บทที่ 31 ชาหลงจิ่งในถุงน่อง1
แล้วถอนหายใจอย่างผิดหวังทันที ว่า “ก็บอกว่าแกโง่ แกก็ไม่เชื่อ! มีคนบอกว่าหมาตกใจมันยังรู้จักกระโดดข้ามกำแพง แกกลับชนเข้าอย่างจัง แกมันเชี่ยที่ไม่ได้เรื่อง! เฮ้อ... ...”
“วู่วู่... ...” เบลล่าทรุดลงที่ใต้กำแพง เวียนหัวจนยืนแทบจะไม่อยู่
เบิกดวงตากลมโต จ้องไปที่หยางหยางอย่างโง่โง่
ท่าทางที่น่าสงสารของมันนั้น แสดงออกมาราวกับกำลังบอกว่า: ปล่อยฉันไปเถอะ เป็นสุนักชาเป่ยตัวหนึ่ง หน้าตาน่าเกลียดและยังเกิดมาโง่มันไม่ใช่ความผิดของฉันจริงๆ ฉันบริสุทธิ์นะ ... ...
หยางหยางถอนหายใจอีกครั้ง ในมือยังถือสิ่งของที่ร้อนราวกับน้ำเดือดเอาไว้อยู่
นั่งยองๆลงมา ชูสิ่งของร้อนๆนั้นเข้าหาเบลล่า ไปด้วย แล้วยังพ่นพึมพำไปด้วย----
“เชื่อฟังนะเชี่ย คุณยายบอกว่าคุณพ่อไม่ชอบแก ก็เพราะว่าแกน่าเกลียดเกินไป เพียงแค่เป็นราชาแห่งความน่าเกลียดชาเป่ย โธ่เอ๊ย เป็นหมานักสู้ตัวหนึ่ง แกไม่ควรน่าเกลียดขนาดนี้ รู้ไหม... ...ก็เพราะว่าแกน่าเกลียดมาก ดังนั้นคุณพ่อก็เลยไม่ชอบกลับบ้าน จนถึงตอนนี้ฉันก็เลยยังไม่เห็นคุณพ่อเลย... ... เจ้าลูกบอล ฉันจะอ่อนโยนให้มากๆนะ... ...”
เบลล่ามองดูวัตถุที่น่ากลัวในมือของหยางหยาง ค่อยๆใกล้เข้ามาหาตัวเขาเรื่อยๆ----
ร่างกายของมันสั่นสะท้านไปทั่ว ถอยไปด้านหลังทีละนิดทีละนิด เมื่อขยับไปจนถึงขอบกำแพงถึงได้รู้ว่าหมดทางหนีแล้ว
“อาวู่... ...โฮ่งโฮ่งโฮ่ง... ...” ช่วยด้วย ช่วยหมาด้วย
“เชื่อฟังนะ เชี่ยเชื่อฟังนะ... ...” หยางหยางยกยิ้มอย่างไร้เดียงสา “เพื่อให้ได้เห็นหน้าคุณพ่อสักครั้ง ทำให้คุณพ่อยอมกลับมาบ้านไม่ใช่เพราะแกอีก ถ้าอย่างนั้นฉันก็คงต้องรีดผิวที่น่าเกลียดของแกให้ เรียบ ซะ! อดทนหน่อยนะ หลับตาพริ้มเดียวก็ไม่เจ็บแล้วนะ... ...”
หยางหยาง พูดพลางยกเตารีดร้อนๆบนมือขึ้น ~----
ท้ายที่สุด ก็ทำเอาขนลุก สันหลังเย็นวาบ ยื่นไปทางผิวหนังที่เหี่ยวย่นของเบลล่า และวาง... ...ลงไป... ...
ซือซือซือซือ เสียงของขนที่ไหม้เกรียม
“อาวู้-----------”เบลล่าส่งเสียงร้องอย่างน่าอเนจอนาถ ดังไปทั่งบ้านใหญ่ตระกูลเป่หมิง
ร้องจนพวกคนใช้อดไม่ได้ทีจะหัวเราะออกมา... ...
คุณชายเฉิงเฉิงได้ความคิดที่เลวร้ายนี้มาจากสำนักไหนกัน?
รีดเบลล่าให้เรียบขึ้นก็จะดูดีได้หรอ?
ดูดีขึ้นหน่อย แล้วจะเรียกว่าเบลล่าหรอ?
ผ่านไปไม่นาน เสียงร้องก็หยุดลง
พวกคนใช้เห็นแค่ขนที่ถูกรีดจนไหม้เกรียมเบลล่าที่มีขนไหม้ดำ ราวกับว่าเพิ่งผ่านพ้นจากการถูกไฟไหม้มา
มันลากร่างกายที่ถูกรังแกนั้นอย่างกะเผลก แต่ก็ยังพยุงร่างเล็กนั้นวิ่งผ่านฝูงชนไปอย่างสิ้นหวัง วิ่งออกจากบ้านไปอย่างสิ้นหวัง แล้วตรงไปทางสระว่ายน้ำที่อยู่ในสวน... ...
กระโดดลงสระว่ายน้ำไปอย่างสิ้นหวัง ราวกับสาวน้อยที่ถูกขืนใจ... ...
ก่อนที่เบลล่าจะฆ่าตัวตาย ยังเงยหน้าขึ้นไปอำลาบนฟ้าอย่างโศกเศร้า วู้วู้ โฮ่งโฮ่ง... ...
*
เบลล่ากระโดดลงไปในสระว่ายน้ำ
เสียงดังตุ้ม
จบชีวิตนี้ลง แล้วเริ่มใหม่
เบลล่าอยู่ในสระว่ายน้ำ ดูเหมือนยังคงได้ยินเสียงของหยางหยางดังมาเป็นระยะ----
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ