เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 389

ตอนที่389 อาหารกลางวันที่สายไป1

รับรู้ถึงก๊อกน้ำที่กำลังปล่อยน้ำไหลออกมา กำลังขัดล้างสร้อยเพชร สักพัก สีของเพชรนั้นก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม

ต่อด้านเขาก็ได้หยิบน้ำยาล้างเทไปเกือบหมดขวด

สร้อยเพชรที่ความหอมของน้ำยากลบกลิ่นหมด

เขาจ้องสร้อยนี้ไว้!

น้ำยาล้างและน้ำตีผสมกันก็เกิดฟองสูงขึ้นเรื่อย สร้อยก็โดนซ่อนข้างในฟองนั้น...

เอามือเข้าไปลวงหาเพชรนั้น จับเพชรนั้นขึ้นมา เหมือนอยากจัดกำจัดกลิ่นสุนัขนั้นทิ้ง เขาขยี้สุดแรง....

ไม่รู้ว่าล้างไปเท่าไหร่ ถึงขั้นสร้อยนั้นสะท้อนกับแสงไป4ทิศ เขาจึงโล่งอก

เงยหน้า ไม่ระวังไปเห็นตัวเองในกระจก—-

ผมยุ่งมาปิดหน้า และเต็มไปด้วยเหงื่อเป็นหยดๆติดอยู่ที่ผม

ผ้าคลุมสีขาวนั้นก็สกปรกไปบางส่วนแล้ว

ที่สำคัญ เขาบอกตัวเองในกระจกอย่างชัดเจน และเห็นแสงสะท้อนของเพชรกลับมาเหมือนเดิม มุมปากก็ได้กระตุกขึ้น!

จู่ๆก็รู้สึกอะไรแรงๆ—

หัวใจเหมือนโดนอะไรแทงประมาณนั้น

เขารีบตอบสนอง

จับสร้อยเพชรแล้วโยนไปตรงกระจก...

ตุบ!

สร้อยเพชรที่โยนไปโดนกระจก เสียงหล่นลง

สร้อยเพชรที่แข็งแกร่งไม่มีร่องรอยอะไรสักอย่าง แต่กระจกนั้นแตกออกนิดๆ!

ฉากนั้น เหมือนกับไปจี้โดนหัวใจที่อ่อนแอของเขา!

เหมือนเพชรนั้นเป็นป้าหรูเจี๋ย  กระจกนั้นเป็นเขา

งั้น—

“ทำไมคนที่แตกไม่ใช่เธอ!”

จู่ๆเขาก็ต่อยไปที่กระจกที่ร้าวๆ

ตุบ!

ต่อด้วย กระจกแตกแค๊ก..

จากนั้นเศษกระจกก็ตกลงมา...

เศษกระจกพวกนั้น สะท้อนเห็นใบหน้าที่กำลังโมโหของเขา...

เหมือนสะท้อนความเจับปวดของเขาออกมา....

*

ด้านนี้ กู้ฮอนซ่อนอยู่ที่ในห้อง แล้วโทรหาแอนนิ

รับรู้ว่าตัวน้อยนั้นร้องไห้จะหาหม่ามี๊ ใจหล่อนเกือบพัง...

ทำไงดี?

นึกถึงสร้อยเพชรที่โดนเป่หมิงโม่ทิ้งลงไปนั้น หล่อนรีบออกจากห้อง//

ฉิงฮัวนั้นเฝ้าไว้ด้านนอกไว้

“คุณกู้ จะไปไหนหรอครับ?”