เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 226

ตอนที่226 ไม่มีรักก็ไม่ต้องตกต่ำ1

ซูยิ่งหวั่นคิดไม่ถึงว่า กู้ฮอนเขาจะลากเธอลงทะเลต่อหน้าสายตาสาธารณชน

“อู้……” เธออ้าปากไม่ได้เพราะสำลักน้ำทะเล

ซูยิ่งหวั่นพยายามดิ้น แต่ดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุด

รู้สึกเหมือนมีอะไรหลุดออกจากร่างกาย ซูยิ่งหวั่นเบิกตากว้างถึงรู้ว่ากู้ฮอนกำลังดึงบิกินี่ของเธออยู่…...

“อู้……” ซูยิ่งหวั่นดิ้นอย่างสุดกำลัง

กู้ฮอนไม่สนใจเธอ เธอรู้แค่ว่าความอับอายทั้งหมดเมื่อสักครู่นี้ ตอนนี้เธอจะเอาคืนเป็นสองเท่า

เธอโกรธการกระทำที่ชั่วช้าของซูยิ่งหวั่นอย่างมาก

เธอกลั้นหายใจ แล้วลากซูยิ่งหวั่นลงไปลึกกว่าเดิม

เปลือยกาย เธอนี่มันน่าโมโหจริงๆ

เปลือยกายแทน จุดประสงค์ที่แท้จริงที่หลอกเธอมาถ่ายโฆษณานี้สินะ คืออยากให้เธอกู้ฮอนเป็นคนเปลือยกายแทนซูยิ่งหวั่น

ในฐานะที่เป็นแม่ของลูกทั้งสองคน เธอจะยอมให้ซูยิ่งหวั่นมาทำลายชื่อเสียงของเธอแบบนี้ได้อย่างไร แม้ตัวเธอจะไม่สนใจ แต่เธอจะไม่ยอมให้ลูกทั้งสองถูกคนทั้งโลกหัวเราะเยาะเด็ดขาด

ดี เธอจะรอดูว่าสุดท้ายใครกันแน่ที่จะเปลือยกาย

ด้วยเหตุนี้ เธอหลบการโจมตีของซูยิ่งหวั่น แล้วดึงบิกินี่ออกจากร่างกายของเธออย่างรวดเร็ว

ซูยิ่งหวั่นตกใจมาก

เพราะปกติเป็นคนสง่าผ่าเผย ดังนั้นการต่อต้านกู้ฮอน จึงดูเหมือนแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

ผมยาวสีดำสนิทของกู้ฮอน ปลิวอยู่ในน้ำตามระลอกคลื่นเหมือนสาหร่ายทะเล

ผมของซูยิ่งหวั่นสั้นกว่าเล็กน้อย เพราะเนื่องจากเป็นนักแสดง จึงมักใช้เจลจัดแต่งทรงผมอยู่บ่อยๆ พออยู่ในน้ำเส้นผมจึงไม่สยายออก แต่รวมกันอยู่เป็นก้อนเดียว ไม่นุ่มสลวยเท่ากับกู้ฮอน

ฉากต่อสู้ของทั้งสองคนใต้น้ำ น่าตื่นเต้นกว่าบนบกอย่างแน่นอน

ขนาดพวกปลาที่ว่ายผ่าน ยังพากันหลบไปไกล เพราะกลัวจะโดนลูกหลงไปด้วย

กู้ฮอนถอดเสื้อผ้าบนตัวของซูยิ่งหวั่นออกจนหมด จากนั้นก็ว่ายไปด้านหน้าซูยิ่งหวั่น ใช้กำลังทั้งหมดที่มีใต้น้ำ เงื้อมือขึ้น——

เพลี้ย~

พร้อมกับเสียงคลื่นน้ำ เธอประทับรอยนิ้วมือทั้งห้าไว้บนหน้าของซูยิ่งหวั่น

ซูยิ่งหวั่นเบิกตากว้าง มองกู้ฮอนอย่างคาดไม่ถึง เธอกลั้นลมหายใจเอาไว้ ลมหายใจเริ่มอ่อนลง…...

กำปั้นที่ก่อนหน้านี้ซูยิ่งหวั่นกำแน่นมาตลอด จู่ๆก็คลายลง มีสร้อยโลหะเส้นเล็กหล่นออกมาจากฝ่ามือของเธอ

กู้ฮอนเอื้อมมือไปจับ สายตาจ้องเขม็ง หัวใจบีบรัดแน่น

นึกไม่ถึงเลยว่าสร้อยคอเหล็กคุณภาพสูงเส้นนี้จะอยู่ในมือของซูยิ่งหวั่น

***

แต่สมองค่อยๆขาดออกซิเจน ทำให้เธอคิดอะไรไม่ออกแล้ว

แทบจะกลั้นหายใจไว้ไม่ไหวแล้ว ขาทั้งสองข้างของกู้ฮอนพยายามตีน้ำอย่างแรง พอจะว่ายขึ้นมาได้ ทันใดก็ถูกซูยิ่งหวั่นดึงขาเอาไว้——