เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 2

บทที่ 2 ตั้งครรภ์ลูกแฝด

ตั้งแต่ครั้งก่อนที่เธอทำอย่างนั้นกับผู้ว่าจ้างกู้ฮอนก็ไม่เคยไปที่บ้านพักตากอากาศของผู้ว่าจ้างอีกเลย

ผู้ช่วยบอกว่า ถ้าครั้งนี้เธอยังไม่ตั้งครรภ์อีก ก็จะเตรียมการในครั้งต่อไป

กู้ฮอนรออย่างเงียบๆ

ในวันหยุดสุดสัปดาห์ของโรงเรียน ตามปกติ จะมีสายลมเบาๆพัดไปทางทะเลสาบ

กลุ่มเพื่อนๆร่วมชั้น เล่นหยอกล้อกันอยู่ที่ทะเลสาบ

กู้ฮอนนั่งห่างออกไปอยู่คนเดียว ใบหน้าที่อ่อนเยาว์ของเพื่อนๆภายใต้แสงอาทิตย์ ความเศร้าโศกเสียใจก็เข้ามาในหัวใจของเธอ

เธอหวังว่าตัวเองจะยังคงเป็นเหมือนเมื่อก่อน แม้ว่าชีวิตจะยากลำบาก อย่างน้อยเธอก็มีสิทธิ์ที่จะไล่ล่าหาความสุข

"กู้ฮอน!"

เสียงพูดขึ้นส่งมา

เธอมองกลับ ด้วยดวงตาที่เปียกชื้น

ยี่เฟิง ขวัญใจของคนในโรงเรียน

เขาเป็นคนที่เพียบพร้อมและหน้าตาดี เป็นชายในฝันของผู้หญิงเกือบทั้งโรงเรียน

"ทำไมต้องหลบหน้าฉันด้วย?" ร่างของยี่เฟิงยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

ดวงตาของกู้ฮอนสั่นเล็กน้อย "เปล่า"

"ฉันได้ยินมาว่า ช่วงนี้บ้านของเธอกำลังมีปัญหา? อยากให้ฉันช่วยอะไรไหม?"

ยี่เฟิงนั่งลงข้างเธอ ในไม่ช้า พวกเราก็กลายเป็นจุดสนใจในสายของคนอื่น

"ไม่ล่ะ ขอบคุณนะ"กู้ฮอนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

"กู้ฮอนเธอเป็นอะไรหรือเปล่า? ทำอย่างกับฉันเป็นคนแปลกหน้า"

ยี่เฟิงหวั่นใจเล็กน้อยและยื่นมือมาจับมือเล็กๆของเธอ

นิ้วมือของกู้ฮอนสั่นเล็กน้อย "ยี่เฟิง นายอย่าทำแบบนี้......"

"กู้ฮอน ฉันได้ยินนักเรียนคนอื่นพูด เมื่อไม่นานมานี้มีรถยนต์หรู มารับเธอที่ประตูโรงเรียน มันเป็นเรื่องจริงเหรอ?"

แท้จริงแล้ว เรื่องที่ผู้ช่วยส่งรถไปรับเธอในวันนั้น ได้แพร่กระจายไปทั่วโรงเรียนแล้ว

เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของยี่เฟิง เธอยิ้มอย่างขมขื่น "นายต้องการจะถามอะไร?"

"ฉันไม่เชื่อข่าวลือเหล่านี้ตั้งแต่แรก แต่ท่าทางของเธอที่ทำกับฉัน ทำให้ฉันสงสัย......" ยี่เฟิงหยุดพูด

"ยี่เฟิง!"กู้ฮอนสูดลมหายใจลึกๆและลุกขึ้นยืน "ใกล้จะสอบปลายภาคแล้ว ฉันต้องไปทบทวนหน่อย"

พูดจบ เธอหมุนตัวเตรียมจะเดินออกไป

"กู้ฮอน! เธอกำลังหนีใช่ไหม?" ยี่เฟิงรีบจับมือของเธอ "เธอเป็นเหมือนที่เขาลือกันจริงๆเหรอ มีคนเลี้ยงดูอยู่ใช่ไหม?"

"......" เธอใจสั่นเล็กน้อย

รู้สึกเหมือนมีเข็มทิ่มแทงอย่างรุนแรง ความเจ็บปวดแพร่กระจายไปทั่วร่างกาย

"ทำไมเงียบล่ะ?" ยี่เฟิงกำมือของเธอแน่น "กู้ฮอน ฉันยุ่งเรื่องเธอมากไปเหรอ? มิตรภาพหลายปีของเรามันไร้ค่าสำหรับเธอแล้วเหรอ?"

"......"กู้ฮอนเงยหน้าขึ้น จ้องมองใบหน้าที่ดูอ่อนเยาว์และหล่อเหลานั้น

ราวกับพยายามจดจำเขาในทุกๆอย่าง ลึกก้นบึ้งของหัวใจ

ยี่เฟิงที่เคยผ่านช่วงวัยเด็กของเธอ เป็นความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นที่สุดของเธอ

เขานั้นสำหรับเธอแล้ว ที่ทำทุกวิธีทางเพื่อจะเข้าใกล้แสงอาทิตย์นั้น

แต่ตอนนี้ ตัวเธอที่แสนจะสกปรก จะมีคุณสมบัติอะไรไปไล่ล่าแสงอาทิตย์นี้อีก?

"พูดมาสิ!กู้ฮอน บอกฉัน ว่าข่าวลือเหล่านั้นมันไม่จริง......"

กู้ฮอนที่อดทนมานาน ก่อนที่จะยิ้มขึ้นด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียดต่อหน้า ยี่เฟิง

เธอพูดว่า "ยี่เฟิง ขอโทษนะ ลืมฉันเถอะ"

ไม่มีใครรู้ ว่าต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหนในการปฏิเสธคนที่คุณรัก

เธอผลักเขาออกไป และหันกลับอย่างเด็ดเดี่ยว

ก่อนที่ตัวเองจะน้ำตาไหลออกมา เธอกลัวที่จะต้องเผชิญหน้ากับความจริงใจของเขา

"กู้ฮอน......"

ยี่เฟิงมองตามแผ่นหลังนั้นและตะโกนอย่างเศร้าใจ