เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 437
ตอนที่437 ไม่คาดหวังก็ไม่ต้องผิดหวัง1
“เจ็บก็สมควรแล้ว เธอจะได้คิดถึงฉันตลอดเวลา……” ดวงตาเขาเป็นประกาย ไม่มีความจริงจังเลยสักนิด
เธอจ้องเขา “นายทำแบบนี้แล้วฉันจะออกไปเจอผู้คนได้อย่างไร”
“ไม่ต้องเจอน่ะดีแล้ว ทุกวันแค่อาบน้ำอยู่ที่บ้าน รอฉันกลับมาก็พอแล้ว……”
“จะไปไหนก็ไป”
เธอกลอกตาใส่เขา ท่าทางเหมือนอันธพาลของเขา มันช่างกวนบาทาเสียจริง
แต่ว่าครั้งนี้ เธอเห็นแสงในดวงตาของเขาที่ต่างออกไป
ทันใดนั้น เธอมองเขาอย่างตั้งใจ ขมวดคิ้วแน่น——
“เป่หมิงโม่……นายตัดสินใจว่า นายจะเป็นพ่อที่ดีคนหนึ่งที่คอยดูแลเฉิงเฉิงและหยางหยางแล้วใช่ไหม”
นิ้วหยาบของเขาลูบไปที่คิ้วของเธอ “ทำไมตอนที่เธอถามคำถามนี้ ต้องทำท่าไม่สบายใจด้วย หรือว่าที่ผ่านมา ฉันดูแลพวกเขาไม่ดีหรือ”
กู้ฮอนส่ายหน้า ตอบกลับด้วยความมั่นใจ “ไม่ดี”
“……” เขาถอนหายใจ ดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด แล้วเอาคางวางบนศีรษะของเธอ “ฉันยอมรับ ว่าความคิดของฉันที่มีต่อพวกเขาไม่เหมือนพ่อทั่วๆไป……”
“ไม่ใช่ไม่ดีนะ แต่แย่สุดๆไปเลย” เธอนึกถึงชีวิตที่ผ่านมาของเฉิงเฉิง ก็รู้สึกปวดใจ “นายรู้ไหมว่าสองสามปีมานี้ นายทำสิ่งที่แย่กับเฉิงเฉิงไว้มากขนาดไหน เขาเป็นเด็กตัวแค่นั้น นายไม่สนใจเขาครั้งแล้วครั้งเล่าได้ยังไง ความเย็นชาของนาย สำหรับเด็กแล้ว มันเป็นบาดแผลในใจที่ใหญ่ขนาดไหนรู้บ้างไหม……”
“ฉันรู้ดียิ่งกว่าใคร” ร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อย นัยน์ตาเขาโศกเศร้า “ฉันเองก็เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาเช่นเดียวกัน……”
“ในเมื่อนายรู้ แล้วทำไมต้องให้ลูกได้ไปเจอกับความผิดพลาดพวกนั้นอีก” เธอรู้ว่าแผลที่หวีหรูเจี๋ยมอบให้เขามันร้ายแรงมาก แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาต้องนำเอาความเจ็บปวดพวกนั้นมาทำซ้ำกับลูกของตัวเองอีก
“ไม่……” เขายิ้มเจื่อนๆ “ฉันอาจจะไม่ได้เป็นพ่อที่ดี ฉันก็ไม่รู้ว่าจะทำตัวให้สมกับเป็นพ่อได้อย่างไร แทนที่จะทำแบบนั้น สู้หยุดความปรารถนาของเฉิงจะดีเสียกว่า เราสองพ่อลูกต่างเคารพซึ่งกันและกันแบบนี้ไปตลอดชีวิตน่ะดีแล้ว อย่างน้อย เขาไม่คาดหวัง ก็ไม่ต้องผิดหวัง พอไม่ผิดหวัง ก็ไม่ต้องเจ็บปวด……”
เป่หมิงโม่พูดออกมาด้วยเสียงเบา
ที่ผ่านมาเพราะเขาคาดหวังกับหวีหรูเจี๋ยมากเกินไป ถึงได้ผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนหมดหวัง……
“……” เขาลืมตาขึ้น ใช้มือประคองใบหน้าของเธอ “กู้ฮอน เธอรู้ไหม ตอนที่เฉิงเพิ่งคลอดออกมา พวกคนใช้อุ้มเขามาแล้วส่งให้ฉันตรงหน้า……พอมองใบหน้าขาวเล็กของเฉิง ฉันก็รู้สึกผิดอย่างมาก……ฉันคิดว่าตัวเองน่ากลัวมาก แล้วยังให้กำเนิดสิ่งที่น่ากลัวออกมาอีก……ฉันไม่กล้าแม้แต่จะมองเขา……”
ในดวงตาลึกของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก “จากนั้น พอเฉิงยิ่งโตขึ้น……ทุกครั้งที่ฉันปรากฏตัว เขาจะรีบเข้ามาหาฉันด้วยความดีใจ……เขายิ้มแล้วเรียกฉันว่า‘พ่อ’ แต่ฉันไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับเขาได้อย่างไร……ทุกครั้งที่ฉันเห็นใบหน้าเล็กๆของเขา ฉันก็จะนึกถึงตัวเองในอดีต……เพราะตอนเด็กฉันเองก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน วิ่งไปหาผู้หญิงด้วยรอยยิ้ม สุดท้าย……ก็ถูกเธอทำร้ายอย่างไม่มีชิ้นดี……”
เสียงของเป่หมิงโม่แหบแห้ง “สำหรับฉันแล้ว เฉิงเป็นเพียงแค่ผลผลิตทางการค้าที่เย็นชาชิ้นหนึ่ง เขาเป็นเหมือนกับฉัน เป็นเด็กที่ไม่มีความสุข……ทุกครั้งที่เห็นเขา ก็เหมือนฉันได้เห็นตัวเอง ฉันเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้……ดังนั้น แม้ว่าฉันจะเห็นเขาล้มลงกับพื้น ฉันก็จะรู้สึกเฉยๆ ถึงขนาด……เดินหนีไป……”
ทันใดนั้นกู้ฮอนก็ร้องไห้
เธอไม่คิดเลยว่า ความเจ็บปวดที่เขาได้รับจากหวีหรูเจี๋ยในตอนนั้น มันจะลึกถึงขนาดนี้……
เงามืดในช่วงวัยเด็ก ถูกฝังอยู่ในส่วนลึกของหัวใจเขานานหลายปีมาโดยตลอด มันเหมือนกับสารพิษ ที่แพร่กระจายไปทั่วร่างกายของเขา หยั่งรากฝังลึก……ค่อยๆกัดกร่อนจิตวิญญาณของเขาทีละน้อยๆ……
ไม่แปลกใจเลยที่เขาไม่ยอมให้อภัยหวีหรูเจี๋ยมาโดยตลอด
ไม่แปลกใจเลยที่เขาไม่เคยทำหน้ายิ้มแย้มให้ลูกทั้งสองคนได้เห็นเลย……
“เป่หมิงโม่……” เธอสะอื้น น้ำตาไหลอาบใบหน้า มองไปที่ดวงตาที่ลึกและเศร้าของเขา “ขอโทษนะ……ฉันไม่รู้เรื่องพวกนี้……ฉันไม่รู้เลยว่าที่จริงแล้วตอนนายเผชิญหน้ากับเฉิงเฉิงและหยางหยาง นายเองก็เจ็บปวดขนาดนี้เช่นเดียวกัน……ขอโทษนะ……”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ