เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 228

ตอนที่228 ถูกจับ1

เหลียงหยู่ออกคำสั่ง​ ตำรวจพวกนั้นพาตัวเธอไปด้วยสีหน้าเรียบ

*

สถานีตำรวจ​เมือง​A ห้องสอบสวน

ในห้องที่ไม่มีหน้าต่างทั้งสี่ด้าน​ กู้ฮอนนั่งหดหู่อยู่บนเก้าอี้​ ตัวเธอถูกห่อด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่ ผมสยายอยู่บนบ่า​ และมีหยดน้ำหยดลงมา​ ผมเธอยุ่งเหยิง​ ใบหน้าขาวซีด​ ริมฝีปากแห้ง…...

เธอคิดไม่ถึงเลยว่า​ การเข้ามาสถานีตำรวจครั้งแรกในชีวิต​ จะเป็นการเข้ามาด้วยข้อหาฆาตกรรมที่ร้ายแรงเช่นนี้ ​

และผู้ตายคนนั้น​ เธอก็เพิ่งรู้เช่นกัน——

หย่วนซู่ผิง

หย่วนซู่ผิงตายแล้ว

นายตำรวจสองคนนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม​ ซักถามเธออย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย​

“กู้ฮอน กรุณาให้ความร่วมมือด้วย​ เรามีหลักฐาน​มากเพียงพอที่แสดงว่า​ หลังจากผู้ตายหย่วนซู่ผิงมาพบคุณ​เป็นครั้งสุดท้าย​ที่ถนนหวางปู่ดันใกล้กับบ้านกู้ และตามคำให้การของคนตระกูลกู้ คืนนั้นหย่วนซู่ผิงได้พบกับคุณ​จริงๆ​ จากนั้นเขาก็หายตัวไป เมื่อคืนเมืองAมีฝนตกหนัก​ ตอนเช้าก็พบศพหญิงสาวลอยอยู่ในคูน้ำ ได้รับการยืนยันว่าเป็นหญิงสัญชาติ​จีน​ ชื่อหย่วนซู่ผิง บนตัวผู้ตายมีรอยมีดและบาดแผลอยู่หลายที่ เห็นได้ชัดว่ามีการต่อสู้ดิ้นรนก่อนตาย​ บาดแผลที่ทำให้ถึงแก่ชีวิตคือรอยมีดที่แทงเข้าไปบริเวณ​หน้าอก​ ทางตำรวจได้ตรวจพบมีดปอกผลไม้หนึ่งเล่มในกอหญ้าใกล้ๆกับถนนหวางปู่ดัน​ แผนกนิติเวชวินิจฉัย​ว่า​ เป็นมีดเล่มเดียวกันกับที่แทงหย่วนซู่ผิง​ ที่สำคัญ​คือ​ บนมีดปอกผลไม้​มีลายนิ้วมือ​ของคุณอยู่ด้วย​ คุณจะอธิบาย​ยังไง”

กู้ฮอนสั่นไปทั้งตัว

เมื่อคืนที่เจอหย่วนซู่ผิงเธอยังมีชีวิตอยู่เลย​ นึกไม่ถึงว่าจะตายแล้ว

ที่น่าเศร้า​ก็คือ​ ตำรวจพบอาวุธที่มีลายนิ้วมือของเธอ

***

เธอสูดลมหายใจเข้าลึก​ ทำใจให้สงบและเริ่มคิดทบทวนเหตุการณ์​ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อคืน——

ตอนแรกหย่วนซู่ผิงไม่พอใจที่ถูกกู้เซิงเทียนทอดทิ้ง​ เธอเอาเสียงท่อนหนึ่งที่หยูฟืนบันทึกไว้แล้วมาหาเธอ​ แล้วตอนนั้นเธอถึงรู้ว่าหยูฟืนไม่ใช่แม่แท้ๆของเธอ​ จากนั้นเธอก็วิ่งเข้าไปหาหยูฟืนในตระกูลกู้ด้วยความโกรธ​ ​

ระหว่าง​ทะเลาะ​กัน​ หย่วนซู่ผิงก็กลับตระกูลกู้ไป และเตรียมพากู้อันขีออกไป

แต่ความลับที่น่าตกใจก็ถูกเปิดเผย​ ความจริงกู้อันขีเป็นลูกแท้ๆของหยูฟืน

หย่วนซู่ผิงตกใจมาก​ เธอเริ่มมีปากเสียงกับหยูฟืน…...

จากนั้น​ เธอก็ออกจากตระกูลกู้ไป

แต่ในสายฝนที่ตกหนัก เธอก็ถูกกู้อันขีผลักลงบนพื้น​ และจับมือเธอไว้​ เหมือนเธอจับโดนของอะไรเย็นๆ…...

พระเจ้า

กู้ฮอนสูดลมหายใจเย็น

“ฉันไม่ยอมรับผิด ฉันไม่ได้ฆ่าคน ฉันคือผู้บริสุทธิ์ แล้วก็นะคุณตำรวจ ฉันไม่ใช่ลูกนอกสมรสของตระกูลกู้ ดังนั้นฉันไม่มีความแค้นอะไรกับหย่วนซู่ผิงเลย และไม่มีเจตนาที่จะฆ่าเธอด้วย หย่วนซู่ผิงไม่ใช่แม่แท้ๆของกู้อันขีด้วย เป็นหยูฟืนต่างหากล่ะ”

***

“ถ้าพวกคุณไม่เชื่อ จะให้ฉันกับตระกูลกู้ไปตรวจดีเอ็นเอก็ได้ ไปงั้นก็ไปตรวจดีเอ็นเอของหยูฟืนกับกู้อันขี สรุปก็คือ ฉัน ไม่ ได้ ฆ่า คน”

ตอนที่กู้ฮอนพูดประโยคนั้นเสร็จ เธอก็พบว่าแผ่นหลังของตัวเองกำลังมีเหงื่อซึมออกมา

ตำรวจมองเธอสองสามครั้ง สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร และขมวดคิ้วแน่น

ทั้งห้องเงียบกริบ เงียบจนทำให้กู้ฮอนรู้สึกหวั่นใจเล็กน้อย

ถึงอย่างไรก็เป็นข้อหาฆาตกรรม มันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและหนักหน่วงเกินไป เธอยังไม่ได้เตรียมใจไว้สักนิดเลย…...ขนาดเสื้อผ้ายังไม่ทันเปลี่ยน ใส่บิกินี่ที่เย็นเฉียบ และพันด้วยผ้าเช็ดตัวหนึ่งผืน…...

หยางหยางน่าจะเลิกเรียนแล้วสินะ…...กลับบ้านแล้วไม่เจอเธอจะทำยังไง

นึกถึงใบหน้าหงอยของลูกชาย หัวใจเธอก็บีบแน่นทันที

ริมฝีปากสั่นถามขึ้น “คุณตำรวจคะ ฉันสามารถกลับบ้านได้หรือยังคะ”