เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 345

ตอนที่ 345 สภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก1

เมื่อหยินปู้ฝันพูดถึงตรงนี้ สายตาของเขาประกายแววอาลัยรัก น้ำเสียงแหบพร่าลงในทันที “เพราะแบบนี้แหละ ลั่วเฉียวถึงได้เกลี้ยกล่อมผมจนสำเร็จ”

เรียวนิ้วของกู้ฮอนสั่นเล็กน้อย ก่อนจะยกขึ้นไปเสยผมอย่างกระวนกระวายใจ “ปู้ฝัน ที่จริงแล้วฉัน......ไม่ได้ดีอย่างที่คุณคิดหรอก......ยิ่งไปกว่านั้น คุณก็รู้ว่าฉันมีลูก3คนแล้ว......”

“มีลูก3คนแล้วยังไงอ่ะ? ผมไม่คิดว่ามันเป็นปัญหานะ” หยินปู้ฝันยักไหล่พร้อมยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ ชายหนุ่มในชุดสูทหรูที่สั่งตัดพิเศษ ช่วยเพิ่มภาพลักษณ์ความเป็นมืออาชีพและเสน่ห์ที่ชวนหลงใหล เขานั่งพิงโซฟาในท่วงท่าที่สบายๆ ในมือถือแก้วกาแฟที่ค่อยๆ บรรจงจิบอย่างละเมียดละไม “อีกอย่าง ผมก็ชอบทั้งเฉิงเฉิง หยางหยางและลูกสาวของคุณด้วย ถึงแม้ว่าผมจะยังไม่เคยได้เจอกับลูกสาวของคุณก็ตามที”

“ปู้ฝัน...... ฉันรู้ว่าคุณดีกับฉันมาโดยตลอด แต่ตอนนี้ ฉันอยากใช้เวลาอยู่กับลูกๆให้มากที่สุด ไม่มีกะใจไปคิดเรื่องอื่น คุณ......เข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม?”

หัวใจที่เคยโดนทำร้ายมานั้น ไม่ง่ายเลยที่จะเปิดใจและเริ่มต้นความสัมพันธ์ครั้งใหม่

ยิ่งไปกว่านั้นคือ การที่เธอได้ใช้ชีวิตอยู่กับเฉิงเฉิงและหยางหยางนั้น เป็นสิ่งที่ยากเย็นแสนเข็ญกว่าจะได้มา

เธอรู้สึกไม่มั่นคง เธอไม่รู้ว่าวันใดวันหนึ่งจะต้องแยกกับพวกเขาอีกครั้งหรือไม่......และเธอไม่อาจยอมรับการแยกจากกันแบบนั้นอีกแล้ว!

เพราะฉะนั้นในใจของเธอตอนนี้มีแต่ลูกๆเท่านั้น

“งั้น ผมขอพูดแบบนี้ละกัน” หยินปู้ฝันถอนหายใจอย่างหนักใจ ก่อนจะวางแก้วกาแฟในมือลง พร้อมพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังว่า “ครั้งก่อนหยางหยางมาหาผม เขาบอกว่าพ่อของเขากำลังจะหมั้นหมายกับผู้หญิงน่าเกลียดคนหนึ่ง เขาอยากให้ผมแต่งงานกับคุณ เพื่อทำให้พ่อของเขาได้รู้ว่า ไม่ได้มีแค่พ่อที่จะสามารถหมั้นกับคนอื่นได้ แม่ก็สามารถแต่งงานได้เหมือนกัน!”

กู้ฮอนขมวดคิ้วอย่างตกใจ เรื่องที่หยางหยางเคยมาหาหยินปู้ฝันนั้น เธอก็เคยได้ยินจากเฉิงเฉิงเหมือนกัน

เพียงแต่ “ต้องขอโทษด้วย ปู้ฝัน......เด็กก็พูดไปเพราะอารมณ์เท่านั้น แต่คุณกับฉันก็รู้ดี ว่ามันเป็นไปไม่ได้......”

“ทำไมถึงเป็นไปไม่ได้?” หยินปู้ฝันเลิกคิ้วถาม “ฮอนฮอน คุณควรจะรู้ว่า ตอนนี้คุณยังซ่อนลูกสาวเอาไว้ในที่ที่เป่หมิงโม่มองไม่เห็น สองปีก่อนเขาแย่งหยางหยางไปอย่างไร พวกเราต่างรู้ดี! เขาถึงขั้นสามารถแย่งลูกทุกคนไปจากคุณ จากนั้นก็ไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นได้!”

กู้ฮอนจุกอกขึ้นมาทันที

เจ็บปวดใจราวกับถูกบางสิ่งบางอย่างบีบเอาไว้

หยินปู้ฝันดูไม่เหลาะแหละเหมือนที่ผ่านมา พร้อมพูดต่อด้วยสีหน้าที่จริงจัง “ฮอนฮอน หรือคุณจะรอให้เขาหมั้นหมาย ให้เขาแต่งงาน และให้เขามาแย่งลูกๆไปจากคุณก่อน แล้วคุณค่อยมานั่งเสียใจภายหลังหรือไง?”

“ปู้ฝัน ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากได้ลูกๆ......แต่ตอนนี้เขาให้ลูกชายทั้งสองย้ายมาอยู่กับฉันแล้ว ฉันรู้สึกพอใจกับชีวิตตอนนี้มาก ฉัน......” เธอนั่งอยู่บนโซฟา โดยที่นิ้วมือจิกหัวเข่าตัวเองจนแน่นโดยไม่รู้ตัว

หยินปู้ฝันคิดไม่ถึงเลยว่า เป่หมิงโม่จะยอมให้ลูกชายทั้งสองย้ายไปอยู่กับเธอ เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ด้วยความหัวไวของอาชีพทนายความ เขาพูดขัดเสียงทุ้มขึ้นมา “คุณกำลังหลอกตัวเอง! ฮอนฮอน คุณไม่เคยคิดเอะใจเลยเหรอ ว่าทำไมอยู่ๆเขาถึงใจดีจนยอมให้ลูกชายทั้งสองย้ายไปอยู่กับคุณแบบนี้?”

เธอมองขึ้นมาพร้อมร่างบางที่สั่นเทาเล็กน้อย

นัยน์ตาระยิบระยับคู่นั้นแอบเผยแววอึดอัดใจ

“เขาอยากอยู่ข้างๆคุณ ใช่ไหม?” หยินปู้ฝันมองเธอทะลุปรุโปร่ง ก่อนจะเม้มปากยิ้มเยาะ “เป่หมิงโม่ช่างมีความสุขกับการมีบ้านเล็กบ้านน้อยจังเลยนะ! ตรงนี้ใช้การแต่งงานผูกมัดผู้หญิงเอาไว้ ส่วนตรงนั้นก็ใช้ลูกๆผูกมัดผู้หญิงอีกคนไว้! ผู้ชายที่สามารถทำได้ขนาดนี้ สุดยอดจริงๆ!”

ใบหน้าพริ้มเพราของกู้ฮอนกลับซีดเผือดลงทันที!