เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 138

ตอนที่ 138 ลูกหรือภรรยาใหม่1

“โอเค” ยี่เฟิงถอนหายใจ เขาไม่เคยปฏิเสธเธอได้เลย “ฉันไปก่อนนะ”

“…” กู้ฮอนเงียบไปพักนึงก่อนพูด “เดินทางปลอดภัยนะ…”

“ฮอน ไว้เจอกันอีกนะ”

ยี่เฟิงพูดเสียงนุ่ม พร้อมกับเดินจากไปพร้อมกับรอยยิ้ม

กู้ฮอนมองตามหลังเขาด้วยหัวใจที่ว้าวุ่น

แผ่นหลังของเขาที่เธอเคยชอบปีนป่าย ตอนนี้เธอกลับอยากจะผลักไสออกไปให้ห่าง

‘ยี่เฟิง’

‘ถ้าฉันเลือกที่จะไล่ตามนายไปในวันนั้น ฉันจะต้องมาเห็นฉากที่แม่ฉันถูกลักพาตัวไปไหม’

’ฉันจะพ่ายแพ้ให้กับเป่หมิงโม่ไหม’

‘ฉันจะต้องขายศักดิ์ศรีของตัวเองให้กับปีศาจอย่างเป่หมิงโม่ไหม’

‘มันจะไม่เป็นเหมือนอย่างทุกวันนี้ใช่ไหม’

เป่หมิงโม่ที่พึ่งกลับมาถึงเย่หยิงอีพิน

ขณะที่ฉิงฮัวกำลังเปิดประตูให้นายก็มีเสียงของคนคนนึงดังขึ้น

“โม่ คุณกลับมาแล้วเหรอ”

ทันทีฉิงฮัวเห็นใบหน้าที่สะสวยและละเอียดอ่อนของซูยิ่งหวั่น เขาก็รีบก้มโค้งอย่างอ่อนน้อม “คุณซู”

ซูยิ่งหวั่นพยักหน้า จากนั้นก็รีบตรงดิ่งไปถอดสูทให้เป่หมิงโม่พลางพูดด้วยรอยยิ้ม “โม่ ฉันได้ยินจากลินดามาว่าคุณเดินทางไปทำธุรกิจมา นี่คุณก็กลับมาที่บริษัทแล้ว ไหนมาดูซิ…”

เป่หมิงโม่ดูรอบๆห้องที่สะอาดสะอ้าน พลางถามเสียงเย็น “คนอื่นเป็นไงกันบ้าง”

“คุณหมายถึงเฉิงเฉิงรึเปล่า” ซูยิ่งหวั่นยิ้มหวาน พลางก้มลงไปถอดรองเท้าให้เป่หมิงโม่ราวกับว่าเธอเป็นภรรยาของเขา “เฉิงเฉิงสบายดีค่ะ ตอนฉันมาพวกเขาเล่นวิดีโอเกมกันเสร็จ แล้วก็พึ่งจะหลับไปค่ะ”

เขาหน้าบึ้งขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินว่าลูกชายของเขาเล่นวิดีโอเกม

ส่วนซูยิ่งหวั่นก็ยิ้มบางๆพร้อมกับดวงตาเป็นประกาย

ไม่ว่าคุณซูจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจพูดมันออกมา แต่ฉิงฮัวรู้ดีว่านายต้องอารมณ์ไม่ดีแน่ๆที่ได้ยินอย่างนั้น

“ไม่ใช่ว่าแม่บ้านวังเอาคนใช้มาเหรอ แล้วไหนล่ะ” หลังจากกลับมาจากสเปน เขาก็อารมณ์แปรปรวนง่าย โมโหง่ายอย่างไม่รู้สาเหตุ

ซูยิ่งหวั่นยิ้มบางๆอย่างใจเย็น “พวกคนใช้เขาต้องรีบกลับไปจัดการปัญหาที่บ้านน่ะค่ะ ฉันเลยให้เขากลับกันไปก่อน คุณไม่ต้องห่วง มีฉันอยู่ เฉิงเฉิงก็โอเคค่ะ”

“นายครับ ทำไมนายไม่ส่งคุณเฉิงเฉิงกลับไปที่บ้านเป่หมิงล่ะครับ อีกอย่าง คุณซูก็กลับมาแล้ว ผมคิดว่าถ้าคุณเฉิงเฉิงอยู่ที่นี่จะไม่สะดวกเธอ…”

สายตาของเป่หมิงโม่นั้นเย็นชาจนเขารู้สึกกังวล “ฉิงฮัว นายกำลังผลักไสไล่ส่งลูกฉันเพียงเพราะผู้หญิงคนนึงงั้นเหรอ”

ฉิงฮัวตกใจ “ไม่ครับ…”

ทันใดนั้นเสียงของเด็กชายก็ดังขึ้น

“ปล่อยผม…”

จากนั้นเสียงขุ่นมัวของซูยิ่งหวั่นก็ดังตามขึ้นมา “เฉิงเฉิง… ป้าsosoรู้ว่าเธองัวเงียแค่ไหน แต่คุณพ่อของเธอกลับมาแล้วนะ”

“พ่อจะกลับมาก็แค่เพราะเรื่องงานแค่นั้น คุณปล่อยผมสักที กลิ่นน้ำหอมของคุณกำลังจะฆ่าผม…”

“เธออย่าหยาบคายกับคุณพ่อเธอนะ มาเถอะคนดี เดี๋ยวป้าsosoจะกอดเธอเอง…ลุกขึ้นมา”

“ออกไป! อย่ามายุ่ง!

”ทำไมทำร้ายจิตใจป้าแบบนี้ล่ะ…”

…

ทันใดนั้นลมเย็นๆก็พัดผ่านประตูเข้ามา