เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 153
ตอนที่ 153 เริ่มสัมผัสได้2
กู้ฮอนขมวดคิ้ว ยกมือขึ้น ตีก้นของเด็กน้อยเบาๆ
“กู้หยางหยาง ต่อไปคำหยาบพวกนี้ ลูกห้ามพูดอีกเด็ดขาด!”
“....” หยางหยางรีบทำท่าปิดปากทันที ยิ้มเจ้าเล่ห์บอกเป็นนัยว่ายังไงก็ไม่จะเปลี่ยนนิสัย
“อีกอย่างนะ อย่ามีเรื่องกับพ่อเยอะ แม่กลัวว่าลูกจะเสียเปรียบให้” เป่หมิงโม่ภายนอกดูเย็นชา แต่ภายในเป็นคนใจร้อน หล่อนเกรงว่าหยางหยางจะลำบาก
“สบายใจได้ แม่! ช่วงที่ผมมาอยู่ที่นี่ ผมรู้ความลับบางอย่างของพ่อ” หยางหยางทำท่าทางลึกลับ
“อะไรหรอ?”
หยางหยางรีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว พูดกระซิบ “ก็คือ..พ่อกลัวคนร้องไห้ฟูมฟายต่อหน้า โดยเฉพาะคนที่ร้องไห้เสียใจสะอื้นแทบเป็นแทบตาย สรุปคือต้องร้องไห้จนฟ้าถล่มดินทลายแบบนั้นเลย! พอร้องไห้ ก็ไม่ต้องทำไรต่อ แค่นี้ก็เอาชนะเขาได้แล้ว อิอิ....”
กู้ฮอนเกิดความสงสัย
เหลือบสายตามองไปที่ลูก “ง่ายขนาดนี้เลยหรอ?”
“ใช่ครับ ง่ายแบบนี้เลย!”
“……”@_@!!
กู้ฮอนถึงกับพูดไม่ออก
นึกถึงก่อนหน้านี้ที่หล่อนร้องไห้แบบอัดอั้นไม่ให้ฟูมฟายต่อหน้าเขา หล่อนรู้สึกไม่พอใจจนตบไปที่ขา!
เมื่อได้ยินลูกชายพูดขึ้นเช่นนี้ คงเป็นเพราะหล่อนร้องไห้ไม่น่าสงสารพอ จึงถูกเขาลงโทษอย่างโหดเหี้ยมเช่นนี้?
หล่อนกำหมัดแน่น เพื่อลูกแฝดทั้งสอง ถึงเวลาที่หล่อนจะต้องหาทางเปลี่ยนแผนแล้ว!
*
เป่หมิงโม่นั่งทำงานที่ยังจัดการไม่เสร็จในห้องทำงาน
จากนั้นเขาก็คิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องน้ำเมื่อครู่ กู้ฮอนอุ้มลูกชายของเขา ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
ไม่รู้เป็นเพราะอะไรจึงทำให้เขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้มีบางอย่างเหมือนเฉิงเฉิง โดยเฉพาะตอนที่ยิ้มขึ้นมา....
ปวดเกร็งไปทั้งใจ
เขาขมวดคิ้วขึ้น
หยิบมือถือบนโต๊ะ กดเบอร์โทรออก
เสียงรอสายดังขึ้นสักพัก คู่สายจึงจะกดรับ
เสียงอันนุ่มนวลของเจียงฮุ่ยซินดังขึ้น “ฮัลโหล?”
เป่หมิงโม่เอ่ยปากพูดขึ้น “ป้าซิน”
“โม่หรอ?”
“ดึกขนาดนี้แล้ว ผมรบกวนหน่อยนะครับ”
“รบกวนอะไรกันล่ะ? น้าเพิ่งจะกล่อมพ่อของลูกเข้านอน เป็นไงบ้าง ช่วงนี้เฉิงเฉิงมาอยู่กับลูก ปรับตัวได้แล้วยัง?”
“โอเคดีครับ” เขาตอบด้วยเสียงชัดเจนเหมือนเคย
“เห้อ เจ้าเฉิงเฉิงเด็กน้อยหลับแล้วหรอ? ไม่ดื้อไม่ซน?”
เป่หมิงโม่นึกถึงลูกชายที่กำลังเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นหัวรั้น ยกมือขึ้นมากุมขมับทันที “ป้าซิน ผมอยากได้เอกสารของผู้หญิงที่อุ้มท้องแทนเมื่อห้าปีที่แล้วครับ”
“ผมหิวจังเลย ผมอยากกินมาม่า....” หยางหยางขยับตัวดิ้นไปมาในอ้อมอกของแม่
หล่อนขมวดคิ้ว ทำสีหน้านิ่งขรึมจริงจัง “กินมาม่าจะไม่ดีต่อการเติบโตของชายของลูกนะ ไม่กลัวว่าโตไป น้องชายลูกจะเล็กมากหรอ?”
เอิ่ม...
หยางหยางรีบกลัวจนตัวสั่น
วิธีนี้ได้ผลแน่นอน ว่าไปแล้วมาม่ากับหยางหยาง จากนี้ไปคงห่างกันยาวเลย!
ก้มลงมองกางเกงของตัวเอง ส่ายหน้าไปมาด้วยความกลัว “กลัวจังเลย! ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ไม่สามารถจู๋จี๋กับผู้หญิงเหมือนที่พ่อทำได้ล่ะสิ!”
เอ่อ....
กู้ฮอนทั้งโกรธทั้งขำ!
ตอนนี้หล่อนเข้าใจขึ้นมาทันทีว่านิสัยเจ้าเล่ห์เสเพลของหยางหยางได้จากใครมา!
บี้จมูกน้อยๆไปมา “นี่....พ่อลูกคู่นี้ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นเลยนะ คาสโนว่าตัวพ่อ คาสโนว่าตัวลูก!”
ไม่คาดคิดเลยว่า เมื่อหล่อนเพิ่งพูดจบ
ราวกับมีลมเย็นๆพัดมา หล่อนเสียวสันหลังเย็นวาบไปทั้งตัว
รีบหันกลับไปมอง จึงพบว่า
เป่หมิงโม่ยืนอยู่ราวกับรูปปั้น เขายืนสูบบุหรี่เงียบๆอยู่ที่ระเบียงชมวิวข้างห้องนั่งเล่น
สายตาอันแหลมคมของเขา กระทบกับแสงยามค่ำคืน เป็นสายตาที่แสนน่ากลัว
ราวกับสัตว์ป่าที่กำลังออกล่า ตั้งแต่หล่อนอุ้มลูออกมาจากห้องน้ำ เขาก็จ้องมองมาไม่หยุด...
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ