ตอนที่12 จิตใจของคนในคุก
เธอดุลูกไปหนึ่งครั้ง หยางหยางเบะปากยิ้ม แล้วแลบลิ้นเล็กๆออกมาอย่างไม่รู้สึกรู้สา กู้ฮอนเหลือบไปเห็นสีหน้าที่ลำบากใจของหยูฟืน
เธอลุกขึ้นจากโซฟา
แล้วโยนเด็กน้อยกลับสู่อ้อมกอดหยูฟืน เหมือนเดิม
เธอเดินเข้าไปในห้องน้ำพลางพูดว่า “แม่ ยังไงก็ให้หนูไปนะ แม่อยู่บ้านคอยดูหยางหยางเถอะค่ะ”
หยูฟืน มองเด็กดื้อที่อยู่ในอ้อมกอด แล้วถอนหายใจยาว
“ก็ได้ ถ้าได้เรื่องยังไงก็รีบโทรกลับมานะ”***เรือนจำเฉิงหนานเมืองA
กำแพงสูงจนเกือบถึงท้องฟ้า
เมฆสีดำมืด ลมเย็นโชยพัดผ่าน
เหมือนเป็นสัญญาณว่าฝนกำลังจะตก
ผู้คุมพากู้ฮอนเดินผ่านทางเดินยาวผ่านประตูเหล็กหนาหลายบาน
ในที่สุดก็มาถึงห้องเงียบเล็กๆห้องหนึ่ง
“เธอนั่งก่อน อีกสักพักนักโทษจะเข้ามา” ผู้คุมชี้ไปที่เก้าอี้ตรงข้ามโต๊ะ
กู้ฮอนพยักหน้า แล้วนั่งลง
รู้สึกหนักใจขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ
ปลายนิ้วของเธอสั่นเล็กน้อยเอี๊ยด~เสียงประตูเปิด
ประตูเหล็กถูกเปิดออก ผู้คุมอีกคนเดินเข้ามา
ประคองร่างชายแก่ไว้ข้างๆตัว
“กู้เซิงเทียน ลูกสาวของคุณมาเยี่ยม นั่งลงซะ”
กู้ฮอนเงยหน้าขึ้นมองพอมองเห็นคนผมขาว ผ้าพันแผลที่พันรอบๆหัว ใบหน้าแก่ชรา โหนกแก้ม รอยช้ำที่มุมปาก บนมือ บนขา และอีกหลายที่ที่มีผ้าพันแผลพันอยู่
ดวงตาเธอก็ร้อนผ่าว
ห้าปีที่ไม่ได้เจอ ไม่คิดเลยว่าพ่อจะแก่ขึ้นมากขนาดนี้“พ่อ……”
ผู้คุมช่วยประคองกู้เซิงเทียน นั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามกู้ฮอน
ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวด เหลือบมองกู้ฮอนแวบหนึ่ง ก็ปรากฏความรู้สึกไม่พอใจในแววตาของชายแก่
“นังตัวซวย”
เสียงที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง พอเอ่ยปากก็เริ่มด่าอย่างรุนแรงทันที
กู้ฮอนหัวใจเต้นรัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ