เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 932

ฉินฝานหัวเราะร่าแล้วพูดว่า “หานสงตระกูลหานงั้นเหรอ ฉันรู้จักคนนี้ หมีบื้อที่มีชื่อเสียง เป็นยังไง เขาต่อสู้กับลู่ฝานใครเป็นฝ่ายชนะ การต่อสู้เป็นยังไงบ้าง”

โฉวซิงพูดว่า “ลู่ฝานชนะครับ อีกทั้งพูดกันว่าลู่ฝานใช้เพียงกระบวนท่าเดียว ก็ซัดเขาจนล้มคว่ำลงกับพื้น”

“กระบวนท่าเดียวเหรอ”

ฉินฝานหัวเราะขึ้นมา

“ข่าวลือตามข้างทางนับวันยิ่งไม่น่าเชื่อถือขึ้นเรื่อยๆ! กระบวนท่าเดียวเหรอ ลู่ฝานเป็นผู้รับช่วงต่อของสิบตระกูลใหญ่เหรอ คนหนุ่มที่สามารถเอาชนะหานสงได้ด้วยกระบวนท่าเดียว ทั้งเมืองหลวงมีแค่ไม่กี่คนเองมั้ง”

สีหน้าโฉวซิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย “องค์ชาย ผมสอบถามอย่างละเอียดแล้ว เหมือนเหตุการณ์เป็นแบบนี้จริงๆ ครับ คนพวกนั้นพูดถึงอย่างออกรส ไม่เหมือนโกหก มีสองสามคนใช้กระจกจำภาพบันทึกไว้ด้วยครับ ว่ากันว่าใช้แค่นิ้วเดียวเท่านั้น”

รอยยิ้มบนหน้าฉินฝานหายไปทันที

“นายบอกว่าเป็นเรื่องจริงเหรอ”

โฉวซิงพยักหน้า เห็นประกายในแววตาฉินฝาน โฉวซิงตั้งสติขึ้นมาได้ทันที

“องค์ชาย ผมจะไปซื้อกระจกจำภาพพวกนั้นมา ให้องค์ชายได้ชม”

ฉินฝานแสดงสีหน้าพอใจออกมา โบกมือแล้วพูดว่า “ไปสิ ถ้าเป็นจริงอย่างที่นายพูด ฉันมีรางวัลใหญ่ให้”

โฉวซิงได้ยินคำว่ารางวัลใหญ่ แววตาโลภขึ้นมาทันที เขารีบคำนับแล้วออกไป

ฉินฝานวางขนมในมือลง ตอนนี้สีหน้าไม่จริงจังหายไปหมดแล้ว

แววตาทั้งสองข้างเป็นประกายแวววาว ฉินฝานพึมพำว่า “ลู่ฝาน ถ้านายสร้างความประหลาดใจให้ฉันเยอะๆ จะดีเป็นที่สุด”

......

ซอยเก่าๆ บนถนนลึก

ในร้านเล็กๆ แห่งหนึ่งมีแขกนั่งเต็มไปหมด

ฝ่ามือดำขลับ ผมและเคราขาว ใบหน้ามีรอยยิ้ม หวูเฉินนั่นเอง

“ใช่ นั่นลูกศิษย์ฉันเอง!”

หวูเฉินหัวเราะๆ เบาแล้วเอ่ยขึ้น คว้าไหเหล้ามา จากนั้นเงยหน้าดื่มอึกใหญ่

เถ้าแก่อ้วนหัวเราะร่าแล้วพูดว่า “ตาเฒ่าอย่างนายนี่ สุดท้ายยังรับศิษย์ดีขนาดนี้ได้ด้วยเหรอ ดูเหมือนฉันต้องเห็นหน่อยแล้ว ตอนนี้เขามาเมืองหลวงแล้วใช่ไหม วันตอนไหนพามาสิ”

หวูเฉินวางไหเหล้าลง โบกมือไปมาแล้วพูดว่า “ไม่รีบๆ!”

พูดจบหวูเฉินหัวเราะออกมา

เถ้าแก่อ้วนพึมพำเบาๆ

“ลู่ฝาน อืม ฉันจำชื่อนี้ไว้แล้ว!”