เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 363

ตอนที่ 363 สิ่งที่ไม่คาดคิดในงานหมั้น1

“หยุดเช็ดได้แล้ว” หยินปู้ฝันดึงแขนเธอไว้ แล้วแย่งทิชชูจากมือเธอ “ถือยังเช็ดต่อไปผิวเธอคงได้ถลอกแน่”

หยินปู้ฝันเริ่มโมโหเล็กน้อย จับแก้มกู้ฮอนที่เหมือนดอกแพร์เปียกด้วยสายฝน แล้วจ้องหน้าเธอไว้ “คุณเห็นเป่หมิงโม่ใช่ไหม”

คำพูดคำนี้ของเขา

ทำให้รูม่านตาเธอหดเล็กลง

“……” รอยยิ้มของเธอถูกแช่แข็งที่ขอบริมฝีปาก แล้วมีน้ำตาไหลผ่าน ในเวลานี้ เธอไม่สามารถแสร้งทำอีกต่อไป จับปลอกคอเสื้อของหยินปู้ฝัน แล้วพูดคำต่อคำด้วยปากที่กำลังสั่นอยู่......

“ใช่ ฉันเห็นเขาแล้ว......ปู้ฝัน ฉันยังเห็นว่าที่ภรรยาเขาด้วย......เพราะผิวของฉันยังดีเหมือนเดิมใช่ไหม เป็นเพราะฉันไม่มีโรคหอบหืดเหรอ หรือเป็นเพราะฉันอ่อนโยนไม่เพียงพอ ฉันถึงต้องยอมเธอ ยอมให้เธอใส่ชุดนั้น......ยอมยกงานแต่งให้เธอ......อนาคตฉันต้องยกลูกให้เธอด้วยไหม......ช่วยบอกฉันทีปู้ฝัน เขาทำแบบนี้กับฉันทำไม หืม เพราะอะไร......”

อาจเป็นเพราะเธอเก็บกดอัดอั้นมานานแล้ว จึงถึงเวลาระบายออกมา ร้องไห้ฟูมฟาย......

หรืออาจเพราะคำ ๆ เดียวของเป่หมิงโม่ คำว่าไม่ได้บรรเลงเพลงรัก จึงทำร้ายจิตใจเธอ

ต่อหน้าหยินปู้ฝัน เธอเหมือนเด็กคนหนึ่ง......

“ฮอนฮอน ผมรู้…...ผมรู้ถ้าคุณได้เห็นกับตา คุณต้องรับไม่ได้แน่ ๆ ......” หยินปู้ฝันโอบกอดเธอไว้แล้วค่อย ๆ ลูบหลังปลอบโยนเธอ “คุณรู้ไหม ที่วันนี้ทางโรงแรมตรวจเข้มขนาดนี้ ก็เพราะว่าพวกเขาจะจัดงานหมั้นบนชั้นสิบหก ผมยอมรับ วันนี้ผมตั้งใจหลอกให้คุณมาที่นี่ แต่ผมไม่ได้ตั้งใจจะให้คุณเห็นพวกเขาหมั้นกันกับตาคุณ......ฮอนฮอน คุณอยากรู้ไหมว่าวันนี้ผมจะนัดคุณมาที่นี่เพื่ออะไร”

กู้ฮอนพยักหน้า

หยินปู้ฝันถึงกับยิ้มเห็นฟันขาวเลย “คุณมากับผม เดี๋ยวก็รู้เอง......”

เมื่อพูดเสร็จ เขาจึงจูงมือเธอ แล้วตรงขึ้นไปชั้นสิบหก......

*

เป่หมิงโม่อุ้มเฟยเอ๋อเข้าไปห้องแต่งตัวในชั้นสิบหก

ท่าทีที่รีบร้อนมาก เขาเจอยาสเปรย์ของเฟยเอ๋อ

แล้วรีบนำสเปรย์ฉีดเข้าปากเฟยเอ๋อ เธอจึงเริ่มค่อย ๆ หายใจได้ปกติ......

วันนี้อาการเธอกำเริบสองรอบแล้ว ร่างกายเฟยเอ๋อก็อ่อนแรงมาก......

“โม่ งานจะเริ่มแล้วนะ พวกเธอยังจะจัดงานอยู่ไหม” เจียงฮุ่ยซินเข้ามาตามเขาด้วยความรีบร้อน มองไปเห็นเฟยเอ๋อที่หน้าซีดอยู่ แล้วเห็นสภาพทรุดโทรม เสื้อผ้าที่เปียกไปด้วยน้ำ

เจียงฮุ่ยซินคิดในใจ เมื่อกี้นี้เกิดอะไรขึ้น

เฟยเอ๋อจับมือเป่หมิงโม่อย่างไม่ตั้งใจ “ขอโทษนะ โม่…...ฉัน......”

แววตาของเป่หมิงโม่สับสนและเหนื่อยล้า “เฟยเอ๋อ ถ้าคุณรู้สึกเหนื่อยเกินไป ผมยกเลิกงานหมั้นวันนี้ไปก่อนก็ได้นะ......”

เจียงฮุ่ยซินเริ่มกังวล

นิ้วที่เรียวยาวแข็งแรงของเป่หมิงโม่ ปล่อยมือจากเฟยเอ๋ออย่างไม่รู้ตัว กุมขมับไว้แล้วนวดเบา ๆ

ภาพที่ลอยผ่านในหัวสมองเขาตอนนั้นคือหน้าอันปากแข็งของกู้ฮอน......เขาบอกกับตัวเองเสมอว่าห้ามลืมในสิ่งที่เฟยเอ๋อเคยทำเพื่อเขาอย่างไร และต้องห้ามลืมว่าเคยรับปากกับเฟยเอ๋อไว้อย่างไร แต่เมื่อได้สัมผัสกับดวงตาอันชัดเจนของกู้ฮอนแล้ว เขาถึงกับต้องถดถอย......

เฟยเอ๋อผวาจนสีหน้าเปลี่ยนไป

“ไม่…...โม่ ฉันไม่เหนื่อยหรอก.....อย่ายกเลิกงานนี้ได้ไหม ฉันขอร้อง......เราเสียเวลาไปหลายปีแล้ว......ขอร้องอย่ายกเลิกงานแบบนี้เลย......ได้ไหม......คุณยังจำได้ไหม คุณเคยสัญญากับฉันในสิบสองปีก่อน ว่าถ้าฉันยังมีชีวิตอยู่ คุณจะมาขอฉันแต่งงาน......คุณจำได้ไหม......โม่”

น้ำตาของเฟยเอ๋อเริ่มจะตกลงมาอีกครั้ง

เป่หมิงโม่ถอนหายใจแรง ๆ

ป่ายมู่ซีมองดูใบหน้าที่อึมครึมของซูยิ่งหวั่น และความโหดร้ายที่ไม่เปิดเผยตัวในสายตาของเธอ

เขาบ่นอยู่ในใจ

หลายปีที่ผ่านมา ไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหน แต่สุดท้ายคนที่เธอรักก็ยังเป็นเป่หมิงเอ้ออยู่ดี

และเขาก็รู้ ว่าความเกลียดชังของเธอ มันบิดเบือนนิสัยที่แท้จริงของเธอ

“ยิ่งหวั่น ให้ผมส่งคุณกลับบ้านก่อนไหม......” ต่อให้รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นอิจฉางานหมั้นของเป่หมิงเอ้อมากแค่ไหน แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี

ความรักทำให้คนตาบอดงั้นหรือ

ยิ่งหวั่นเป็นเช่นไหน

ป่ายมู่ซีก็เป็นเช่นนั้น

“ไม่หรอก ป๋าย ฉันจะไม่ตายใจจนวินาทีสุดท้าย เฟยเอ๋อเพิ่งหายไปไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงกลับมาอีก” ซูยิ่งหวั่นถือแก้วไวน์ไว้ อดไม่ได้อยากจะบีบให้มันแตกละเอียด

เฟยเอ๋อร้องไห้จนหอบหืดกำเริบไม่ใช่หรือ

เฟยเอ๋อเจ็บใจจนหนีไปแล้วไม่ใช่หรือ

ไม่มีใครสามารถยอมรับได้หรอก คนที่รักมานานหลายปี อยู่ ๆ ได้รู้ความลับของเขาแบบนี้ ซูยิ่งหวั่นคิดว่าเฟยเอ๋อไม่มีทางทนรับความจริงนั้นได้

แต่แล้ว เป่หมิงโม่จูงมือเฟยเอ๋อไว้ แล้วปรากฏตัวในพิธีงานหมั้นนั้นจนได้......

ทุกคนส่งเสียงต้อนรับ

เสียงปรบมือดังสนั่นดั่งฟ้าผ่า