เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 892

ลู่ฝานไม่รู้ว่าพวกเขาผ่านเมืองมากี่เมือง ผ่านเขตมากี่เขตแล้ว แต่สิ่งหนึ่งที่แน่ใจได้คือ ถ้าเขาไม่มีรถม้าผ่านมิติคันนี้ ทั้งชีวิตเขาคงเดินทางไม่ถึงสถานที่พวกนี้

ลู่ฝานเห็นคนของบางเขต สวมเสื้อผ้าลินินหยาบ อีกทั้งบางเขตเป็นที่รกร้างทั้งแถบ ผู้คนยังทำการเพาะปลูกแบบเฉือนและเผาอยู่เลย

ระยะห่างระหว่างเขต ดูเหมือนห่างกันมากอย่างชัดเจน ลู่ฝานไม่เข้าใจว่าทำไม แต่จู่ๆ เขาก็เข้าใจว่าบนโลกนี้ ทุกที่ไม่ได้เหมือนเขตตงหวา

ไม่รู้นั่งมานานเท่าไร อาจจะหนึ่งหรือสองวัน

อุโมงค์ข้ามมิติสุดปลายสายตา เริ่มมีทางแยก

จะเรียกว่าทางแยก อันที่จริงมันเป็นทางเล็กๆ มากมาย มีทั้งอุโมงค์ข้ามมิติเป็นทางแคบ อุโมงค์ข้ามมิติไปกลับ มีทั้งอุโมงค์ข้ามมิติไปทางซ้ายขวา

อุโมงค์ข้ามมิติเหล่านี้เหมือนต้นไม้ต้นหนึ่งแผ่กิ่งก้านออกมา ทั้งเล็กและมีอย่างมากมาย

อุโมงค์ข้ามมิติที่เป็นสายหลัก แม้ดูใหญ่แบบนั้น แต่ไม่ได้มีแค่หนึ่งทาง

ตอนนี้พวกหยวนเลี่ยเดินออกมาจากเรืออีกครั้ง

มองอุโมงค์ข้ามมิตินับไม่ถ้วน จากไกลๆ สุดสายตา หยวนเลี่ยยิ้มแล้วพูดว่า “ดูเหมือนใกล้ถึงจุดเสริมแล้ว สหายลู่ฝาน นายรู้ไหมว่าอะไรคือจุดเสริม”

ลู่ฝานอมยิ้มแล้วส่ายหน้า เขามองออกว่าหยวนเลี่ยเป็นคนที่ชอบช่วยอธิบายให้คนฟัง ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ลู่ฝานจึงไม่อยากทำให้เขาเซ็ง

หยวนเลี่ยยิ้มแล้วพูดว่า “จุดเสริม ก็คือสถานที่ที่เตรียมอาหาร เสื้อผ้า และของใช้ ให้คนที่ผ่านไปมา ขณะเดียวกันก็วางขายสิ่งที่หาซื้อจากที่อื่นไม่ได้ ฉันว่าสหายลู่ฝานต้องสนใจแน่นอน”

ลู่ฝานยิ้มบางๆ เขาสนใจมากจริงๆ

ตอนนี้เฝิงอิ่งเดินออกมาเช่นกัน เธอพูดว่า “ฉันได้ยินพ่อพูดว่าของที่จุดเสริมแพงแทบตาย ซื้อง่ายขนาดนั้นที่ไหนกันล่ะ”