ตอนที่ 48 ออกโรงพยาบาลไปซื้อของอย่างบ้าระห่ำ2
เป่หมิงโม่เหลือบมองหัวที่ยุ่งเหมือนรังนกของเธอแล้วรู้สึกไม่พอใจขึ้นมา เขามองใบหน้าที่เพิ่งตื่นนอนของเธออีกครั้ง ถึงจะดูเรียบๆแต่กลับดูน่ารักมาก ดวงตาสีดำใสกะพริบตาปริบๆ มันดูใสผิดปกติ
เขาเลิกคิ้วขึ้น รู้สึกแปลกใจ ที่ตัวเองไม่รู้สึกรังเกียจท่าทีที่เพิ่งตื่นนอนของเธอเลย
“หรือเธออยากจะให้ฉันอยู่ที่นี่ทุกวันจนรากงอกหรือ”
“ฮาฮา คุณเพิ่งอยู่โรงพยาบาลได้สามวันเองนะคะ……”
“ฉันจะออกโรงพยาบาล ต้องได้รับการอนุญาตจากเธอด้วยหรือ” เขาพูดประชดประชันคนที่กำลังโมโหอยู่ข้างๆทันที “ไปเอารถเข็นมา”
ฉิงฮัวพยักหน้าเงียบๆ
กู้ฮอนอดที่จะกลอกตาใส่ไม่ได้ ทำได้แต่หันไปถามกับคุณหมอที่ยืนอยู่ข้างๆ “หมอคะ เขาออกจากโรงพยาบาลได้แล้วจริงๆหรือคะ เขารถชนนะคะ มีที่ไหนอยู่โรงพยาบาลแค่สามวัน ในกรณีที่เขาได้รับบาดเจ็บภายใน แล้วพวกคุณไม่รู้ ถ้าเขาออกโรงพยาบาลแล้วอาการทรุดจะทำยังไงคะ”
“กู้ฮอน” เสียงของเป่หมิงโม่เล็ดลอดออกมาจากไรฟัน สรุปแล้วเธอเป็นห่วง หรือกำลังแช่งเขาอยู่กันแน่
คุณหมอพยายามกลั้นยิ้ม และพูดอย่างอารมณ์ดีว่า “คุณผู้หญิงไม่ต้องเป็นห่วงครับ อาการบาดเจ็บของคุณเป่หมิงไม่ร้ายแรงมาก และไม่มีอวัยวะภายในที่ได้รับบาดเจ็บ ในเมื่อคุณเป่หมิงยืนยันว่าจะออก พวกเราก็จะเคารพการตัดสินใจของเขา ยิ่งกว่านั้นจะกลับไปรักษาตัวที่บ้านก็ไม่เป็นปัญหาครับ ขอแค่มาตรวจซ้ำในวันนัดก็พอครับ”
พอได้ยินแบบนั้น กู้ฮอนถึงค่อยโล่งอกไปที
ฉิงฮัวเข็นรถเข็นเข้ามา เดินอย่างนอบน้อมไปที่ข้างเตียงของเป่หมิงโม่ “เจ้านาย ต้องให้ช่วยไหมครับ”
เป่หมิงโม่ทำหน้านิ่ง พยักหัวเบาๆ ดวงตาคู่สวยมองมา “กู้ฮอน มาพยุงฉันหน่อย”
“คุณนี่……” สายตากู้ฮอนไม่พอใจ มีคนอยู่ตั้งเจ็ดแปดคน เขายังจะใช้เธออีก เธอทำหน้ามุ่ย “ท่านประธาน เพื่อไม่ทำให้ร่างกายอันสูงส่งของท่านต้องแปดเปื้อน ฉันตัดสินใจว่าจะไปล้างหน้าแปรงฟันก่อน แล้วค่อยกลับมาพยุงท่าน ท่านก็ค่อยๆรอไปนะคะ……”
เธอวิ่งเข้าห้องน้ำพร้อมรอยยิ้มอย่างรวดเร็ว พอเหลือบมองไปที่ใบหน้าหล่อของเขา เธอก็แอบหัวเราะเบาๆออกมา……
*
ด้วยกลอุบายของฉิงฮัว เขาได้จัดเตรียมรถอีกคันไว้เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของนักข่าวนับร้อยที่รออยู่หน้าโรงพยาบาลทุกวัน
ไม่นาน รถเมอร์ซิเดซสีดำก็ขับออกจากโรงพยาบาลช้าๆ……
กู้ฮอนที่นั่งอยู่ด้านหลัง หาวไม่หยุด
เธอเอนหลังพิงเบาะหนังนุ่ม เธอเหลือบมองเป่หมิงโม่ที่นั่งข้างเธอ “ท่านประธานผู้ยิ่งใหญ่ จะไปไหนต่อคะ”
เป่หมิงโม่ไม่ยอมมองหน้าและไม่ยอมพูดกับเธอสักคำ
ภายในรถเงียบจนทำให้รู้สึกง่วงนอนขึ้นมา……
หนึ่งชั่วโมงต่อมา
ในเครือซูเปอร์มาร์เก็ตของตระกูลเป่หมิง
กู้ฮอนกำลังเข็นรถช้อปปิ้งตามหลังวีลแชร์ของเป่หมิงโม่
ผลไม้สด ผัก เนื้อสัตว์ต่างๆ ปลา ภาชนะใส่อาหาร ใบมีด เขียง หม้อ ถ้วย ทัพพี กะละมัง……
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ