เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 372

ตอนที่372 ชายเลวต้องทำตามกฎ2

จุดจบไม่อาจคิดเลยแหละ!

“ถ้าเธอไม่ตอบตกลง ฉันก็จะไม่ปล่อย!” เขาจับหล่อนไว้แน่น ตั้งใจไม่ให้หล่อนรับโทรศัพท์

กู้ฮอนจ้องผู้ชายที่ทำเป็นใหญ่สั่งคนอื่นอยู่เรื่อย และตอนนี้ยังมาสั่งอะไรที่ปัญญาอ่อนอีก!

เสียงโทรศัพท์.....

สายยิ่งเร่ง หล่อนก็ยิ่งตื่นเต้น

แต่ทำไมหล่อนต้องทำตามที่เขาสั่ง? หล่อนจะเขียนอะไรทำไมต้องฟังเขา?

“ฉันนับ3 ถ้าเธอยังไม่เลือกอีก ฉันจะไปรับโทรศัพท์แทน......” เขาพูดเสียงต่ำแหบ และแอบมีความขู่หน่อยๆ!

ป๊อด!

นายมันป๊อด!

ใจหล่อนเต้นจนที่ขึ้นมาที่ลำคอแล้ว สายที่ตัวน้อยโทรมา ไม่ว่ายังไงห้ามให้เขารับเด็ดขาด.....

“1......2......”

เสียงลากช้าของเขาที่ใกล้จะนับเลข3ออกมา——

จู่ๆแขนเขาก็ขึ้นไปจับโทรศัพท์ที่หัวเตียง!

“ไม่——“

หล่อนกังวลมาก ตอนนี้โทรศัพท์อยู่ที่มือเขา!

ตู้ดด......

“เป่หมิงโม่ คืนฉันเดี๋ยวนี้! เธอยังไม่ได้นับ3!” หน้าหล่อนตกใจจนซีดขาว พยายามจะไปแย่งมา.....

“นับแล้ว แต่แค่เธอไม่ได้ยินเอง!” เขายักคิ้ว ขาเรียวยาวล็อกหัวหล่อนไว้แน่น มือข้างหนึ่งล็อกขาที่เตะคนตายได้ มืออีกข้างก็จับโทรศัพท์ไว้ มองไปที่แสดงชื่อ ขมวดคิ้วอ่าน :“MyJJ？”

นั้นเป็นใคร?

“ไม่ต้องรับ—-“

“โหล?”

เสียงทั้งสองดังขึ้นพร้อมกัน

ในขณะที่เสียงของเป่หมิงโม่พูด โหล  วิญญาณกู้ฮอนก็แตกแยกทันที

พระเจ้า... ไม่ต้องทำหล่อนขนาดนี้ก็ได้....

หล่อนเงียบไม่กล้าพูดอะไร เพราะว่ากลัวตัวน้อยได้ยินเสียงหล่อนแล้วจะเรียกหล่อน “หม่ามี๊......”

“โหล?” เป่หมิงโม่พูดอีกแต่ไร้เสียงตอบรับ

ปากหล่อนสั่น ภาวนาให้ตัวน้อยรีบๆวางสาย......

ใครจะไปรู้ว่าตัวน้อยเหมือนกำลังต้านหล่อนซะงั้น เสียงอ่อนๆนุ่มๆของเด็กน้อยดังขึ้น—-

“โหลลลลล?”

เป่หมิงโม่อึ้ง และรีบหันไปมองกู้ฮอนที่อยู่ใต้ขาตัวเอง “เป็นเสียงเด็ก?”

กู้ฮอนแน่นไปทั้งตัวเป็นปลาตากแห้ง

“อืมๆ.... เธอเปงใคร?” เสียงเด็กน้อยพูดขึ้น

เป่หมิงโม่ขมวดคิ้วแน่ รู้สึกแปลกๆ ถามกลับ :“เธอละเป็นใคร?”

“เด็กน้อยงายยย ....” ตัวน้อยตอบอย่างมั่นใจ “แล้วเธอเปงใคร?”

เป่หมิงโม่ไม่รู้จะตอบยังไง จ้องมองกู้ฮอนแล้วถามขึ้น “เธอไปมีเด็กน้อยนี้เมื่อไหร่?”

หล่อนพยายามออกจากกรงเล็บนายนี้ ไอ่บ้า ดันกล้ามาทำให้ลูกรักหล่อนร้องไห้  ปล่อยหล่อน.....

เหมือนเขาเล่นเพลินเกินไป ด้านหนึ่งต้านแรงหล่อน อีกด้านก็คุยกับคนในโทรศัพท์—-

“หยุดๆๆ! อย่าร้องๆ ฉันจะบอกให้ฉันเป็นใคร โอเค๊? ฉันชื่อเป่หมิงโม่  เธอสามารถเรียกฉัน..... อืมม. คุณอาเป่หมิง” จู่ๆเขาก็ตกใจเมื่อได้ยินเสียงร้องไห้ของเด็กน้อยแล้วพูดอย่างอ่อนโยน

การกระทำของเขาทำให้กู้ฮอนตกใจมาก

“ฮื้ออ....เธอเปงใคร? เป่หมิง..เป่หมิง..... ตัวน้อยกรี๊ดเหมือนเจอผีซะงั้น “แอนนิ—-”

“มาแล้วๆ.....”เสียงของแอนนิดังขึ้น “เป็นไรคะ หนูน้อย ร้องไห้ทำไม?”

“เจ้าเ.......เจ้าเทพ......ฮื้ออออ” ตัวน้อยคงจะตกใจหนักมาก ร้องไห้ไปพูดไป 

แอนนิหัวเราะแล้วพูด “ จะเข้าห้องน้ำหรอ? รีบไปเถอะ อั้นไว้ไม่ดีนะ”

“ฮื่อออออ....” ทำไมไม่มีคนรู้ว่าตัวน้อยร้องไหเพราะอะไร?

เพราะว่าสิ่งที่หล่อนอยากพูดนั้นก็คือ หล่อนเจอผี!

ไม่สิ หล่อนเจอเซียน ! เจอ【เจ้าเทพสุขา】 เพราะแม่หม่ามี๊เคยพูดกับหล่อนไว้ 【เจ้าเทพสุขา】ชื่อเป่หมิงโม่ ฮื่ออ น่ากลัววววว......

สักพัก แอนนิก็มารับสายของตัวน้อย ยิ้มๆ “โหล? ฮอนหรอ?”

เป่หมิงโม่ขมวดคิ้ว

ไม่รู้ทำไม เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยเมื่อกี้ทำให้เขาใจยุ่งไปหมด

มองไปเห็นกู้ฮอนที่หน้าแดงก่ำ ถึงจะยื่นโทรศัพท์ไปให้หล่อน “เรียกเธออ่ะ!”

แอนนิได้ยินเสียงของชายคนนี้ ถอนหายใจเยือกเย็นเลย

กู้ฮอนรีบจับโทรศัพท์มา หายใจไม่ทั่ว แล้วพูด :“โหล....”

＂ฮอน ฉันเอง!”  แอนนิได้ยินเสียงกู้ฮอน ค่อยวางใจ “ข้างๆเธอยังมีผู้ชายอีกหรอก?”