เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 220

ตอนที่220กลับบ้านคนเดียว1

เป่หมิงโม่ขมวดคิ้วแน่น เขาแสร้งทำเสียงเท่แล้วพูดขึ้น “ไม่เป็นไร พรุ่งนี้เช้าคุณเอาเสื้อผ้ามาใหม่มาสองชุด ชุดหนึ่งของฉัน อีกชุดของฮอนฮอน……”

กู้ฮอนแทบหยุดหายใจ เธอไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม นึกไม่ถึงว่าผู้ชายคนนี้จะขายเธอแบบนี้

จากนั้นก็ได้ยินเขาพูดเสริมต่ออีกประโยคว่า “ชานเมืองA【โรงแรมรัก】ห้อง419

กู้ฮอนสูดลมหายใจเข้าลึก ยกกำปั้นขึ้นแล้วทุบไปที่หน้าอกของเขาอย่างแรง ใบหน้าเธอร้อนผ่าว

อยากจะขุดหลุมฝังตัวเองลงไปตอนนี้เลย

ต่อจากนี้ไป แค่ใช้นิ้วเท้าคิด ฉิงฮัวต้องรู้แน่นอนว่าพวกเขากำลังจะทำอะไร

และฉิงฮัวต้องรู้อย่างแน่นอนว่า【โรงแรมรัก】เอาไว้ทำอะไร

พระเจ้า…...ขายหน้าจังเลย…...

***

แสงแดดในยามเช้า ส่องผ่านท้องฟ้ายามรุ่งสางออกมา

ทำให้โลกกลับมาสดใสอีกครั้ง

กู้ฮอนตื่นขึ้นจากอาการเมื่อยล้า

เธอลืมตาที่กำลังสะลึมสะลือขึ้น ก็มองเห็นใบหน้าหล่อเหลาของเป่หมิงโม่ที่นอนหลับสนิทอยู่

เมื่อวานเกือบทำสงครามกับผู้ชายคนนี้ทั้งคืน สุดท้ายเธอเหนื่อยจนสลบไปก่อน เขาเองก็คงเสียแรงไปไม่น้อยเช่นกัน

เธอถอนหายใจยาว แล้วนึกถึงคำพูดนั้นของเขาที่ยังคงตราตรึงอยู่ในหัวใจของเธอ เขาพูดว่า เธอเป็นผู้หญิงของเขา

ไม่ใช่ของเล่น ไม่ใช่คนรัก แต่เป็นผู้หญิง

ถ้าคำพูดนั้น เป็นแค่คำพูดที่เขาตะโกนออกมาตอนกำลังขึ้นสวรรค์ ถึงแม้จะไม่ได้ผ่านมันสมอง แค่คำพูดที่ผ่านร่างกายท่อนล่าง ถึงจะดูเชื่อถือไม่ค่อยได้ แต่เธอก็ยังแอบดีใจ…...

อดไม่ได้ที่จะยื่นปลายนิ้วสีเขียวออกมา ลูบไล้โครงหน้าที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติของเขา——

จู่ๆใบหน้าของเจียงฮุ่ยซินก็แวบขึ้นในหัวของเธอ ปลายนิ้วของเธอสั่นเทา หยุดชะงักอยู่กลางอากาศ

สุดท้ายก็ดึงนิ้วมือที่อ้างว้างกลับมา

เธอไม่กล้าลืมข้อตกลงเรื่องการมีลูก ไม่กล้าลืมเรื่องที่เคยรับปากไว้…...

หัวใจของเธอบีบรัดแน่น

เธอค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงอย่างเงียบๆ ก็เจอเสื้อผ้าใหม่ที่ยังไม่ได้ซัก เลยต้องหยิบเสื้อผ้าที่ถอดไว้เมื่อคืนกลับมาใส่อีกครั้ง

พูดจบ เธอก็หันไปพยักหน้าอย่างสุภาพให้กับฉิงฮัว จากนั้นเธอก็เดินผ่านทางเดินของโรงแรม แล้วตรงไปที่ลิฟต์…...

ฉิงฮัวมองแผ่นหลังของกู้ฮอน แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ ความสัมพันธ์ของเจ้านายและคุณกู้ฮอนเต็มไปด้วยอุปสรรคมากมายจริงๆ

จนกระทั่งกู้ฮอนเดินเข้าไปในลิฟต์ ฉิงฮัวถึงหมุนตัว แล้วผลักประตูเข้าไป——

และกลับมาทำตัวเป็นผู้ชายที่เคร่งขรึมอย่างเคย ตอนที่เห็นการตกแต่งภายในห้องที่ค่อนข้างจะเปิดเผย ใบหน้าของฉิงฮัวก็แดงเป็นครั้งแรก

ฉิงฮัวเดินไปข้างๆเตียงใหญ่

เป่หมิงโม่เอื้อมมือไปตามจิตใต้สำนึก แต่กลับเจอแค่หมอนนุ่มๆ เขาจึงตื่นทันที

เขานวดคลึงหน้าผากอย่างอ่อนเพลีย มองฉิงฮัวด้วยสายตาเย็นชา “แล้วเธอล่ะ”

“เจ้านาย คุณกู้ฮอนเพิ่งจะออกไปเมื่อสักครู่ครับ”

“ไปแล้วหรือ ให้ตายสิ ทำไมไม่ขวางเธอไว้หน่อย” เป่หมิงโม่ขมวดคิ้วไม่พอใจ เขาใช้มือลูบผมสองสามครั้ง ใบหน้าหล่อดูหงุดหงิดเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้ฉวยโอกาสหนีไปในขณะที่เขากำลังหลับอยู่

ให้ตายเถอะ เมื่อคืนนี้ใครเหนื่อยแทบตายแล้วยังต้องมามีเซ็กอีก เธอก็ดีสิสลบและหลับไปก่อน

ไม่มีน้ำใจเอาเสียเลย