เดชราชาพิโรธ นิยาย บท 4

ในวันถัดมา เย่หยุนซูไม่ได้ไปที่บริษัท และพร้อมที่จะไปที่เจี้ยนต๋า กรุ๊ปเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับความร่วมมือ

เย่หยุนซูตื่นขึ้นด้วยดวงตาที่พร่ามัวในตอนเช้า เมื่อคืนเธอแทบไม่ได้นอนทั้งคืนเนื่องจากเอาแต่แก้ไขข้อมูลเกี่ยวกับความร่วมมือนี้

วันนี้เธอไม่ได้ขับรถ แต่เป็นเซียวหยางขับรถไปส่งเธอที่เจี้ยนต๋า กรุ๊ป ด้วยรถไฟฟ้าขนาดเล็ก

แต่ในระหว่างทาง เย่หยุนซูที่นั่งอยู่ด้านหลัง ร่างกายของเธอก็ค่อยๆ เอนไปที่หลังของเซียวหยาง

เขาสัมผัสได้ถึงความอ่อนนุ่มจากแผ่นหลัง จากนั้นใบหน้างามก็ซบลงที่ไหล่ของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ

ไม่จำเป็นต้องถาม นี่เป็นเพราะเมื่อคืนเย่หยุนซูเหนื่อยเกินไปจนถึงกับหลับไป ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่มีทางแสดงท่าทีที่สนิทสนมเช่นนี้ได้

อย่างไรก็ตาม เซียวหยางชอบความรู้สึกนี้จริงๆ ถ้าจำไม่ผิด นี่เป็นครั้งล่าสุดที่ทั้งสองคนพิงกันในรอบสามปีที่ผ่านมา

ที่ชั้นล่างของกลุ่ม เจี้ยนต๋า กรุ๊ป เย่หยุนซูลืมตาขึ้นและพบว่าเธอหลับไปบนหลังของเซียวหยาง ใบหน้างามของเธอแดงขึ้นมา

เธอหยิบเอกสาร จากนั้นลงจากรถและจัดชุดของเธอ เมื่อมองไปที่เซียวหยางก็ทำท่าคล้ายจะถาม: ฉันแต่งตัวแบบนี้มาเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับความร่วมมือไม่น่าจะมีปัญหาใช่ไหม

เซียวหยางแสดงรอยยิ้มเอ็นดู "ไปเถอะ ผมจะรอคุณอยู่ข้างล่าง"

เย่หยุนซูกลอกตาใส่เซียวหยาง รู้สึกหัวใจเต้นเล็กน้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมองไปที่อาคาร เจี้ยนต๋า กรุ๊ปซึ่งสูงตระหง่าน จนทำให้คนรู้สึกกดดัน

ยังไงเสียนี่ก็คือบริษัทขนาดใหญ่ที่มีมูลค่าตลาดหลายพันล้านหยวน เมื่อเทียบกับบริษัทของเธอแล้ว แทบจะเหมือนเมฆและโคลน

ขณะที่รู้สึกวิตกกังวล เย่หยุนซูก็รวบรวมความกล้าที่จะเข้าไป

ในทางกลับกัน เซียวหยางกลับไปยืนอยู่ที่ร้านค้าเล็กๆ มุมหนึ่งของถนนฝั่งตรงข้าม เขาซื้อบุหรี่จงหนานไห่จากนั้นก็สูบ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา...

เย่หยุนซูรีบเดินออกจากอาคาร เจี้ยนต๋า กรุ๊ป ผมของเธอยุ่งอยู่เล็กน้อยและวิ่งข้ามถนนมาด้วยใบหน้าที่ซีดขาว

เซียวหยางหรี่ตาลงและสังเกตว่าหางตาของเย่หยุนซูมีร่องรอยน้ำตา

“หยุนซู คุณเป็นอะไรไป?”

จู่ๆ เย่หยุนซูโยนเอกสารทั้งหมดใส่ตัวเซียวหยาง จากนั้นก็ระบายควมโกรธทั้งหมดออกมาใส่เซียวหยาง

"เซียวหยาง ทั้งหมดเป็นความผิดของคุณ ถ้าคุณไม่บอกให้ฉันรับปากงานนี้ ฉันจะถูกทำให้ขายหน้าขนาดนี้หรือไง?"

"ฉันไม่ควรเชื่อคุณ นี่มันน่าตลกสิ้นดี ทั้งตระกูลเย่ยังเจรจาไม่ได้ แล้วฉันจะทำได้ยังไง?”

“พวกผู้ชายช่างน่ารังเกียจจริงๆ!”

เย่หยุนซูพูดจนจบ ก็เรียกแท็กซี่และจากไปด้วยความโกรธ

ขณะที่เย่หยุนซูนั่งอยู่ในรถได้ไม่นาน เธอก็อดไม่ได้ที่จะเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไป ท้ายที่สุดแล้วเรื่องนี้เธอก็เป็นคนตัดสินใจด้วยตัวเอง แล้วจะไปโทษคนอื่นได้อย่างไร

เมื่อกี้เธอตะโกนใส่เซียวหยางแบบนั้น แล้วเธอจะต่างจากหญิงปากตลาดตรงไหนกัน? เธออดไม่ได้ที่จะหันไปรอบ ๆ และพบว่าเซียวหยางยังคงยืนอยู่ที่เดิม

“ช่างเถอะ ยังไงเขาก็ถูกด่าจนชินแล้ว ครั้งนี้ก็คงไม่ต่าง” เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เย่หยุนซูก็หันกลับมาและปลอบใจตัวเอง

เมื่อมองไปที่เบื้องหลังของเย่หยุนซูที่จากไป การแสดงออกของเซียวหยางก็ค่อยๆ แข็งค้าง จากนั้นบรรยากาศที่ดุร้ายก็แผ่ซ่านออกมา

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดหมายเลขข้ามมหาสมุทรแอตแลนติก

"ตาผีฉันจะให้เวลานายสองนาทีในการถ่ายโอนกล้องวงจรปิดของสำนักงานประธานบริษัทเจี้ยนต๋า กรุ๊ปในหยินโจวมาให้ฉัน ฉันต้องการวิดีโอของครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้"

ตาผีรับผิดชอบการรวบรวมข่าวกรองในวิหารมังกร ความสำเร็จที่ยอดเยี่ยมที่สุดของเขาคือการแทรกแซงระบบขีปนาวุธของสหรัฐอเมริกาได้ภายในสองชั่วโมง

หลังมีการออกคำสั่งเท็จ ขีปนาวุธ 50 ลูกก็ถูกยิงไปที่เกาะแห่งหนึ่งในมหาสมุทรแปซิฟิก ทันใดนั้นเกาะที่มีเส้นรอบวงหลายสิบกิโลเมตรก็ถูกทำลาย

และที่เกาะนั่นก็เป็นที่ที่กลุ่มศัตรูของวิหารมังกรอาศัยอยู่

"ครับ นายท่าน!"