เชลยรักท่านประธาน นิยาย บท 11

บริษัท JRV LOGISTICS

การทำงานของบริษัทใหญ่แทบจะเรียกได้ว่าหยุดชะงัก เมื่อขาดเลขาคนเก่งอย่างแพรวา หลังจากโอนิกซ์ประกาศว่าหญิงสาวลาพักร้อนชั่วคราวทุกคนก็หน้าซีด เอกสารมากมายถูกประธานตีกลับหมดเมื่อเขาพบความผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อย รังสีอันตรายบ่งบอกถึงพื้นอารมณ์ที่ไม่ปกติ ทำให้ไม่มีใครกล้าเสนอหน้าขึ้นไปส่งงานที่ชั้นบนอีกเลยตลอดบ่าย

ห้องทำงานกว้างชั้นบนสุดของอาคาร ใบหน้าของประธานหนุ่มเคร่งเครียดฉายแววหงุดหงิด จนเหล่าพนักงานต่างเข้าหน้ากันไม่ติด กองเอกสารมากมายที่เขาหยิบจากโต๊ะเลขากองเป็นพะเนิน การทำงานโดยไม่มีผู้ช่วยสาวดูเหมือนจะเป็นเรื่องหนักหนากว่าที่คาด ปกติก่อนเอกสารจะถึงมือเขาจะผ่านการคัดกรอง ตรวจสอบมาแล้ว แต่เมื่อไม่มีสิ่งเหล่านั้น คนรักความสมบูรณ์แบบถึงกับกุมขมับ เหลือบมองยอดตัวเลขค่าใช้จ่ายถูกคำนวณผิด

ความอดทนสุดท้ายขาดผึ่ง เมื่อใบสัญญาสะกดผิดแม้กระทั่งชื่อบริษัทลูกค้า!

โอนิกซ์ปิดแฟ้มหนาด้วยอารมณ์เดือดดาล เห็นทีเขาต้องเข้มงวดกับพนักงานให้มากกว่านี้แล้ว ที่ผ่านมาแพรวาเป็นคนคอยเคลียร์ปัญหายิบย่อย ตรวจเช็กความถูกต้องทุกอย่าง ทำให้เขาไม่เคยเห็นถึงความซุ่ยของคนในองค์กรเลย

ร่างสูงคว้าบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบดับความเครียด เพียงแค่วันเดียวที่ไร้เลขาเขาถึงกับปวดหัวจี๊ด ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ เขาจะเลือกอยู่เพนต์เฮ้าส์แล้วเอาเวลาไปก่อกวนร่างเล็กดีกว่า

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เชิญ"

น้ำเสียงเย็นเฉียบเอ่ยขึ้น พลางพ่นควันสีขาวลอยในอากาศ ไม่รักษาภาพพจน์ประธานผู้สุขุมแม้แต่น้อย

โชคดีที่คนที่เปิดเข้ามาคือไทเปมือขวาคนสนิทของเขาเอง

"ว่าไง"

"ผมนำข้าวของจำเป็นเข้าไปให้คุณแพรวาตามที่นายสั่งแล้วครับ"

"..."

"ส่วนนี่เป็นประวัติของเธอเท่าที่ผมหาได้ครับ ผมไปสอบถามมาจากคนที่เคยอาศัยในหมู่บ้านเดียวกับเธอตอนเด็ก"

ว่าจบไทเปก็ส่งกระดาษปึกหนึ่งให้เจ้านายดู โอนิกซ์รับมันมา รีบเปิดไล่อ่านด้วยความกระตือรือร้นผิดกับท่าทางเบื่อหน่ายก่อนหน้าสิ้นเชิง

สีหน้านิ่งเรียบแปรเปลี่ยนหลากหลาย ทั้งสับสน ประหลาดใจ ครุ่นคิด โดยมีคนสนิทเฝ้ามองเงียบๆ

"ทำไมข้อมูลมันดูแปลกๆ แต่กูก็ไม่แน่ใจว่ามันผิดปกติตรงไหน" เขาพูดขึ้นทันทีที่อ่านข้อมูลทุกอย่างจบ สมองชาญฉลาดกลั่นกรองเชื่อมโยงหาความสมเหตุสมผล

"ช่วงวัยเด็กไม่มีชื่อเธอในฐานข้อมูลเลย ผมคาดว่าเธออาจจะถูกรับเลี้ยงมา ทำไมให้เพิ่งมีข้อมูลตอนอายุ 6 ขวบ"

คิ้วหนาขมวดเข้ากัน มองเอกสารในมืออีกครั้งด้วยแววตายากจะคาดเดา

แพรวาถูกครอบครัว 'กิจอัครบวร' รับเลี้ยงตอนอายุ 6 ขวบ ไม่ทราบที่มาว่าก่อนหน้าเธออาศัยอยู่ที่ไหน ครอบครัวนี้ถือเป็นครอบครัวธรรมดา สามีเปิดคลินิกเล็กๆ ไม่ไกลจากหมู่บ้านที่อาศัย ส่วนภรรยาเป็นแม่บ้าน ผลการเรียนเธอดี เป็นนักกิจกรรมชนะการประกวดหลายครั้ง ครอบครัวดูอบอุ่นเป็นปกติดี

ต่อมาตอนที่แพรวาอายุได้ 13 คนเป็นภรรยาเสียชีวิตก่อนด้วยโรคมะเร็งลำไส้ 2 ปี ต่อมา ตัวสามีเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ไม่ทราบว่าหญิงว่าใช้ชีวิตคนเดียวอย่างไรช่วงนั้นถึงจะมีเงินประกันจากพ่อแม่บุญธรรมก็ตาม แต่เธอก็เรียนจบระดับมัธยมด้วยคะแนนสูงลิ่ว

ช่วงมหาลัยก็ดูเป็นปกติ เธอขายบ้านหลังเดิมที่เคยอยู่กับพ่อแม่บุญธรรม และไปซื้อคอนโดอยู่ตามลำพัง สอบชิงทุนและเป็นดาวคณะบริหารมหาลัยมีชื่อเสียง อีกทั้งยังได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศ เธอเรียนจบภายในเวลา 3 ปี และเริ่มเข้ามาทำงานที่บริษัทของเขา

ข้อมูลทั้งหมดนี้มันก็ดูปกติ แต่สิ่งที่ไม่ปกติคือมีการเปิดบัญชีในชื่อของแพรวา และมีการฝากเงินเข้ามาจำนวนมากทุกเดือนเป็นประจำตั้งแต่หญิงสาวอายุ 4 ขวบ และขาดหายไปตอนเธออายุ 17 อีกทั้งปัจจุบันบัญชีนี้ก็ไม่เคยถูกถอนเงินออกมาแม้แต่ครั้งเดียว ทั้งที่ยอดเงินเกือบ 8 ล้านบาท

ช่วงเวลานั้นก่อนที่ครอบครัว กิจอัครบวร จะรับเลี้ยงเธอด้วยซ้ำ และหลังจากพวกเขาเสียชีวิตกลับมีเงินฝากอยู่

ประธานหนุ่มมีสีหน้าเคร่งเครียด ถึงกับต้องถอดแว่นออกเพื่อนวดขมับบรรเทาอาการปวดหัว

"เธอไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนเหรอ"

"แม่บุญธรรมของเธอมีพี่สาวครับ แต่เหมือนจะขาดการติดต่อกันไปนานแล้ว ครั้งสุดท้ายที่คนข้างบ้านบอกคือ เห็นพี่สาวแม่บุญธรรมคุณแพรวาครั้งเดียวตอนงานศพ ส่วนด้านพ่อบุญธรรมเธอเป็นลูกคนเดียวครับ"

"ทำไมช่างเป็นผู้หญิงที่มีปริศนาเยอะขนาดนี้" โอนิกซ์บ่นพึมพำเบาๆ

"แล้วเจออะไรที่เชื่อมโยงกับไอ้อาชาไหม หรือมีเข้าไปพัวพันกับศัตรูของเรา"

"ข้อมูลตอนนี้ยังไม่พบครับ ผมเข้าไปค้นคอนโดของเธอแล้ว ซึ่งดูมีการรักษาความปลอดภัยเข้มงวดมาก ก็ไม่เจออะไรน่าสงสัย นอกจากที่ประตูมีกลอนล็อกหลายชั้นมาก เหมือนกลัวใครบุกเข้ามา"

แม้จะดูแปลกไปบ้างแต่ก็ไม่ใช่เรื่องผิด ด้วยที่แพรวาอาศัยตัวคนเดียว การระมัดระวังตัวจึงดูเป็นเรื่องปกติ

ชายหนุ่มถอนหายใจ ถึงเขาจะมีไอคิวสูงถึง 160 แต่ก็ไม่ใช่หมอดูตาทิพย์ล่วงรู้อดีตอนาคตของใคร ทุกอย่างที่เขาต้องการคือข้อมูลนำมาประกอบ เพื่อเชื่อมโยงว่าแพรวามีส่วนเกี่ยวกับศัตรูเขาที่ตรงไหน ซึ่งเขายังขาดชิ้นส่วนสำคัญนี้อยู่

ไม่รู้ว่าเพราะเธอเก่งหรือเธอไม่เกี่ยวข้องจริงๆ กันแน่ ถึงไม่มีหลักฐานอะไรหลงเหลือให้เขาจับผิดได้เลย

เมื่อเช้าเขานำโทรศัพท์มือถือเธอมาตรวจสอบข้อมูลแล้ว ก็ไม่เจออะไร ทั้งรูปถ่าย ข้อความแชท อีเมลส่งออก รวมถึงในช่องทางออนไลน์อย่างเฟซบุ๊กและอินสตราแกรม

สิ่งเดียวที่ทำเขาหงุดหงิดตอนค้นมือถือเลขาสาว คือข้อความจากผู้ชายหลายร้อยที่ทักเข้ามาหามากกว่า

"หรือคุณแพรวาจะไม่เกี่ยวกับเครื่องดักฟังในห้องจริงๆ"

"กูไม่รู้ แต่บางอย่างบอกกูว่าเธอยังปิดบังอะไรอยู่"

โอนิกซ์ตอบกลับลูกน้องเสียงจริงจัง อาจจะเรียกว่าลางสังหรณ์ก็ได้ ที่ทำให้เขารู้สึกว่าเธอมีส่วนกับเรื่องนี้