เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 20

ตอนที่ 20 หลุมพรางที่วางให้เธอตกลงไป

“ก็คือเลขาส่วนตัวทั่วไป ในยี่สิบสี่ชั่วโมงถ้าเจ้านายเรียกหาเมื่อไรก็ต้องไปทันที พูดให้ดีหน่อยคือ ฉันส่งคนเพื่อไปคอยช่วยเขา พูดแบบไม่ดีเลยคือ ส่งคนไปเพื่อคอยจับตาดูเขา ไม่ว่าเขาจะทำอะไรต้องรายงานฉันตลอดเวลา โดยเฉพาะถ้าเขานัดเจอกับผู้หญิง เข้าใจรึยัง” กู้ฮอนฟังจบ สติถึงกลับเข้าร่าง

แม้ว่าเธอยังไม่ค่อยรู้จักกับเป่หมิงโม่มากนัก แต่เธอก็เคยได้เห็นความเย็นชาของเขา

งานเลขาส่วนตัวนี้ คงจะยากเกินไปสักหน่อยสำหรับเธอ

เธอหัวเราะแล้วพูดต่อ “ฉันเกรงว่าจะทำไม่ได้คะ”

“อย่าด่วนตัดสินตัวเองเร็วไปนักสิ”

เห็นได้ชัดว่าเป่หมิงเจิ้งเทียนไม่เห็นด้วยกับคำพูดของเธอ “ที่เลือกเธอแน่นอนว่าต้องมีเหตุผล อย่างแรก มีผู้หญิงไม่กี่คนที่เจ้าสองให้ความสนใจ และเธอคือหนึ่งในนั้น”

เธอเป็นคนที่เขาไม่ชอบขี้หน้า แบบนี้ก็นับด้วยหรือ

กู้ฮอนตะลึงงง และยิ้มเจื่อนๆ

“อย่างที่สอง เธอไม่ต้องกลัวว่าเจ้าสองจะทำอะไรเกินเลย เธอคือคนที่เขาเตะตกเตียง เขาเป็นเจ้าระเบียบ ดังนั้น เขาจะไม่ทำอีกแน่นอน ยิ่งกว่านั้นอาจจะอยากเตะทิ้งให้พ้นๆหน้าเขาด้วยซ้ำ”

รอยยิ้มบนหน้ากู้ฮอนเหมือนถูกแช่แข็ง คำพูดแบบนี้เธอควรร้องไห้หรือควรหัวเราะดี

“อย่างที่สาม......”

เป่หมิงเจิ้งเทียนหยุดไปชั่วครู่ ดวงตาเฉียบคมมองไปที่กู้ฮอน แล้วพูดต่ออย่างเคร่งขรึม “ฉันเชื่อคนชาญฉลาดอย่างคุณกู้ คนไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เวลากอดกับเจ้าสองจะไม่คิดเกินเลยไปไหนต่อไหน”

คำพูดประโยคนี้ เกรงว่าจะเป็นสิ่งที่ท่านเน้นย้ำที่สุด

แม้ในใจจะรู้สึกไม่ค่อยพอใจเล็กน้อย แต่กู้ฮอนยังฝืนยิ้มอย่างสุภาพออกมา

พยักหน้า “ใช่ค่ะ ข่ายังไงก็ยังมีรสเผ็ดร้อน ทุกอย่างเป็นเหมือนที่ท่านเป่หมิงคิดไว้ไม่ผิดค่ะ”

เป่หมิงเจิ้งเทียนยิ้มอย่างภาคภูมิใจในความชาญฉลาดของอย่างเปิดเผย

“นอกจากนี้ เธอไม่ต้องกังวลเรื่องเงินเดือน แน่นอนว่าจะสามารถทำตามข้อเรียกร้องของเธอได้ ส่วนเรื่องการยกเลิกการแข่งขันของบริษัทติ่งซื่ง ฉันสัญญาว่าไม่มีปัญหา แต่ว่าจะชนะเลิศหรือไม่นั้น เรื่องนี้ฉันจนปัญญาจริงๆ เจ้าสองค่อนข้างจะระวังและรอบคอบ”

กู้ฮอนไม่ปฏิเสธ มันเป็นข้อเสนอที่ดีจริงๆ

ถ้าเธอรับข้อเสนอของท่านเป่หมิง ก็หมายความว่าเธอสามารถออกจากบริษัทติ่งซื่งได้อย่างเป็นทางการ

นับจากนี้ไป ตำแหน่งเลขาภายใต้รัศมีของผู้อำนวยการตระกูลเป่หมิง หลี่ติ่งซื่งเขาจะมาประจบเธอก็ช้าไปเสียแล้ว

และไม่สามารถมาทำตัวคุกคามเธอได้อีกแล้ว

สามารถทำให้พ่อปลอดภัย และทำให้แม่ได้อยู่สบายขึ้น แค่นี้ก็คุ้มเกินคาดแล้ว

เธอมองเป่หมิงเจิ้งเทียนที่มีแผนในใจอยู่แล้ว และเขาเหมือนจะแน่ใจว่าเธอจะยอมรับข้อเสนอ

แต่ก็ยังอดที่จะถามไม่ได้ “อย่างนั้น ถ้าประธานเป่หมิงไม่ให้ความร่วมมือล่ะคะ”

เธอจินตนาการออกอยู่แล้วว่าผู้ชายคนนั้นเรื่องเยอะขนาดไหน

“ฉันแค่ให้เธอไปคอยอยู่กับเขา ส่วนเรื่องอื่นมันขึ้นอยู่กับความสามารถของเธอแล้ว”

เธออดที่จะส่ายหน้าไม่ได้ จิ้งจอกเจ้าเล่ห์ยังไงก็ยังเป็นจิ้งจอกเจ้าเล่ห์วันยังค่ำ

มันเป็นเหมือนหลุมพรางขนาดใหญ่ที่รอให้เธอกระโดดลงไปดีๆนี่เอง

แต่เธอกลับไม่มีสิทธิ์มองหาทางเลือกอื่น

ได้แค่ลืมตามองตัวเองตกลงไปในหลุมพรางลึกนั่น

เธอถอนหายใจลึก กู้ฮอนพยายามสู้ฮึดสุดท้าย “สุดท้าย ฉันอยากถามว่า ระยะเวลาเท่าไรคะ”

ประโยคที่เธอถามว่าใช้เวลาเท่าไรทำให้เป่หมิงเจิ้งเทียนตะลึงเล็กน้อย

แต่เขาก็กลับสู่สภาวะเดิมอย่างรวดเร็ว เขามองกู้ฮอนอย่างมีเลศนัย

แล้วพูดว่า “ไม่มีกำหนดระยะเวลา จนกว่าหน้าที่จะสำเร็จ”

ท่านตอบคำถามอย่างคลุมเครือ

เขาลุกขึ้นยืน เตรียมตัวกลับ

กู้ฮอนที่ยังไม่ค่อยเข้าใจ จึงรีบถามขึ้น

“แต่ฉันไม่สามารถทำงานกับเขาตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงไปตลอดชีวิตหรอกค่ะ ในกรณีที่ประธานเป่หมิงแต่งงานหรืออะไรก็ตาม เขามีภรรยาอยู่คงไม่ค่อยสะดวกมั้งคะ......”

“เขายังไม่ได้แต่งงาน”

เป่หมิงเจิ้งเทียนรีบพูดตัดกู้ฮอนทันที

เขาหมุนตัว มองกู้ฮอนชั่วครู่ ปรากฏความมุ่งมั่นขึ้นมาในแววตาของเธอแวบหนึ่ง

เป่หมิงเจิ้งเทียนส่ายหน้า “สรุปแล้ว คุณกู้ไม่ต้องเป็นห่วง จำไว้ เธอแค่ต้องอดทนกับเจ้าสอง ใครชนะคนนั้นก็เป็นอิสระ”

ก็ยังเป็นคำตอบที่คลุมเครืออยู่ดี

พูดจบ เป่หมิงเจิ้งเทียนจับไม้เท้าหัวมังกรขึ้น แล้วเดินออกไปจากห้องอาหารทันที

กู้ฮอนมองหลังชายแก่ที่ยังคงมีอำนาจอยู่