เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 392

ตอนที่ 392 ข่มขู่2

ฟังถึงตรงนี้ เป่หมิงโม่รู้สึกหัวใจโดนบีบ :“เกือบจะคลอดก่อนกำหนด?”

เขาจำได้ วันนั้นที่คนรับสาย เป็นเสียงเด็กผู้หญิงน้อยๆที่ละมุนนุ่มนวลน่ารัก ฮอนเอ๋อบอกว่านี้เป็นลูกสาวของแอนนิ

＂ใช่ “ ฉิงฮัวดูอีกครั้ง “เกือบคลอดก่อนกำหนด สุดท้ายคือเด็กนั้นปลอดภัยดีแล้วใช่มั้ย?”

เป่หมิงโม่เงียบอยู่สักพัก

แล้วพูดต่อ “เดี๋ยวนายไปเตรียมกระเช้าผลไม้”

“นี่เจ้านายกะว่า.....”

“อื้ม ฉันจะไปเยี่ยมแอนนิด้วยตัวเอง!”

หรือเพราะชีวิตหลังแต่งงานอันเศร้าของแอนนิทำให้เขารู้สึกเห็นใจ

หรือเพราะว่าหล่อนเป็นเพื่อนของฮอนเอ๋อ

เป่หมิงโม่ยิ้ม หรือเพราะว่า เขาควรรู้สึกซาบซึ้งที่แอนนิช่วยเขาเฝ้าฮอนเอ๋อมาตลอด2ปี....

ฉิงฮัวตกใจ

แต่ก็ยังรู้สึกกลัวๆ

ดูแล้วเจ้านายคงจะรักคุณกู้อีกครั้งแล้วแหละ.....

แต่ แค่เวลาสั้นๆ1เดือน

สุดท้าย เขาจะสามารถมาแต่งงานกับคุณเฟยเอ๋อหรอ?

*

ฉิงฮัวทำงานนี่รวดเร็วทันใจจริงๆ

หลังจากซื้อกระเช้าผลไม้เสร็จ ฉิงฮัวก็ได้ขับรถพาเป่หมิงโม่ออกจากที่จอดรถชั้นใต้ดินของโรงแรมชิงชอง......

จู่ๆ ก็มีรถ4คันสีดำ มาจอดรั้งรถของฉิงฮัวไว้

“เจ้านาย? “ ฉิงฮัวมองไปที่กระจก

เป่หมิงโม่เม้มปาก สีหน้าเย็นชา

อยากจะออกจากรถไปดู แต่รถทั้ง4คันนั้นมีสัญญาลักษณ์รูปไผ่3ต้น

แก๊งสามจู๋

“ไม่ต้องสนใจนะ ขับไปเลย”

ฉิงฮัวก็รีบเหยียบคันเร่ง “ชิ้วว เสียงเดียวก็พุ่งขึ้นหน้า แลดูมันจะเตรียมชน ทำให้รถทั้ง4คันตกใจจนหลบจับพวงมาลัยบิดไปบิดมา...

ตู้มันไปในที่สุดรถก็ได้ร่องรอยที่โดนขูดกลับมา

“เป่หมิงโม่—-“

จู่ๆ เสียงของผู้ชายก็ดังขึ้นในรถคันนั้น

ฉิงฮัวรีบเบรก!

โม้จิ่งเฉิงลงรถ ในขณะที่มาคนชุดดำทั้งสองเปิดให้ลงรถ และเดินไปเคาะประตูกระจกของเป่หมิงโม่ด้วยสีหน้าจริงจัง

เป่หมิงโม่เอาหน้าออกมา มองโม้จิ่งเฉิง พูดเสียงเย็นเหมือนน้ำแข็ง—-

“ฉันมาเมืองซาบาห์เลย24ชั่วโมงละ เธอควรรู้ว่าเธอนั้นเสียโอกาสดีๆที่จะคุยกับฉันได้! อีกอย่างอย่าคิดว่าการจองตัวงานแต่งครั้งนั้น เธอนั้นเป็นคนช่วยหยินปู้ฝัน! ทำลายงานฉันทิ้งก็ช่าง แต่เธอไม่ควรให้หยินปู้ฝันได้แตะต้องผู้หญิงของฉัน! ไม่งั้น ฉันไม่รับปากได้ว่า ชีวิตวันข้างหน้าของเธอ แก๊งสามจู๋ของเธอจะอยู่รอดมั้ย!”

คำนี้เหมือนกับข่มขู่

โม้จิ่งเฉิงไม่โกรธแล้วดันยิ้ม :“ใช่หรอ อายุน้อยๆแต่ปากเก่งจังเลย”

เป่หมิงโม่ยักคิ้ว “อายุปูนนี้แล้ว ยังเรียนตามคนอื่นเป็นหัวหน้าอีก ดูสภาพตัวเองก่อน!”

“ฮ่าๆๆ...นี่เธอกำลังขู่ฉันหรอ? “ โม้จิ่งเฉิงหัวเราะ “ฉันยอมรับ ว่างานจองตัวงานแต่งนั้น ที่หยินปู้ฝันเข้าไปได้ ฉันเป็นคนช่วยเขาเอง ถ้ารู้ว่าทำแบบนี้จะสามารถให้เธอมาถึงที่เมืองซาบาห์ได้แบบนี้ ฉันน่าจะช่วยกู้ฮอนหาคนดีๆแล้วให้หล่อนแต่งงาน...”

เป่หมิงโม่ พูดอย่างจริงจัง :“ เธอกล้าลองก็ลอง!”

“เหอะๆ ที่แท้เป่หมิงโม่ของพวกเธอก็มีจุดอ่อน !” โม้จิ่งเฉิงหัวเราะเมื่อรู้เข้า “ดูแล้วฉันควรเอาเรื่องสำคัญไว้ที่ตัวกู้ฮอนหล่ะ....”

“โม้ จิ่ง เฉิง！” เป่หมิงโม่พูดขึ้นทีละคำ ในสายตานั้นเหมือนมีมีดอันแหลมคมซ้อนไว้อยู่

โม้จิ่งเฉิงยักไหล่ “ยกเว้น เธอจะดึงเวลามาเจอหน้าแม่เธอ”

“ไม่มีทาง!” เขาไม่คิดแล้วปฏิเสธทันที

โม้จิ่งเฉิงขมวดคิ้ว “งั้นฉันก็จะให้กู้ฮอนอยู่ที่เมืองซาบาห์ แล้วมาแทนที่ฉัน”

เป่หมิงโม่สีหน้าน่ากลัวแล้วจ้องโม้จิ่งเฉิงไว้ ไม่ออกเสียง

“ โม่ เธอรู้ว่าฉันพูดได้ทำได้! หลายปีมานี้ ฉันส่งข้อมูลและประวัติของแม่เธอให้เธอไม่น้อย แต่เธอดูก็ไม่ดูแล้วยังจะเอาคืนให้.... เธอรู้มั้ยว่าแม่เธอคิดถึงเธอขนาดไหน?”

“เงียบปาก!” เป่หมิงโม่หัวเสียมาก ไม่อยากฟังอะไรที่เกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้