เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 977

จางกวังพูดว่า “ไปนัดสู้ตอนนี้ไม่ได้แน่นอน แต่ถ้านัดสู้เป็นช่วงเวลา ต้องไม่โดนใครจับผิดแน่นอนครับ”

ฉินอวิ่นอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นพูดว่า “จางกวังนายหมายถึงตอนไหน”

จางกวังพูดช้าๆ ว่า “เทศกาลเซ่นไหว้ประจำปี!”

ทันใดนั้น ทุกคนที่อยู่ในนี้พยักหน้าพร้อมกัน

จูจวิ้นยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่เลว เทศกาลเซ่นไหว้ประจำปีเป็นโอกาสดีจริงๆ พลุเต็มท้องฟ้า ประลองบู๊ต้อนรับปีใหม่ ผู้แข็งแกร่งส่งเสียงเชียร์ ผู้อ่อนแอก็กลับบ้านไป”

ในที่สุดใบหน้าฉินอวิ่นก็มีรอยยิ้ม เขาพยักหน้าพูดว่า “จางกวังนายฉลาดจริงๆ ใช่แล้ว ช่วงเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปี ไปนัดประลองบู๊กับเขา เป็นเรื่องปกติมาก ไม่แน่นายไม่ไปหาเขา เขาอาจมาหาถึงที่ก็ได้ โอเค งั้นตกลงเป็นช่วงเวลานี้แล้วกัน”

จางกวังโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ไท่จื่อทรงพระปรีชาสามารถ!”

คนที่เหลือรีบพูดตาม “ไท่จื่อทรงปรีชาญาณ”

ฉินอวิ่นหัวเราะร่า

เขากำมือ มีประกายในดวงตา ราวกับเขาเห็นเลือดลู่ฝานแปดเปื้อนเมืองหลวงแล้ว

......

ในเจดีย์ยา เพียงพริบตาก็ผ่านไปสามวันแล้ว

เวลาสามวันเต็มๆ ลู่ฝานหนังอ่านหนังสืออยู่ตรงนั้นไม่ขยับไปไหน ดูมีความสุขและพึงพอใจ

เจ้าดำกับสิบสาม เริ่มช่วยกันแยกประเภทของสมุนไพร

แต่ความสามารถของทั้งสองคน ทำได้เพียงแยกสมุนไพรต้นเล็กกับต้นใหญ่

ส่วนสรรพคุณทางสมุนไพรอะไรทำนองนั้น ไม่รู้สักอย่างเลย!

ชั้นวางที่วางอยู่ในโกดังยา โดนพื้นฐานแบ่งจากสรรพคุณของยา

ฝั่งไหนวางยาที่สามารถขจัดพิษได้ ฝั่งไหนวางยาที่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บได้

ถ้าคนไม่มีความรู้สักหน่อย คงแยกไม่ออกจริงๆ

ตาเฒ่าซูอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นถามอีก “แล้วผลทำลายวิญญาณล่ะ”

“คุณสมบัติเย็น อยู่ในธาตุน้ำของธาตุทั้งห้า ไม่มีคุณสมบัติรักษาอาการบาดเจ็บ เอาไปใส่ในยาค่อนข้างยาก แยกไว้ที่ชั้นวางยาที่สองด้านขวามือ”

ลู่ฝานตอบอย่างราบเรียบ

ตาเฒ่าซูอ้าปากค้าง จู่ๆ เขารู้สึกไม่อยากเชื่อ

“ดูเหมือนนายท่องจำอะไรได้นิดหน่อยแล้วจริงๆ”

จู่ๆ ตาเฒ่าซูพูดอย่างไม่สบอารมณ์

ลู่ฝานยิ้มแล้วมองเขา จากนั้นพูดว่า “งั้นตอนนี้อย่ารบกวนผมทำงานได้ไหม”

ลู่ฝานทำท่าเชิญ ตาเฒ่าซูอ้าปากจะพูด แต่ก็พูดอะไรไม่ออกสักคำ

ตาเฒ่าซูสะบัดแขนเสื้อ เดินจ้ำอ้าวออกไป พูดด้วยเสียงแค้นว่า “ฉันจะดูสิว่าอีกไม่กี่วัน นายจะทำหน้าที่สำเร็จไหม”