เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 918

ราชากระบี่ใต้ได้ถามต่อว่า: “แล้วทำไมฉันต้องได้รับการดูถูกเหยียดหยามจากพวกท่านด้วย? ทำไมพวกท่านจะต้องทำกับฉันแบบนี้”

ลุงชางมองไปที่ราชากระบี่ใต้แล้วพูดว่า: “ผู้อาวุโสปู้ไม่รู้จริง ๆ อย่างนั้นเหรอ? ”

ราชากระบี่ใต้พูดว่า: “ฉันทราบดี คือฉันได้ทอดทิ้งพวกไอ้กระจอกนั่น แล้วตนเองก็หลบหนีเอาตัวรอดใช่ไหม? นี่มันก็สมควรอยู่แล้ว ฉันมีพลังความสามารถมากที่สุด และก็หลบหนีด้วยตนเอง ใครจะว่าอะไรได้ หรือว่าจะต้องให้ฉันตายลงไปพร้อมกับกับพวกเขาด้วยน้ำมือของไอ้พวกหนอนนั่น ถึงจะถูกต้องอย่างนั้นใช่ไหม? ”

ลุงชางส่ายศีรษะและพูดว่า: “มีเหตุผลและก็ไม่มีเหตุผล ราชากระบี่ใต้ ในเมื่อคิดว่าพวกเขาเป็นไอ้กระจอก และคิดว่าตนเองไม่ได้ทำผิดอะไร แล้วทำไมจะต้องกลับมาด้วยล่ะ? ”

ราชากระบี่ใต้พูดว่า: “เพราะฉันต้องการเห็นพวกแกตายลงไปทั้งหมดด้วยตาตนเอง”

ลุงชางหันหน้ามองไปที่ลู่ฝานกับคนอื่น ๆ ที่กำลังต่อสู้กับพญาหนอนอยู่ ยิ้มและพูดว่า: “เกรงว่าพวกเราจะสามารถฝ่าด่านไปได้แล้ว”

ราชากระบี่ใต้ค่อย ๆ ชูกระบี่ขึ้นและพูดว่า: “ฉันพูดแล้วว่า พวกนายไม่มีทางฝ่าด่านไปได้ พวกนายก็จะไม่มีทางฝ่าด่านไปได้อย่างเด็ดขาด”

จากคำพูดของราชากระบี่ใต้ ลุงชางฟังออกถึงเจตนาสังหารเล็กน้อย จึงขมวดคิ้วขึ้น และพูดว่า: “ราชากระบี่ใต้จะฆ่าพวกเราอย่างนั้นเหรอ? ”

ราชากระบี่ใต้ยิ้มและพูดว่า: “เวลานี้มาเรียกฉันว่าราชากระบี่ใต้ก็คงจะไร้ประโยชน์แล้ว ฉันไม่สามารถปล่อยให้พวกนายออกไปทำลายชื่อเสียงของฉันได้ หากว่าปล่อยให้พวกนายไปป่าวประกาศว่าฉันเป็นคนเลวแล้วล่ะก็ คงจะต้องยุ่งยากเป็นแน่”

ลุงชางเองก็หัวเราะขึ้น โดยหัวเราะด้วยความเยาะเย้ย

“ดังนั้น นายคิดว่าชื่อเสียงของนายนั้น สำคัญมากกว่าชีวิตของพวกเราใช่ไหมล่ะ”

ราชากระบี่ใต้พูดขึ้นอย่างเด็ดขาดว่า: “ถูกต้อง! ”

ลุงชางพยักหน้าอย่างเข้าใจ เวลานี้จึงได้ค่อย ๆ ยกมือขึ้นแล้วพูดว่า: “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ อย่างนั้นก็เชิญเลย”

ราชากระบี่ใต้เห็นว่าลุงชางคิดที่จะลงมือกับตนเอง จึงแสยะยิ้มและพูดว่า: “นายจะลงมือกับฉันงั้นเหรอ? ไม่กลัวตายเหรอไง? ด้วยพลังความสามารถของนายแล้ว หากจะหลบหนี ฉันก็ไม่แน่ใจว่าจะขัดขวางเอาไว้ได้หรือไม่”

แสงกระบี่ของราชากระบี่ใต้ได้ฟาดฟันไปบนเกราะของลุงชาง โดยที่ไม่เกิดผลอะไรแม้แต่น้อย และถึงขนาดที่ไม่ได้ทำให้ร่างกายของลุงชางสั่นไหวอะไรเลยด้วย

“แดนปราณดิน! คิดไม่ถึงว่านายก็เป็นนักบู๊แดนปราณดินด้วยเหมือนกัน! ”

ราชากระบี่ใต้อุทานเสียงหลง

เวลานี้รอยยิ้มอ่อนหวานบนใบหน้าของลุงชางนั้นก็สูญหายไปแล้ว ที่มาทดแทนก็คือ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเจตนาสังหาร

ลุงชางพูดขึ้นอย่างเรียบง่ายว่า: “น่าจะเป็นเพราะปกติฉันลงมือน้อยจนเกินไป คนจำนวนมากถึงได้หลงลืมฉันไปแล้ว ชื่อของฉันไม่โด่งดัง ไม่มีความหมายอะไร แต่สมญานามของฉันนั้น นายคงเคยจะได้ยินมาบ้าง มาทำความรู้จักอีกสักครั้งหนึ่งแล้วกัน ฉันคือผีแสง! ”

ทันใดนั้น ราชากระบี่ใต้ก็มีท่าทางที่หวาดหวา สีหน้าย่ำแย่

แสงสีทองประกายเรืองรองไปทั่วอากาศธาตุ!