เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 439

ตอนที่439 เกิดอะไรขึ้นกับเธอทั้งสองคนกันแน่1

ในตอนที่ชุลมุนวุ่นวาย​อยู่นั้น​ เธอรับผลักเป่หมิงโม่ออกไปทันที​ แล้วมองที่ประตูห้อง——

“เฉิงเฉิง……หยางหยาง……” สิ่งที่เธอตกใจคือ​ “ลั่วเฉียว”

กู้ฮอนหน้าแดงทันที

เห็นได้ชัดว่าลั่วเฉียวก็ตกใจภาพที่เห็นหลังประตูเช่นกัน​ นิ้วมือเขาสั่น……

“ฮอน……เธอ​ พวกเธอ……” ลั่วเฉียวมองเป่หมิงโม่ด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ​ ปฏิกิริยาแรกของเธอคือ​ “เจ้าสัตว์ป่าชั่วเป่หมิงโม่​ นึกไม่ถึงว่านายจะทำกับฮอนแบบนี้​ อยากตายใช่ไหม​……ฮอนเธอไม่ต้องกลัวนะ​ ฉันมาช่วยเธอแล้ว……”

ลั่วเฉียวพูดพร้อมถอดรองเท้าแตะออก​ ท่าทางพร้อมตีแมลงสาบ​ ตีสัตว์ป่าอย่างเป่หมิงโม่คนนี้……​

“เห้ ป้าลั่วเฉียวจะทำอะไรน่ะ……” หยางหยางวิ่งมากอดขาลั่วเฉียวเป็นคนแรก​ เงยหัวเล็กๆขึ้นมา​ แล้วพูดขึ้นอย่างน่าสงสาร​ “​ยกโทษให้พ่อคนเลวของผมเถอะ​ ดูท่าทางที่เหมือนนกของเขาสิ​ แน่นอนว่าเขาเป็นประเภทสัตว์​ปีก​ ไม่ใช่สัตว์​ป่า​……ไม่อย่างนั้น​คงจะทำอาหารเช้าให้พวกเรากินไม่ได้หรอก……”

“เขาทำอาหารเช้าให้พวกเธอกินหรือ” ลั่วเฉียวตะลึง

เฉิงเฉิงเง่ยใบหน้าน่าเอ็นดูขึ้น​ “ใช่ครับ​ ป้าลั่วเฉียว​ พ่อทำอาหารเช้าอร่อยมาก……แต่น่าเสียดายที่ถูกหยางหยางกินจนเกลี้ยงหมดแล้ว ไม่อย่างนั้นจะให้คุณป้าได้ลองชิมดูแน่นอน”

“ฝันไปเถอะ” เป่หมิงโม่ทำเสียงไม่พอใจ​ ไม่ใช่ใครหน้าใครก็จะได้ลิมรสฝีมือของเขาหรอกนะ​ เขาหันกลับไปมองหยางหยางที่กำลังกอดขาของลั่วเฉียวอยู่​ “เป่หมิงซีหยาง​ ​ทำไมไม่ไว้หน้าพ่อบ้าง​ ยืนขึ้นมา”

หยางหยางทำหน้ามุ่ย​ “ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อทำอาหารเช้าให้พวกเรากินนะ​ ผมจะไม่สนใจพ่อเลย”​

หยางหยางไม่เคยเห็นลั่วเฉียวถอดรองเท้าแตะจะตีแมลงสาบด้วยท่าทางดุร้ายแบบนี้มาก่อน

ให้ตายเถอะ​ เธอเป็นหญิงแกร่งจริงๆ

“เป่หมิงโม่​ ทำไมพูดกับลูกชายแบบนี้​ นายนั่นแหละยืนขึ้นมา” กู้ฮอนตวาดเสียงต่ำ​ด้วยความโกรธ

เขาเพิ่งจะรับปากกับเธอ​ ว่าจะทำดีกับลูกๆ​หน่อย​ ไม่ทันไรก็ดุหยางหยางอีกแล้ว

กู้ฮอนทนดูไม่ได้​ เธอรีบผลักเป่หมิงโม่ออก​ ลงจากเตียง​ จัดเสื้อผ้าหน้าผมที่ยุ่งเหยิงอย่างรีบร้อน

เดินไปที่ขาของลั่วเฉียว​ แล้วดึงหยางหยางขึ้นมา

เธอหันไปยิ้มอย่างอึดอัดให้กับลั่วเฉียว​ “ลั่วเฉียว​ เธอพูดว่าจะมาพรุ่งนี้ไม่ใช่หรือ”

“ไม่เห็นหน้าเธอในช่วงปีใหม่เลยคิดถึงน่ะ วันนี้ผู้กำกับป่วยเลยถ่ายละครไม่ได้ เลยถือโอกาสแวะมาหาเธอ” ลั่วเฉียวเบ้ปาก “พอฉันกดออดประตู ลูกชายของเธอก็เปิดประตู แล้วพูดว่าเธออยู่ในห้องกับพ่อของพวกเขาเป็นเวลานานแล้ว ฉันกังวลเรื่องความบริสุทธิ์ของเธอ……โชคดีที่เปิดประตูได้ทันเวลา……”

ลั่วเฉียวกัดฟัน ยังคงจ้องเป่หมิงโม่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง ด้วยสีหน้า‘ถ้านายกล้าแตะต้องน้องสาวของฉัน ฉันเอานายตายแน่’

เป่หมิงโม่เลิกคิ้วขึ้น ค่อยๆยืดตัวขึ้นอย่างช้าๆ ติดกระดุมเสื้อที่เปิดออกอย่างไม่รีบร้อน เหลือบมองไปที่ลั่วเฉียว “คุณลั่วเฉียวดูเป็นห่วงฮอนของเราจังเลยนะ ถ้าเธอห่วงเรื่องพรหมจรรย์ของเธอขนาดนี้ ก็ไม่ควรพาเธอไปดื่มเหล้าอ่อยผู้ชาย”

“……” ใบหน้ากู้ฮอนร้อนผ่าว จ้องเป่หมิงโม่ ผู้ชายคนนี้ทำไมใจแคบแบบนี้นะ

นึกไม่ถึงว่ายังจะจำเรื่องที่เธอและลั่วเฉียวเมาแอ๋ แล้วนั่งแช่อยู่กับหนุ่มหล่อได้อีก……

กล่องกระดาษร่วงลงพื้น

ลั่วเฉียวหน้าซีดทันที

“ของเล่นหรือ คุณอาฉิงฮัว ในกล่องมีแต่ของเล่นหรือ” ดวงตาสดใสของหยางหยางเป็นประกาย ถูกดึงดูดโดยกล่องที่เต็มไปด้วยของเล่นในทันที

เป่หมิงโม่เงิกคิ้วขึ้น เหมือนไม่พอใจกับการกระทำของหยางหยาง

เขาให้ฉิงฮัวไปซื้อของเล่นจำนวนมากเป็นพิเศษ เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของเด็กๆ จะได้ไม่มาวุ่นวายกับแม่ของพวกเขาตลอดทั้งวัน

“ใช่ครับ……นายน้อยหยางหยาง” ฉิงฮัวหน้าซีด น้ำเสียงของเขาสั่นอย่างชัดเจน

เขายืนตัวแข็งทื่ออยู่ที่ประตู ลังเลที่จะก้าวเข้ามา

ลั่วเฉียวตื่นเต้น “โอ้……นั่นอะไร กู้ฮอน ฉันเพิ่งนึกออกว่ามีธุระด่วน ฉัน ฉันจะมาหาเธอวันหลัง……ฉันไปก่อนนะ……”

กู้ฮอนตะลึง

มองลั่วเฉียวที่รีบพุ่งไปที่ประตูด้วยท่าทางรีบร้อน

นึกไม่ถึงว่าฉิงฮัวเองก็รีบเอ่ยปากขึ้น “เจ้า เจ้านายครับ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ผมลงไปรอข้างล่างนะครับ……”