เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 379

ตอนที่379 เธอสะกดรอยตามฉัน1

คนยังไม่ทันหันมามอง แสงสีขาวนั้นก็รีบหายไปจากสายตาของผู้คน.....

ลมเย็นพัดโชย

โอ้ โอ้มายก้อด  ตกลงว่าเกิดเรื่องไรกันขึ้น?

คนที่รักษาความสะอาดหมดจดระเบียบเรียบร้อยแบบเป่หมิงโม่ ตอนนี้ขนาดเสื้อก็ยังไม่ทันใส่เสื้อใส่รองเท้าก็รีบวิ่งออกไปอย่างอัปยศออกจากโรงแรม....

ตอนนั้นเป่หมิงโม่รีบวิ่งเข้าซอยไปอย่างเร็ว เตรียมหลักอย่างดี เตรียมตัวเอาวิชาเทควันโดสายดำออกมาอีกครั้ง—

“....วาดอีก! ใครไม่วาดกลมๆครบพันอัน ฉันจะตุ๋นมันซะ....”

ซึด—

ท่านโม่เตรียมยกขาเรียว ขนหน้าแข้งแบบมรสุม หยุดอยู่กลางอากาศ!

และเป็นท่าที่ไม่สง่าด้วย!

หน้าหล่อของท่านโม่นั้นงึก!

จ้องอย่างไม่น่าเชื่อกับพวกผมทองที่นั่งวาดกลมๆ!

ไรวะ สถานการณ์อะไรกัน?!!

ภาพในสมองเขาออกมาหลายฉากที่หล่อนโดนพวกผมทองนี้กระชากเสื้อผ้าหลุดจนไม่สามารถขอความช่วยเหลือได้....

คิดสภาพที่หล่อนร้องไห้ ร้องช่วยเหลือ....

แต่ ความเป็นจริงละคืออะไร?

ผู้หญิงคนนี้ยืนโด่ๆอยู่หน้าเขา!

ถึงขั้นสภาพมือใส่เอวดูดุดันน่ากลัวกำลังสั่งสอนให้พวกผมทองนั่งวาดกลมๆสำนึกผิด!

พอพวกผมทองเห็นเป่หมิงโม่ก็รีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นดีใจมากแม่ เกือบจะตะโกนให้ฟ้าได้ยินขอบคุณที่นายมา....

ใครจะไปรู้ ผู้หญิงคนนี้ดุดันมากกว่าที่พวกเขาคิด

“เป่หมิงโม่？！ ” กู้ฮอนกรี๊ด ตกใจ “เธอ...เธอมาอยู่นี้ได้ไง?!”

ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าหล่อน  ผู้ชายที่ใส่แค่ผ้าคลุมสีขาว คือเป่หมิงโม่หรอ?

ผมเขาที่ยุ่งเพราะเมื่อกี้วิ่งอย่างเร็วจนยุ่งเหยิง

และมีเสน่ห์อยู่หน่อย

คิ้วเข็มยาว สายตาคมชัด จมูกสูงโด่ง ริมฝีปากบางๆ....

โคตรเพอร์เฟค!

แต่นายนี้เท้าเปล่า!

จากมุมหล่อนแล้ว ถึงขั้นยังสามารถเห็นใต้เท้าที่เต็มไปด้วยสีดำๆอีก....

หล่อนถึงขั้นไม่กล้าเชื่อ ขยี้ตาตัวเองกะพริบสรอบ แน่ใจว่าตัวเองไม่ได้ตาลาย ไม่ใช่ความรู้สึกที่คิดไปเอง ไม่ได้มองผิด!

หล่อน หล่อนดันมาเจอนายนี้ที่เมืองซาบาห์

"อ้ากกกกก—-“

ในที่สุดหล่อนก็อดไม่ได้ที่จะกรี๊ดเหมือนเจอผี

คำว่า สะกดรอยตาม ฟังซะท่านโม่จะกระอักเลือด!

“ฉันสะกดตามรอยเธอ?” เขาหัวเราะ “ฉันยังไม่ได้ถามเลยว่าเธอมาอยู่นี้ได้ไง เธอดันมาถามฉันก่อนเลยหรอ!”

“ทำไมไม่ได้? อย่างน้อยฉันก็เคยอยู่ที่นี่2ปี!ไม่ เธอละ? จู่ๆก็โผล่ออกมาที่นี่ ขนาดรองเท้าก็ไม่ใส่ออกมา...” หล่อนกวาดตามองเขา เบิกตากว้าง “เป่หมิงโม่..... ตะกี้เธอคงคิดว่าฉันมีอันตรายใช่มั้ย?”

รับรู้ว่าอย่างน้อยเขาก็ยังมีใจช่วยหล่อนนิดๆหน่อยๆ หน้าหล่อนถึงจะเพลาๆลง

เขานั้นแข็งทั้งตัว คัดจมูก กำมัดแน่นไม่พูดอะไร

ก็รู้อยู่แก่ใจว่าโม้จิ่งเฉิงตั้งใจวางแผน เขาดันตกกับดัก!

บัญชีนี้เขาคิดไว้แน่!

พวกผมทองที่นั่งไว้ตรงพื้น ไม่มีอารมณ์มามองพวกเขาจ้องตาเล็กตาโต ฉะนั้น พวกเขาเลยแอบๆย้ายที่ กำลังเตรียมหนี...

“หยุด! ยังกล้าวิ่งอีก? นั่งไว้ให้หมด!”

กู้ฮอนตะโกน เหมือนแม่ที่กำลังสั่งสอนพวกเด็กไม่ดี ชี้หัวพวกเขาไว้ “วาดกลมๆอีก!”

โอ้ย.....

พวกผมทองนั่งเครียดขมวดคิ้ว แล้วนั่งวาดกลมๆต่อ

เป่หมิงโม่เห็นฉากนี้ ก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นเป็นแค่ส่วนเกิน!

ดูจาก2ปีนี้มาแล้ว ผู้หญิงคนนี้คงเรียนรู้การปกป้องตัวเองที่อยู่เมืองซาบาห์แล้วแหละ

“เป่หมิงโม่ เธอเห็นแล้วนะ! พวกเขาไม่กล้าทำอะไรฉันหรอก!” กู้ฮอนหันไปมองเขาแล้วพูด “ฉะนั้นเธอไม่ต้องสะกดรอยตามฉัน....”