เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 382

ตอนที่382  สิ่งที่ฉันจะเอา เธอให้มั้ย2

เขาจับหล่อนไว้แน่นๆ สายตานั้นมองผ่านความเจ็บ!

ยิ่งหล่อนตื่นเต้นกับสร้อยนั้นเมื่อไหร่ เขาก็ยิ่งเจ็บ!

ทำไมแม่ของลูก ต้องมาตื่นเต้นของของผู้หญิงคนนี้ด้วย?

เขาไม่ให้!

หล่อนควรยืนข้างเขา เกลียดด้วยกันสิ!

“เป่หมิงโม่—” กู้ฮอนเรียกอย่างโมโห แล้วจับหลังมือของเขาแล้วอ้าปากกัดแรงๆ.....

“ซึดดด ....” เขาร้องเจ็บ แต่หล่อนก็ไม่ยอมปล่อย!

ในที่สุดหล่อนกัดจนเจ็บฟันละ ค่อยอ้าปากปล่อยไป แล้วก็หายใจเข้าลึกๆ!

หันไปมอง อย่างโกรธๆ:

“เป่หมิงโม่ เธอมีเหตุผลไรมาเกลียดแม่เธอ! ถึงขั้นทำให้เธอเกลียดเพชรนั้น! แต่ตอนนี้เพชรอยู่บนมือฉัน เธอทิ้งไปแล้วก็ทำให้ฉันจะเอาบอกไงกับคนอื่น! ฉันทำอะไรผิด เธอถึงเกลียดฉันไปด้วย

ตั้งแต่ปีนั้น หล่อนจากเขาไป พาเฉิงเฉิงและหยางหยางไปที่ออสเตรเลีย

ตั้งแต่ตอนนั้นเขาก็เกลียดหล่อน

เขาเกลียดหล่อนเหมือนแม่เขาที่ทอดทิ้งเขาไป?

แต่หล่อนจะไปเหมือนกันได้ไง?

ถ้าบอกว่าป้าหรูเจี๋ยไม่อยากไปจากความรัก

งั้นหล่อนก็ไม่อยากห่างไกลกับเด็กๆ !

หรือว่านี้ก็ผิดหรอ?

“เป่หมิงโม่ เธอไม่ยุติธรรมกับฉัน!”

เขาจ้องมองตาหล่อน จู่ๆก็กอดหล่อนเข้าอ้อมกอด พูดเสียงแหบหน่อยๆ—-

“แล้วเธอเคยยุติธรรมกับฉันบ้างมั้ย? ผู้หญิงคนนั้นให้สร้อยเพชรเธอ เธอดันทำเหมือนเป็นของล้ำค่า  แต่แหวนที่ฉันให้เธอ เธอก็มองมันเหมือนกับอะไรไม่รู้....และดอกไม้ที่ฉันให้เธอ เธอมองยังไม่ทันมองก็ส่งออกไป.... ฉันเล่นเปียโนให้เธอต่อหน้าผู้คน แต่เธอละ ? ไม่สนใจไรสักอย่าง! ฮอนเอ๋อ เธอละเคยยุติธรรมกับฉันบ้างมั้ย? ของที่ฉันอยากขอเธอตลอด  คืออยากให้เธออยู่ข้างๆฉัน แต่เธอก็ไม่ยอม ตกลงว่าเธอจะเอาไง? ฉันต้องให้เงินทองมากมาย หรือว่าทั้งโลก?”

แล้วหวีหรูเจี๋ยเคยยุติธรรมกับเขาบ้างมั้ย?

กำเนิดเขามาแต่ดันเกลียดเขา หลอกใช้เขา

ถึงตอนที่เขาเชื่อว่าหล่อนดีกับเขา หล่อนดันทอดทิ้งเขา...

เขาทำอะไรผิดกัน?

เขาแค่อยากโดนคนรัก คนทะนุถนอมบ้าง หรือว่านี้ก็เป็นสิ่งที่ไกลเกินตัวหรอ?

พอพูดถึงเปียโน กู้ฮอนก็นึกถึงวันที่เขาหมั่น เขาบอกให้เฟยเอ๋อ เล่นเปียโนนั้นไม่ได้หมายถึงคำว่ารัก หล่อนก็หัวเราะ——

“เป่หมิงโม่ เธอคิดว่าเธอให้สร้อยฉัน ให้ดอกไม้ฉัน เล่นเปียโนโอ๋ฉัน ฉันก็ต้องเหมือนสัตว์เลี้ยงตามเธองั้นหรอ ต้องอยู่รอบตัวเธองั้นหรอ? ฉันแค่ไม่อยากเป็นนกในกรงที่เธอเลี้ยง ฉันยิ่งไม่ใช่ผู้หญิงที่ต้องใช้เงินทองมาดีด้วย! ฉันไม่เอาของพวกนี้!”

“งั้นเธอจะเอาอะไร?” เขาถาม

หล่อนออกจากอ้อมกอด หันตัว มองเขา หายใจแรงๆ—

“ฉันจะเอาลูก!! เธอให้ได้มั้ย? เธอกล้าให้มั้ย?”

ความรัก? หล่อนหมดหวังแล้ว

แต่งงาน? หล่อนยังกล้าหวังอีกหรอ?

มีแต่เด็กเท่านั้นที่ทำให้หล่อนรู้สึกจริงที่สุด สิ่งที่หล่อนอยากมากที่สุด