เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 396

ตอนที่ 396 หลายปีมานี้รบกวนเธอด้วย2

รถขับเร็วมาก มาถึงร้านเครื่องประดับในพื้นที่

ลงรถ เขาก็จับมือหล่อนแน่นๆ เข้าไปที่ร้านเครื่องประดับนี้

“.....” การกระทำแบบนี้สำหรับกู้ฮอนเองแล้ว ไม่แปลกใจอะไรละ ตอนนี้คิดอยู่อย่างเดียว “ เมื่อไหร่เธอถึงจะปล่อยฉันกลับไปหาแอนนิ?”

เขาไม่ตอบ แล้วเดินไปที่หน้าเคาน์เตอร์

แสงระยิบระยับของเครื่องประดับนั้นโดนแสงไฟแล้วแยงตาหล่อนเกือบบอด

พนักงานยิ้มๆแล้วเดินมา :“ คุณผู้หญิง คุณผู้ชาย ไม่ทราบว่าให้ช่วยอะไรมั้ย?”

“ผมจะเอาแหวน” เขาใช้ภาษาอังกฤษตอบอย่างเท่ๆ

กู้ฮอนนิ่ง

“ได้เลย “ ทางร้านเอาเครื่องประดับสวยหรูออกมา

เป่หมิงโม่กวาดมองแล้ว ไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่

แต่ดันไปมอง อันที่ไม่หรูหราเท่าไหร่ ดีไซน์ก็ออกเรียบๆเป็นแหวนเพชร ดึงดูดเขาไว้

นั้นเป็นแหวนคู่ชายหญิง แหวนคู่นี้เพชรนั้นอยู่ติดกัน ดูเหมือนเป็นเหล็กชิ้นเล็กๆที่คุณภาพดี

นิ้วมือเรียวยาวของเขาชี้ไปที่แหวนคู่นั้น “ ผมจะเอาคู่นี้!”

“ได้เลย! รสนิยมของคุณผู้ชายดีมากเลย! ถึงแม้คนดีไซน์แหวนคู่นี้ยังเป็นมือใหม่ แต่ดูออกว่าอนาคตนั้นก้าวไกล และของที่เขาดีไซน์นั้นก็ต้องดีมากแน่ๆ”

แต่เป่หมิงโม่นั้นไม่ได้สนใจตรงนี้

แล้วจับนิ้วมือของหล่อน พูดกับพนักงาน “เอาเบอร์ 11 ให้หล่อน”

“ไม่มีปัญหา”

*

ซื้อแหวนเสร็จ เป่หมิงโม่ก็จูงมือกู้ฮอนกลับเข้ารถเหมือนเดิม

ตลอดการซื้อนั้นไม่เลย10นาที

แต่กู้ฮอนรู้สึกมันนานมาก นานเหมือนศตวรรษ......

สมองนั้นว่างเปล่าเป็นสีขาว นายนี้อยากทำอะไรกันแน่?

ในขณะที่หล่อนเมอลอย จู่ๆ ก็มีอะไรเย็นๆสวมอยู่ที่มือด้านขวานิ้วนางหล่อน

หล่อนรีบถอยหลัง ตามด้วยเขาจับไว้แน่น เสียงแอบโมโหหน่อยๆ “สวมไป แล้วอย่าคิดถอดออกมาอีก!”

หล่อนก้มมอง ไซร์นั้นพอดีนิ้ว เหมาะกับนิ้วมือขาวๆของหล่อน สวยมากๆ

แล้วใจหล่อนนั้นก็สั่นๆ...

ไม่คิดว่า เขาดันซื้อแหวนให้หล่อน!

เขารู้หรือไม่ การให้แหวนหมายความว่าอะไร?!

ในใจนั้นยุ่งเหยิงไปหมด

เขาดันพูดว่า :“ใช้แหวนนี้ แต่งงานกับหล่อนและให้หล่อนในตำแหน่งภรรยา

ใช่แล้ว เขาก็แค่ใช้แหวนนี้เท่านั้นแหละ ให้หล่อนเป็นภรรยาเพียงลมปาก

นอกจากนั้น อะไรก็ไม่ใช่

“ฮอนเอ๋อ ให้อภัยฉันที่ไม่สามารถจัดการยิ่งใหญ่ให้เธอ และไม่สามารถให้ตำแหน่งภรรยาในทะเบียนหรือกฎหมาย แต่นี่เป็นสิ่งที่ฉันทำได้ หวังว่าเธอจะไม่ว่าอะไร!”

จู่ๆหล่อนก็รู้สึกพูดไม่ออก มองผู้ชายตรงหน้าที่หล่อเหลา และเป็นผู้ชายที่ทำให้หล่อนไม่คุ้นเคย—-

“เป่หมิงโม่ เธอนี่แสดงเก่งจริงๆ! แค่เล่นละครตบตา ต้องจริงจังขนาดนี้มั้ย?”

เขาขมวดคิ้ว และไปจัดผมที่บังหน้าผากหล่อน สายตานั้นละมุนมาก ——

“ฉันบอกแล้ว ฉันจริงจัง ไม่ใช่แค่แสดง....”

“แต่งงานแทนเดือนเดียว! ไม่ใช่เล่นละครแล้วคืออะไร?” หล่อนหัวเราะ และหลบตาเขา “ขนาดถึงตอนนี้ฉันยังไม่เข้าใจเธอเลย! ถึงแม้เพราะว่าเฟยเอ๋อของเธอเข้าโรงพยาบาล ไม่สามารถทดแทนได้ เธอก็มาอ้าปากสั่งฉัน ถ้าเป็นแบบนี้ก็ไม่จำเป็น....”

“ไม่จำเป็นเสียเงิน ไม่จำเป็นต้องซื้อแหวนให้เธอใช่มั้ย? เขาตอบกลับคำของหล่อนอย่างชิลๆ

ถอนหายใจ เงียบสักพัก เสียงต่ำได้พูดขึ้น

“ทำไมฉันไม่หวังว่าให้เธอรู้งานจองตัวงานแต่งงานของฉันกับเฟยเอ๋อ? ทำไมฉันต้องกั้นหยินปู้ฝันห้ามแต่งงานกับเธอ? แล้วทำไมฉันต้องเสนอแต่งงานแทนกับเธอ? ถึงขั้น ทำไมถึงต้องคืนลูกคนหนึ่งให้เธอ? ฮอนเอ๋อ ปัญหาพวกนี้ เธอไม่เคยคิดเองบ้างเลยหรอว่าเพราะอะไร?”

“.....” หล่อนมองเขาอย่างอึ้งๆ เขาเริ่มพูดคำที่หล่อนไม่ความหมายไม่ออกอีกละ