เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 959

เวลานี้เทียนหยาจื่อและคนอื่น ๆ ได้ค่อย ๆ ลอยตัวลงมาที่พื้น

ผู้อาวุโสหลายคนลอยตัวลงมาอยู่ที่เบื้องหน้าของเทียนตู้

ตอนนี้เทียนตู้ยังคงอยู่ในสภาพที่ตะลึงงัน ยังไม่ได้ฟื้นคืนสติกลับมาหลังจากที่ตนเองพ่ายแพ้

เทียนหยาจื่อมองไปยังเทียนตู้และพูดขึ้นว่า: “ลุกขึ้นเถอะ ลูกหลานตระกูลเทียน เมื่อเอาชนะได้ก็ไม่โอ้อวด เมื่อพ่ายแพ้ก็ไม่ต้องท้อใจ นายจะนอนกองไปถึงเมื่อไรกัน”

เวลานี้เทียนตู้ถึงจะตั้งสติกลับคืนมาได้ กัดฟันแล้วก็ลุกยืนขึ้น

ลู่ฝานลงมือไม่หนักเท่าไร หมัดสุดท้ายก็แค่โจมตีใส่เพื่อไม่ให้เขามีความสามารถในการต่อสู้ต่อไปได้อีกเท่านั้น อาการบาดเจ็บภายในก็จึงไม่หนักหนาอะไรมากนัก

“ผู้อาวุโสเทียนหยาจื่อ ผู้อาวุโสเทียนชิวจื่อ ผู้อาวุโสเทียนเซี่ยวจื่อ เทียนตู้ไร้ความสามารถ ทำให้ตระกูลเทียนอับอายขายหน้าแล้ว! ”

เทียนตู้สีหน้าขาวซีด และพูดขึ้นด้วยความเศร้าหมอง

เทียนหยาจื่อและคนอื่น ๆ ก็หัวเราะกันขึ้น

ผู้อาวุโสเทียนชิวจื่อพูดขึ้นพร้อมกับลูบหนวดเคราขาวว่า: “นี่จะถือว่าอับอายขายหน้าได้อย่างไรกัน ถ้าหากว่าประลองแล้วพ่ายแพ้ให้กับคนอื่นก็อับอายขายหน้าแล้ว ถ้าอย่างนั้นเจ้าบ้านของพวกเรา ก็คงจะสร้างความอับอายขายหน้าไปทั่วแล้ว”

เทียนตู้ตกใจเล็กน้อย เทียนชิวจื่อพลันใช้มือตีเบา ๆ ไปที่ศีรษะของเทียนตู้

“เส้นทางนักบู๊ มีอุปสรรคมากมาย หากไม่ประสบกับความพ่ายแพ้เล็กน้อยบ้าง ก็จะประสบกับปัญหาอุปสรรคที่หนักหนา ความพ่ายแพ้ของนายในวันนี้ ไม่ได้ขึ้นอยู่ที่ว่าอีกฝ่ายหนึ่งมีพลังความสามารถมากแค่ไหน แต่เป็นนายเองต่างหากที่อ่อนแอลง นายไม่รู้สึกตัวบ้างเลยหรืออย่างไร? ”

เทียนตู้พูดขึ้นอย่างไม่เข้าใจว่า: “ฉันอ่อนแอลงแล้วเหรอ? ผู้อาวุโส ฉันไม่เข้าใจ ตอนที่ฉันออกมาจากตระกูลเทียน ก็เป็นแค่นักบู๊แดนปราณนอกคนหนึ่ง พลังหมัดไม่สามารถสั่นสะเทือนภูเขาได้ พลังเท้าก็ยังไม่สามารถต้านทานสายน้ำเชี่ยวกรากได้เลย แต่ตอนนี้ฉันเป็นนักบู๊แดนปราณชีวิตแล้ว ทำไมถึงได้อ่อนแอลงอีกล่ะ”

เทียนชิวจื่อตีลงไปบนศีรษะของเทียนตู้อีกครั้งแล้วพูดว่า: “ไอ้เด็กโง่ ตอนนั้นที่นายออกมาจากตระกูล มีจิตวิญญาณ มีความมุ่งมั่น และมีมานะเพื่อเอาชนะความยากลำบาก ตั้งใจที่จะเข้าสู่สำนักบู๊องอาจให้ได้ มีวัตุประสงค์เป้าหมายที่ชัดเจน มีวิถีบู๊ที่ชัดเจน และมีพัฒนาการอย่างรวดเร็ว แต่ในตอนนี้ เป้าหมายของนายล่ะ วิถีบู๊ของนายล่ะ? ”

คำพูดดังกล่าวถึงกับทำให้เทียนตู้เหงื่อไหลท่วมตัวไปหมด