เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 474

ตอนที่474 คุณแม่แท้ๆ

สุดท้าย เป่หมิงโม่ไม่รู้จะทำไงกับผู้หญิงที่ดื้อรั้นคนนี้จริงๆ เลยพาลูกชายทั้งสองออกจากเมืองSในคืนนั้น......

กู้ฮอนนอนบนเตียงที่กว้างใหญ่คนเดียว ลูบที่นอนที่พ่อลูกทั้งสามเคยนอน

ถึงแม้ว่าเป่หมิงโม่หมอนั่นจะเหลาะและไปหน่อย ชอบแอบแตะอั๋งเธออยู่บ่อยๆ แต่ว่า......เมื่อนึกถึงหน้าบึ้งตึงของเขา จำใจต้องยอมเธอในหลายๆครั้ง มุมปากเธอก็อดไม่ได้ที่จะกระตุกขึ้นยิ้มอ่อนๆ

นึกถึงท่านอนตลกของพวกเขาที่นอนเรียงกันอย่างระเบียบในเมื่อคืน

เธอไม่รู้ว่านั่นเรียกว่าความสุขหรือเปล่า แต่ว่า ความสุขแบบนั้นคล้ายกับดาวตก ยังไม่ทันได้อธิษฐาน ก็ได้หายไปซะแล้ว......

ในคืนที่มืดนั้น

หลังจากที่เป่หมิงโม่ส่งเด็กทั้งสองคนนั้นกลับบ้านเป่หมิง ก็ขับรถไปที่บ้านพักรักษาตัวในเมืองA ก็เป็นเวลาตีสามแล้ว

“โม่......ฮือๆๆ......”ในตอนที่เฟยเอ๋อเห็นเป่หมิงโม่ ก็กระโจนเข้าอ้อมกอดของเป่หมิงโม่พร้อมกับร้องไห้ “นายไปไหนมา?ทำไมเพิ่งมาตอนนี้......”

“เกิดอะไรขึ้น หืม?”เขาหลบคำถามนี้แล้วถามตรงประเด็นเลย พร้อมดึงเฟยเอ๋อออกจากอ้อมกอด

เฟยเอ๋อลืมตาที่ตกใจกลัว น้ำเสียงสั่นคลอนร้องไห้แล้วพูด “โม่......ฉันเห็นเขา......โม่ นายบอกฉันที เขากลับมาแล้วใช่ไหม......”

ใจของเป่หมิงโม่ตึงทันที “ไม่ต้องกลัว เฟยเอ๋อ มีผมอยู่ เขาไม่กล้าทำอะไรคุณหรอก!”

“นายรู้ว่าเขากลับมาแล้ว?”เฟยเอ๋อตกใจ กำเสื้อของเป่หมิงโม่แน่น

“อืม......”เป่หมิงโม่พยักหน้าด้วยสีหน้าหนักใจ “เพิ่งออกจากคุกช่วงก่อน”

“ไม่......”สีหน้าเฟยเอ๋อซีดลงทันที ตกใจจนพูดสะเปะสะปะ “เขาต้องแหกคุกแน่ๆ!ตำรวจทางสเปนไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆหรอก!โม่ พวกเราต้องแจ้งตำรวจ......รีบแจ้งตำรวจ จับเขากลับไป......”

“เฟยเอ๋อ คุณใจเย็นก่อน!ผมส่งคนไปสืบแล้ว เพราะว่าเขาประพฤติในคุก ก็เลยได้ลดโทษ เลยออกคุกก่อนกำหนด!”

“ไม่......เป็นไปไม่ได้......คนแบบเขา ควรอยู่ในคุกไปทั้งชีวิต......ฮือๆๆ โม่......”

“ไม่ต้องกลัวนะ เฟยเอ๋อ พรุ่งนี้ผมจะส่งคนมาเพิ่มเพื่อปกป้องคุณ ไม่ต้องคิดไรมาก รักษาสุขภาพดีๆ หืม?”

“โม่......ฉันกลัวมากเลย......พวกเรารีบแต่งงานได้ไหม......ฉันกลัวมากจริงๆ......”ปากเฟยเอ๋อสั่นเรื่อยๆ น้ำตาก็ไหลเป็นทาง

เป่หมิงโม่เงียบ

ใบหน้าบอบบางดื้อรั้นของกู้ฮอนโผล่เข้ามาในสมอง ใจ เหมือนเริ่มลังเล......

สามวันผ่านไป

ตั้งแต่ที่เป่หมิงโม่พาเด็กๆกลับไปที่เมืองA กู้ฮอนที่อยู่ในเมืองS ใช้ชีวิตในแต่ละวันเหมือนเวลาผ่านไปช้าเป็นปี

เด็กๆอยู่บ้านเป่หมิงฉลองเทศกาลโคมไฟ หลังจากที่ฉลองเทศกาลเสร็จ อีกไม่นานก็จะเปิดเรียนแล้ว

และผลตรวจDNAของเธอและลู่ลู่ก็ได้ออกมาแล้ว——

“คุณกู้ครับ ตามผลตรวจความเป็นแม่ลูกแล้ว จีโนไทป์ของคุณตรงกับทางพันธุกรรมของลู่ลู่ในฐานะแม่แท้ๆของคุณ หลังจากการคำนวณ ความน่าจะเป็นของการเป็นแม่คือ 99.9991%”คุณหมอได้กล่าวมาแบบนี้

ใจของกู้ฮอนสั่นไปทีหนึ่ง

หยินปู้ฝันพูดอย่างโล่งใจ “หมอครับ ถ้างั้น ลู่ลู่ก็เป็นแม่แท้ๆของคุณกู้ใช่ไหมครับ?”

“เหอะๆ ผลตรวจรายงานแบบนี้ครับ”

“ดีเลยครับ!”หยินปู้ฝันรับใบตรวจมา กอดกู้ฮอนเข้าอ้อมกอดทันที “กู้ฮอน ยินดีด้วยนะ หาแม่เจอสักที!ฮ่าๆๆ......”

กู้ฮอนตะลึง ปล่อยให้หยินปู้ฝันกอดในอ้อมกอดแบบนั้น ไม่พูดอะไรเลย

หยินปู้ฝันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “คิดไม่ถึงจริงๆเลยว่า ที่แท้แล้วแม่ของคุณอาศัยในเมืองSมาตลอด พวกเราก็ไม่เสียดายที่มาครั้งนี้ กู้ฮอน ผมดีใจแทนคุณจริงๆ......หลายปีที่ผ่านมานี้ คุณลำบากมามากแล้ว......กู้ฮอน?ทำไมคุณไม่พูดอะไรเลยล่ะ?”

หยินปู้ฝันเพิ่งจะปล่อยกู้ฮอนออก เมื่อเห็นกู้ฮอนที่น้ำตานองหน้า เขาถอนหายใจแล้วยิ้ม “ยัยเด็กโง่ ร้องไห้ทำไม?”

“......”ลำคอของกู้ฮอนแหบไปหมด น้ำตาก็ไหลลงมาอย่างหยุดไม่ได้ “ปู้ฝัน เธอเป็นแม่ของฉันจริงๆ......เธอเป็นแม่ของฉันจริงๆ......”

เธอคิดว่าทั้งชีวิตนี้โอกาสที่เธอจะตามหาพ่อแม่แท้ๆเจอเป็นศูนย์ แต่พระเจ้าก็ไม่ได้ใจร้ายกับเธอ

แต่โชคชะตาช่างโหดร้าย เธอยังไม่ทันได้รู้จักกับลู่ลู่ เธอก็นอนอยู่บนเตียง ไม่ตื่นสักที

กู้ฮอนทนไม่ไหวอีกแล้ว พุ่งเข้าห้องผู้ป่วย หมอบที่เตียงของลู่ลู่ ร้องไห้จนเสียงแหบ ปากก็สั่นคลอนไปด้วย——

“คุณตื่นมาหน่อยได้ไหม?ได้โปรดรีบตื่นมาเถอะ......พวกเรายังมีคำพูดที่ต้องพูดอีกเยอะเลย ใช่ไหม?......ถ้าหากว่าที่ผ่านมานี้คุณตามหาฉันมาตลอด แล้วทำไมในตอนนั้นต้องทิ้งฉันไปอย่างใจร้าย?คุณตื่นสิ......ตื่นมาอธิบายให้ฉันเลย......คุณได้ยินไหม......ฮือๆ......”

“......ฮือๆ คุณตื่นเถอะ ได้โปรด......กว่าให้ฉันพบเจอคุณมันไม่ง่าย แล้วยังต้องมาเผชิญกับคุณที่หลับไม่ตื่นแบบนี้สิ......อย่าใจร้ายแบบนี้ได้ไหม ได้โปรดคุณรีบตื่นขึ้นมาเถอะนะ......”

“คุณรู้ไหม ผู้หญิงที่ฉันเรียกว่าแม่มาตลอดยี่สิบปี สุดท้ายฉันก็เป็นแค่เด็กที่เธอเก็บมาจากข้างถังขยะ......คุณเข้าใจความรู้สึกที่ถูกฉีกขาดทั้งเป็นไหม......”

กู้ฮอนมือสั่น ปิดปากไว้ น้ำตาไหลเป็นทาง......

ความทรงจำในอดีตโผล่เข้ามาในสมอง อดีตที่เคยถูกกู้เซิงเทียนหลอกใช้ ถูกหยินปู้ฝันหักหลัง ถูกกู้อันขีทำให้อับอาย กลายเป็นความเจ็บปวดที่ผ่านมาในอที่เธอไม่อาจลบเลือน

อดีตพวกนั้นที่ไม่อยากรื้อฟื้น ตักเตือนเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ตระกูลกู้เป็นเพียงแค่ครอบครัวที่เธอรักผิดไป!

กู้ฮอนไม่สามารถอธิบายความรู้สึกในตอนนี้ได้ ทั้งเกลียดทั้งรัก