ตอนที่ 144 ให้บริษัทกู้ซื่อเข้าร่วม1
กู้ฮอนนั้นก็ส่ายหัว “ไม่ใช่ ขอโทษยี่เฟิง”
เธอกล้าพูดว่า วันนี้เธอนั้นไม่ใช่ผู้หญิงที่กล้าแข็งเมื่อห้าปีก่อนแล้ว
เธอนั้นมีลูกสองคน และก็ยังได้ขึ้นเตียงกับผู้ชายแล้ว
เธอที่สกปรกเช่นนี้ จะมีคุณค่าอะไรเหมาะสมกับคนที่มีจิตใจสะอาดอย่างยี่เฟิง ?
“ไม่ ฉันไม่ต้องการคำขอโทษ ไม่เอาคำขอโทษ”ยี่เฟิงนั้นก็ดึงกู้ฮอนเข้ามาสู่อ้อมกอด “ฮอน คุณคงรู้ ว่าเพราะอะไรผมถึงกลับประเทศแล้วมาทำงานที่บริษัทของคุณ คุณรู้ใช่ไหม ? “
“ยี่เฟิง ฉันไม่อยากจะติดค้างอะไรกับคุณ” กู้ฮอนนั้นก็อยู่ในอ้อมอกของยี่เฟิง ซึ่งไม่เหมือนกับเป่หมิงโม่เลยสักนิด ยี่เฟิงนั้นทำให้เธอรู้สึกจิตใจสงบ
“ติดค้าง ?” ยี่เฟิงยิ้มด้วยความทุกข์ “คุณติดค้างอะไรผมล่ะ ? ฮอน คุณรู้ไหมว่าหลายปีที่ผ่านมาผมทุกข์ที่สุดคืออะไร ?”
กู้ฮอนหลับตากับสภาพจิตใจที่เย็นชา
“ผมเสียใจในตอนนั้นตอนที่ผมนั้นอ่อนแอเกินไป เสียใจที่ไม่ได้พาคุณออกจากตระกูลกู้แห่งนี้ ฉันแม้กระทั่งเสียใจที่หลอกใช้กู้อันขีเพื่อให้คุณหึงผม แต่ทุกอย่างเป็นสิ่งที่ผมผิดเอง เสียใจไม่อาจจะทันท่วงที ฉันจะรู้ได้อย่างไร ว่าทำเช่นนั้นแล้วทำให้คุณต้องหนีห่างออกไปไกล”
“อย่าเป็นแบบนี้เลย ตอนนั้นพวกเรายังเด็กอยู่ ชีวิตนั้นไม่ใช่เป็นอิสระของพวกเรา” กู้ฮอนที่เต็มไปด้วยน้ำตา แล้วก็เงยหน้ามองไปยังยี่เฟิง “อาจจะเป็นซุนจุนฮาวพูดถูก เพราะฉันรักคุณไม่มากพอ ดังนั้นจึงถูกกู้อันขีแย่งไป”
“ชวี่....” ยี่เฟิงกอดเธออย่างแน่นแฟ้น แล้วก็หลับตาอย่างเจ็บปวด “ฮอน อย่าบอกว่ารักไม่พอคำนี้แล้ว ตอนนี้ ฉันกลับมาแล้ว ฉันเพียงอยากถามคุณคำเดียว ตอนนี้ฉันนั้นแข็งแกร่งแล้ว ผมมีความเชื่อมั่น ผมสามารถให้ความสุขกับคุณได้ เพียงแต่คุณจะให้โอกาสผมไหม ?”
“ฉัน......” ในใจเธอนั้นมีความสับสนเพราะว่าความอบอุ่นที่ยี่เฟิงมอบให้มันทำให้เธอนั้นไม่อาจจะหลีกหนี่ได้เลย
เธอกับยี่เฟิงยังมีโอกาสไหม ? ยามที่เขารู้ว่าเธอนั้นผ่านอะไรมามากมาย เขาจะสามารถรับได้ไหม ? จะให้ความสุขกับเธอได้ไหม ?
เธอนั้นไม่อาจจะรับรู้ได้เลย
และแม้กระทั่งไม่อาจจะเข้าใจในความคิดตัวเองเลย
ในหัวสมองนั้นปรากฏภาพที่เย็นชาของเป่หมิงโม่ออกมา ในใจก็เกิดความลำบากขึ้น
“อย่ารีบปฏิเสธผม ให้คุณกลับไปคิดดีดีก่อน ดีไหม ?” ยี่เฟิงกอดเธออยู่เช่นนั้น คนที่เขาคิดถึงห้าปีตอนนี้อยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นนี้ มือของเขานั้นสั่น “ผมจะรอคุณ ฮอน ผมจะรอคำตอบของคุณ”
ตอนนี้ มีเงาของคน ๆ หนึ่งกำลังแอบอยู่
สายตานั้นมองชายหญิงกำลังกอดกัน
ยี่เฟิงนั้นเห็นอยู่ที่หางตา
และตอนนี้กำลังกอดอย่างรัดแน่น ซึ่งหมายถึงยี่เฟิงกอดอย่างเป็นที่สุด
แช๊ะ ๆ ๆ
เสียงถ่ายรูปเกิดขึ้น
ห้องประชุมใหญ่ของตระกูลเป่หมิง
การประชุมครั้งนี้ซึ่งเป็นการประชุมผลสรุปเกี่ยวกับโครงการ “หยิง” รอบที่สอง ของตระกูลเป่หมิง
เป่หมิงโม่นั่งเป็นประธาน เหมือนกับครั้งก่อน ๆ ท่าทางสุขุมเยือกเย็น ดูแล้วไม่มีอารมณ์ใดใด
แล้วก็ยังหัวหน้างานต่าง ๆ สรุปอภิปรายผลงาน
“ประธานเป่ บริษัททางสเปนได้ส่งอีเมลมา ซึ่งเกี่ยวกับการตรวจสอบตอนที่ท่านไป เกี่ยวกับเรื่องคำสั่งของโครงการ “หยิง” ที่นั่นกำลังเริ่มงานแล้ว ต้องการให้ทางเรานั้นให้ความร่วมมือ ซึ่งหมายถึง ตอนที่เรากำลังแข่งขันรอบที่สองนี้ จะต้องเอาสไตล์สเปนที่ไม่ค่อยดีออกใช่ไหม ?”
โทรศัพท์นั้นตกลงพื้นอย่างรุนแรง
ทำให้ทุกคนในนั้นต่างตกใจเป็นอย่างมาก
ทุกคนนั้นมองหน้ากันอย่างงงใจ ไม่รู้ว่าประธานเป่หมิงนั้นทำไมจะต้องขว้างโทรศัพท์
ในตอนนี้ ไม่มีใครนั้นกล้าพูดออกมา แม้แต่เสียงหายใจยังไม่กล้าที่จะดัง
กลัวว่าใครทำอะไรให้โกรธ
กำลังรอคำสั่งของเป่หมิงโม่ ซึ่งทุกคนนั้นก็เริ่มเหงื่อแตกด้วยความกลัว
เป่หมิงโม่นั้นมีใบหน้าที่น่ากลัว กับเส้นเลือดที่ผุดออกมา
เขานั้นก็ได้เอาแพลนงานใบหนึ่งออกมา แล้วก็ทิ้งลงไปต่อหน้าของผู้บริหาร
“ให้บริษัทกู้ซื่อเข้าทำงาน ศิลปะการก่อสร้างของคนนี้ ฉันเอาแล้ว”
ทันใดนั้น เขาก็ลุกขึ้นออกจากเก้าอี้ทันที
หลังจากนั้น ก็พูดออกมาว่า “เลิกประชุม”
แล้วก็เกิดออกไปอย่างรวดเร็ว
ก็ให้ผู้ช่วยนั้นเก็บโทรศัพท์ที่ตกลงพื้น
ผู้บริหารนั้นก็ได้เช็ดเหงื่อตัวเอง แล้วก็หายใจโล่งขึ้นไปอีก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ