เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 194

ตอนที่ 194 บ้านใหม่ เพื่อนบ้านใหม่1

เธอถอนหายใจยิ้มนิดๆ "ผู้ช่วยหลิว คุณแนะนำผู้ชายให้ฉันทั้งที ก็ควรแนะนำคนดีๆที่พึ่งพาได้หน่อยไม่ใช่หรือ? แค่คุยกันยังไม่รู้เรื่องเลย จะให้ฉันแต่งงานไปกับเขาได้ยังไงกัน?"

"แหม๋ เธอคิดว่าเธอสูงส่งขนาดไหนกันเชียว! จะต้องให้ฉันหาคุณชายตระกูลดี หน้าตาดี ให้เธอหรือไง? ไม่ส่องกระจกดูตัวเองเสียมั้ง เธอเป็นแม่คนแล้วนะ แม้ว่าเรื่องนี้ฉันจะช่วยปกปิดเอาไว้ก็ตามแต่ แต่เราก็รู้ๆกันดีอยู่ เธอจะหาคนดีแค่ไหนมาแต่งงานด้วยได้ ฉันล่ะอยากรู้จริงๆ?"ในสายตาของหลิวชุ่ย กู้ฮอนเป็นแค่ผู้หญิงที่เห็นแก่เงินห้าล้านช่วยท้องให้ผู้ชายเท่านั้น ไม่ได้สูงส่งอะไร" ฉันเตือนเธอไว้ก่อนคุณกู้ อย่าผัดวันประกันพรุ่ง!คืนพรุ่งนี้มีนัดดูตัวอีกรอบหนึ่ง เธอคิดเอาเองว่าจะทำยังไงแล้วกัน!"

ตู๊ดๆ หลิวชุ่ยตัดสายทิ้งอย่างไม่สบอารมณ์

กู้ฮอนจ้องไปที่มือถือ อึ้งอยู่พักหนึ่ง

รู้สึกแสบๆที่เบ้าตาอย่างหาสาเหตุไม่ได้ เธอแอบสูดหายใจเข้าลึกๆอยู่กี่ครั้ง พยายามกลั่นไม่ให้น้ำตาไหลออกมา

ยืดตัวตรง ยกมือโบกแท็กซี่กลับบ้าน...

****

ในทางเดินแคบๆไฟ อัตโนมัติกะพริบริบหรี่

ชายหญิงคู่หนึ่งยืนพิงผนังกำแพง กำลังจูบกอดกันอย่างเร่าร้อน......

เสื้อของผู้หญิงเลื่อนมาอยู่ที่เอว เผยให้เห็นชุดชั้นในเซ็กซี่ กับผิวขาวเนียน......

ทั้งสองครางเสียงสั่นระทวย......

ขวางทางเดินอยู่

กู้ฮอนหยุดฝีเท้า กระแอมนิดหนึ่ง "ขอโทษค่ะ ขอทางหน่อยคะ--"

เห็นได้ชัดว่าชายคนนั้นไม่มีทีท่าว่าจะหลบทางให้แต่อย่างใด ยังคงจูบผู้หญิงคนนั้นต่อไป

ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่กู้ฮอนแวบหนึ่ง ตบไหล่ด้านหลังของผู้ชายคนนั้นเบาๆ แล้วผลักชายคนนั้นออกไป

ชายหนุ่มทำสีหน้ารำคาญหันมามองกู้ฮอนแวบหนึ่ง กู้ฮอนถึงเห็นใบหน้าของชายคนนี้ชัดๆ

ผู้ชายคนนี้อธิบายได้ด้วยคำสี่พยางค์คือ งดงามสง่า!

"เสียอารมณ์จริงๆ!" ชายหนุ่มพึมพำออกมาเบาๆ จากนั้นก็ตบบันท้ายของผู้หญิงคนนั้น

หญิงสาวยิ้มอย่างยั่วยวน จากนั้นก็มองไปรอบๆบันไดทางเดิน แล้วขมวดคิ้ว "คุณชายหยินครั้งต่อไปถ้าจะหนีออกจากบ้าน ก็ควรหาที่ดีๆหน่อยสิ ดูที่นี่สิบันไดทางเดินก็แคบ ดูสะเปะสะปะไปเสียหมด คนแบบไหนก็มี!" หญิงสาวพูดจบ ไม่ลืมที่จะเหลือบไปมองกู้ฮอนแวบหนึ่ง แล้วพูดต่อว่า "หรือไม่ ย้ายไปอยู่กับฉันที่นั่นดีกว่าไหม? ที่นี่ไม่เหมาะกับฐานะของคุณเลยสักนิด!"

กู้ฮอนขมวดคิ้ว ตอนที่พาหยางหยางย้ายมาอยู่ที่นี่ เธอสำรวจดูรอบๆแล้วว่าที่นี่ดูสงบดี อีกอย่างที่นี่คนแก่เยอะ ดูเรียบง่ายไม่อันตราย ถ้าบอกว่าสถานที่แบบนี้สะเปะสะปะ ในAซิตี้ก็คงหาที่จะไปไม่ได้แล้ว

เธอไม่มีกะจิตกะใจมาดูหญิงชายคู่นี้สนทนาเจรจากัน เธอพูดอย่างอดกลั้นอีกรอบ "ขอโทษค่ะ กรุณาขอทางหน่อยค่ะ แล้วพวกคุณจะทำอะไรกันต่อก็ตามสบาย!"

คุณชายหยินผละจากหญิงสาว แล้วยิ้มพรางพูดว่า "เด็กดี กลับไปก่อนนะ"

แม้ว่าหญิงสาวคนนั้นจะไม่เต็มใจ แต่ก็พยักหน้าอย่างว่าง่าย แล้วสวมรองเท้าส้นสูงเดินเชิดจากไป

กู้ฮอนกุมกระเป๋าสะพายหนังไว้แน่น คิดว่าจะเดินอ้อมชายหนุ่มไป ใครจะคาดคิด ชายคนนั้นทำท่าจะไม่หลี่กทางให้ ร่างสูงใหญ่ขวางเต็มทางเดิน

ดูจากสภาพการณ์แล้ว เหมือนกู้ฮอนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง "หยางหยางแม่สอนลูกกี่ครั้งแล้วว่า อย่าคุยกับคนแปลกหน้าโดยเฉพาะคุณอาที่ท่าทางน่ากลัวแบบนี้ ลูกยิ่งไม่ควรเข้าไปยุ่งด้วย!"

หยางหยางกะพริบตาถี่ ไม่พูดอะไร

หยินปู้ฝันก็พูดต่อว่า "นี่ หวีฮวนกู้ ยังไงผม หยินปู้ฝัน ก็ออกจะรูปร่างหน้าตาหล่อเหลา จะกลายเป็นคุณอาท่าทางน่ากลัวไปได้ยังไง?"

กู้ฮอนไม่สนใจเขาสักนิด อุ้มลูกชายขึ้นมา รีบเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว

จากนั้นก็ปิดประตูใส่หน้าหยินปู้ฝันเสียงดัง 'ปัง'!

หยินปู้ฝันยืนอยู่นอกประตู นึกไม่ถึงตนเองคร่ำหวอดอยู่ในความรักมานานหลายปี จีบผู้หญิงตั้งแต่อายุ 3 ขวบยัน 80ปีเขาไม่เคยพลาดเลยสักครั้งเดียว!

ไม่คิดว่าครั้งนี้จะโดนปิดประตูใส่หน้าอย่างแรงขนาดนี้! เขาจ้องที่ประตูที่ปิดไว้อย่างแน่นหนาครู่หนึ่ง ก็เดินกลับไปห้องตัวเองอย่างหน้าจ๋อย

กู้ฮอนเดินอุ้มเด็กน้อยพลางถามหยางหยางในขณะที่เดิน"ทำไมหยินปู้ฝัน ถึงเรียกแม่ว่าหวีฮวนกู้ ลูกเป็นคนบอกเขาหรือ?"

หยางหยางจ้องมองไปที่ประตูที่ปิดสนิท มือน้อย ๆ คล้องคอแม่ไว้ แลบลิ้นออกมาอย่างทะเล้น "คุณอาปู้ฝันเพิ่งจะย้ายมาอยู่ที่นี่วันนี้เอง ให้ของกินผมเยอะแยะเลยครับ......แต่คุณแม่ไม่ต้องกังวลไป ถึงเขาจะให้ของกินอร่อยๆเยอะกว่านี้ ผมก็ไม่ขายคุณแม่ให้เขาแน่ ๆ ครับ!"

กู้ฮอนทั้งโกรธทั้งขำ แตะไปที่จมูกเล็ก ๆ ของหยางหยาง และพูดว่า "ทะเล้นนักนะลูกคนนี้"

หลังจากเห็นกล่องของกินมากมายที่วางซ้อนกันอยู่ที่พื้นห้อง เธอรู้สึกชาและหนักหัวขึ้นมาทันใด ดึงหูเล็ก ๆ ของหยางหยาง พลางพูดว่า"ยอมรับมาเสียดี ๆ ว่าครั้งนี้ไปหลอกเขามาเท่าไร ฮึม?"

"เอ ไม่เยอะสักหน่อย เหอๆ คุณอาปู้ฝันบอกเองว่า ถ้าผมบอกเขาว่าพ่อ แม่ พี่น้อง ปู่ ย่า ตา ยายชื่ออะไร พูดหนึ่งชื่อ ก็จะให้ของกินหนึ่งกล่องแค่นั้นเอง..."