เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 102

ตอนที่ 102 ของเล่น1

ศึกที่ยาวนานในที่สุดก็สิ้นสุดลง อาการขุ่นเคืองทั้งหมดของเป่หมิงโม่ก็หายไปเช่นกัน......

อะไรคือสิ่งที่มนุษย์คิดว่าโหดร้ายที่สุด?

ครั้งนี้กู้ฮอนได้รับรู้แล้ว

หลังจากศึกนั้นจบลง ทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอชุ่มไปด้วยเหงื่อ นอนหอบหายใจอยู่บนโซฟา ขยับไม่ได้อยู่เป็นเวลานาน

ดวงตาที่เบิกบานใจของเขาจ้องมองลงมาอย่างดุเดือดที่ร่างเธอ "......" โดยเธอไม่มีแม้แต่เสียงที่จะแผดออกไป

เป่หมิงโม่ลุกขึ้นจากร่างเธอช้าๆ

หยิบกางเกงจากบนพื้นขึ้นมาสวม และจัดเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิงนั้นเล็กน้อย ผูกเนคไทใหม่อีกรอบ และทำตัวเหมือนดั่งขุนนางที่มีความสง่างามและเย่อหยิ่ง ราวกับว่าผู้ชายที่ทำแบบนั้นกับกู้ฮอนอย่างบ้าคลั่งเมื่อครู่ ไม่ใช่เขาอย่างไรอย่างนั้น!

กู้ฮอนกัดริมฝีปากตัวเอง ชั่วช้าที่สุด!

เธอใช้มือที่สั่นคลอนหยิบเสื้อผ้าที่เขาถอดออกไปขึ้นมา และสวมใส่ทีละชิ้นๆ ความเจ็บปวดจากเมื่อคืนนี้ เริ่มแย่ลงอีกครั้ง ผู้ชายคนนี้ยังเป็นคนอยู่รึเปล่า!

คนเลว!

เป่หมิงโม่เดินกลับไปที่โต๊ะทำงาน หยิบสมุดบันทึกแล้วเดินตรงไปที่ตู้เซฟ ปลดล็อคแล้วโยนมันเข้าไปด้วยใบหน้านิ่งเฉย และล็อค

"เดี๋ยว.....นั่นคือของฉันนะ......" เธอไม่พอใจอย่างมากกับพฤติกรรมเผด็จการนั้น!

เป่หมิงโม่หันไปกลับไปมอง "ยึด!" จากนั้น เขาก็เตือนขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ถ้าผมเห็นคุณเขียนสิ่งเหล่านี้อีก คุณตายแน่!"

เธอหดคอตัวเองและรู้สึกเยือกเย็นที่แผ่นหลัง

โดยไม่กล้าพูดอะไรอีก เพียงแค่เหลือบมองเขาด้วยท่าทางที่เศร้าโศก

ในห้องทำงาน มีเพียงความเงียบปกคลุมที่ทำให้รู้สึกอึดอัดอีกครั้ง

กู้ฮอนมองเขาที่กลับไปทำงานที่โต๊ะทำงานอีกครั้ง อดไม่ได้ที่จะพูดออกมา "......คุณพูดไม่ใช่เหรอคะ ว่าจะให้คำตอบในตอนบ่าย?"

เขายกคิ้วขึ้นอย่างเย็นชาและสบตาเธอ แก้มของเธอที่แดงชื้นจากการทำเรื่องอย่างว่าไปเมื่อครู่ ดูน่ารักเหมือนกับแอปเปิ้ลที่สุกใหม่ ซึ่งทำให้ผู้คนอยากที่จะกัดมัน

ทันใดนั้น ส่วนล่างของเขาก็ตื่นขึ้นอีกครั้ง!

เขากดอารมณ์ไว้!

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาควบคุมได้เป็นอย่างดี แต่เมื่อหลังจากเขาทำอย่างนั้นกับผู้หญิงคนนี้เมื่อคืน เขาก็ไม่สามารถควบคุมได้อีก!

แค่สายตาของเธอมองมาเพียงครั้งเดียว และเสียงร้องครางอย่างไม่ได้สติของเธอ ก็สามารถทำให้เกิดความกระหายในร่างกายของเขาได้อย่างรวดเร็ว จบแทบทนไม่ได้และจับขาเรียวนั้นกางออก และใส่ความเป็นชายเข้าไปอย่างรุนแรง......

เป่หมิงโม่สูดหายใจเข้าลึกๆ

เหยียดนิ้วยาวออกแล้วลูบหน้าผาก

กู้ฮอนกลั้นหายใจเป็นเวลานาน กลัวว่าเขาจะพูดคำตอบในเชิงลบ

อีกสองชั่วโมงเท่านั้น ฟ้าก็จะมืดแล้ว