เชลยรักท่านประธาน นิยาย บท 13

แพรวากลับขึ้นไปยังห้องนอนด้านบนเพื่อล้างหน้าล้างตา เธอนั่งลงที่ปลายเตียงเรียกสติที่แตกกระจายตามคำสั่งของโอนิกซ์ แม้จะไม่อยากอยู่ที่นี่สักแค่ไหน แต่ในเมื่อตอนนี้ไม่มีทางเลือก การขัดขืนต่อต้านดูเป็นการกระทำที่โง่สิ้นคิดจริงๆ รู้ซึ้งแล้วว่าอีกฝ่ายสามารถปลิดลมหายใจเธอได้เพียงปลายนิ้ว การโอนอ่อนผ่อนตามจึงกลายเป็นทางออกเดียวให้เธอมีชีวิตรอด

"เอาน่า สู้ๆนะ อยู่ที่นี่ก็ยังดีกว่าโดนขังคุก"

หญิงสาวสูดหายใจเข้าเต็มปอด พยายามคิดแง่บวก เรียกขวัญกำลังใจให้ตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะกลับลงไปเผชิญหน้ากับคนใจร้าย

เธอเริ่มจากเก็บกวาดข้าวของในครัว ล้างจานจนสะอาด ก่อนจะเริ่มไปจัดการกับส่วนอื่นๆ ซึ่งโอนิกซ์ได้อธิบายหมดแล้วว่าอุปกรณ์อะไรอยู่ตรงไหนบ้าง ก่อนจะปล่อยเธอทำงานต่อ

แม้เพนต์เฮ้าส์จะมีขนาดใหญ่ แต่เนื่องจากปกติมีแม่บ้านมาคอยเก็บกวาดอยู่แล้ว ทำให้เธอไม่ต้องเหนื่อยอย่างที่คิด

โอนิกซ์ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกเพื่อความคล่องตัว เดินไปยังโซนครัวเพื่อหยิบน้ำดื่ม โดยมีแพรวาก้มๆ เงยๆ เก็บข้าวของในห้องนั่งเล่นให้เป็นระเบียบ พลางใช้ผ้าขี้ริ้วเช็ดโต๊ะเตี้ยหน้าโซฟา

สายตาไม่รักดีเหลือบมองเรียวขาขาวโดยไม่ได้ตั้งใจ ความสั้นของกางเกงส่งผลให้มันร่นขึ้นเล็กน้อย แก้มก้นเนียนแง้มหน้าออกมาอวดโฉมเป็นระยะ ทำเขายืนตัวเกร็ง ลำคอแห้งผากจนต้องรีบกระดกขวดน้ำในมือดับความรุ่มร้อนในจิตใจ ก่อนสายตาจะเห็นกล่องบางอย่างถูกทิ้งลงในถังขยะ

เขาปิดตู้เย็น เดินตรงไปยังถังขยะด้วยความสงสัย เอื้อมหยิบกล่องยาคุมแบบรายเดือนที่ถูกโยนทิ้งขึ้นมา แววตาเรียบเฉยหรี่ลงตวัดมองร่างเล็กอย่างคาดโทษ

"มานี่สิ"

แพรวาชะงักหยุดมือกับสิ่งที่ทำ หันมองคนตัวโตที่ยืนพิงเคาน์เตอร์ครัว นิ้วเรียวยาวเคาะกับโต๊ะหินอ่อนเบาๆ ในท่าทางกดดัน แม้เธอจะไม่อยากเผชิญหน้ากับชายหนุ่มแค่ไหน แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่น ใบหน้าสวยงุ้มลงก้มหน้าเดินไปหาอีกฝ่าย

"ฉันว่านี่ของเธอ"

กล่องยาคุมถูกยื่นมาตรงหน้า พวงแก้มเห่อร้อนทันทีเมื่อเห็นของในมือเขาชัดๆ รีบส่ายหน้าปฏิเสธ

"มะ...ไม่...ไม่ใช่ของฉัน"

"จะดื้อ?"

"มะ...ไม่ใช่นะ! ฉันก็ยอมอยู่ที่นี่งานบ้านตามที่สั่งแล้วไง จะอะไรกับฉันอีก!"

เธอแหวเสียงสูง ส่ายหน้าเอาเป็นเอาตาย ไม่ยอมให้เขาเอาเปรียบไปมากกว่านี้

"เอาไป ยาคุมฉุกเฉินกินบ่อยมันไม่ดี"

ว่าจบก็ยัดกล่องใส่มือเธอ แต่แพรวาก็สะบัดทิ้งราวกับถูกของร้อน

"ไม่ ฉันไม่กิน! แค่นี้ก็เกินจะทนแล้ว"

"จะยอมท้อง?"

"บะ...บ้า พูดอะไร ฉันหมายถึงจะไม่ยอมให้คุณทำเรื่องแบบเมื่อคืนแล้วต่างหาก!"

เธอขยับตัวออกห่าง ยกแขนขึ้นกำบังกายโดยอัตโนมัติ ใบหน้าเล็กแดงซ่าน รีบอธิบายอย่างลนลาน ย้อนคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานก็รู้สึกอับอายเกินทน เธอยอมรับข้อตกลงเขาก็จริงแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะยอมถูกรังแกอีก

"กินซะ ถ้ายังไม่อยากท้อง"

คนหน้ามึนพูดขึ้นเรียบๆ ยัดกล่องยาใส่มือเธออีกครั้ง ก่อนจะเดินผ่านเธอไป ปล่อยให้แพรวาบีบกล่องในมือด้วยความหงุดหงิด คับแค้น กระทืบเท้าปึงปังระบายอารมณ์คุกรุ่นในใจ

"ไอ้บ้ากามเอ๊ย!"

"ฉันได้ยิน!"