เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 897

“คนนี้คือลุงชางอย่างนั้นเหรอ!”

ลู่ฝานยิ้มบางๆ ภาพข้างหน้าดูเหมือนกลุ่มสินค้าเถื่อนในยุทธจักร

“เราก็ไปสมัครกันเถอะ”

ลู่ฝานเอ่ยขึ้น

หยวนเลี่ยและคนอื่นพยักหน้า หลังจากนั้นก็เบียดเข้าไปในกลุ่มคน

เบียดไปมาพร้อมเสียงโวยวาย ลู่ฝานใช้พลังร่างกาย พยายามแหวกทางออกมาจนได้

ด้านหน้าคนตัวใหญ่สูงสามเมตรกว่า ยืนถือดาบอย่างห้าวหาญ พูดออกมาว่า “คนที่จะทดสอบมาทางนี้ รับดาบฉันหนึ่งครั้งถือว่าผ่าน ฮ่าๆๆ ฉันลงมือเบามากนะ”

ข้างๆ มีคนล้อมอยู่ แต่มีแค่ไม่กี่คนที่กล้าเข้าไป

ลู่ฝานได้ยินเสียงด่าของชายสองสามคน “ถูซาง ไอ้ซังกะตาย พลังของร่างกายนายเทียบได้กับนักบู๊แดนปราณนอกขั้นสูงสุด แดนปราณนอกทั่วไปยังรับดาบนายไม่ได้ นายจงใจสร้างความลำบากใจให้คนใช่ไหม”

“ใช่ ถูซาง นายดูสิฉันมีเสื้อปราณแล้ว แดนปราณนอกอย่างแท้จริง รีบให้ฉันสมัคร วันนี้ฉันยังต้องรีบไปนะ”

ถูซางไม่สนใจเสียงตะโกนของพวกเขา พูดด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “บอกแล้วว่าดาบเดียว ก็ดาบเดียวสิ จะทดสอบก็รีบหน่อย ทีมไม่รับสวะหรอกนะ ถ้าพวกนายต้านทานดาบฉันไม่ได้ ก็รีบจ่ายเงินมา พูดไร้สาระเยอะแยะไปทำไม”

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ เขาเริ่มรู้สึกดีกับกลุ่มที่เรียกว่ากลุ่มเรืออะไรนี่แล้ว

ไม่รับสวะ กฎนี้ดี ราวกับว่าไปกับพวกเขา น่าจะปลอดภัยขึ้นเยอะ

“ฉันเอง!”

ขณะนั้นหยวนเลี่ยเดินออกมา เสื้อปราณปรากฏบนตัว มือซ้ายใส่นวมที่มีหนาม

ถูซางก้มลงมองหยวนเลี่ย ยิ้มแล้วพูดว่า “ในที่สุดก็มีผู้ห้าวหาญนิดหน่อยมาแล้ว วางใจเถอะ ฉันจะใช้พลัง 80 เปอร์เซ็นต์ ไม่มีทางฟันนายตาย รับให้ดีล่ะ!”

แผดเสียงออกมา ถูซางฟันดาบลงมา

ไม่มีพลังปราณ ไม่มีพลังชี่ มีเพียงพลังของร่างกายอันบริสุทธิ์เท่านั้น

เสียงดังชิ้ง ตัวของหยวนเลี่ยครึ่งหนึ่ง จมลงไปพื้นอันอ่อนนุ่ม ยกมือซ้ายขึ้นมา นวมต้านทานดาบของถูซางเอาไว้ได้ พลังกระเพื่อมเป็นคลื่น พัดเสื้อลู่ฝานจนปลิวไปมา

เสื้อปราณบนตัวหยวนเลี่ยเกือบระเบิด แต่เขาก็ยังต้านทานเอาไว้ได้

“แดนปราณชีวิตขั้นเจ็ด วิทยายุทธไม่เลว นายผ่านแล้วเด็กน้อย!”

ถูซางเห็นหยวนเลี่ยรับดาบเขาไว้ได้ จึงยิ้มแล้วพยักหน้า

ตอนนี้หยวนเลี่ยมองนวมของตัวเองอย่างปวดใจ ด้านบนโดนฟันจนเป็นรอยสีขาวเล็กๆ