เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 48

ตอนที่ 48 ออกโรงพยาบาลไปซื้อของอย่างบ้าระห่ำ2

เป่หมิงโม่เหลือบมองหัวที่ยุ่งเหมือนรังนกของเธอแล้วรู้สึกไม่พอใจขึ้นมา เขามองใบหน้าที่เพิ่งตื่นนอนของเธออีกครั้ง ถึงจะดูเรียบๆแต่กลับดูน่ารักมาก ดวงตาสีดำใสกะพริบตาปริบๆ มันดูใสผิดปกติ

เขาเลิกคิ้วขึ้น รู้สึกแปลกใจ ที่ตัวเองไม่รู้สึกรังเกียจท่าทีที่เพิ่งตื่นนอนของเธอเลย

“หรือเธออยากจะให้ฉันอยู่ที่นี่ทุกวันจนรากงอกหรือ”

“ฮาฮา คุณเพิ่งอยู่โรงพยาบาลได้สามวันเองนะคะ……”

“ฉันจะออกโรงพยาบาล ต้องได้รับการอนุญาตจากเธอด้วยหรือ” เขาพูดประชดประชันคนที่กำลังโมโหอยู่ข้างๆทันที “ไปเอารถเข็นมา”

ฉิงฮัวพยักหน้าเงียบๆ

กู้ฮอนอดที่จะกลอกตาใส่ไม่ได้ ทำได้แต่หันไปถามกับคุณหมอที่ยืนอยู่ข้างๆ “หมอคะ เขาออกจากโรงพยาบาลได้แล้วจริงๆหรือคะ เขารถชนนะคะ มีที่ไหนอยู่โรงพยาบาลแค่สามวัน ในกรณีที่เขาได้รับบาดเจ็บภายใน แล้วพวกคุณไม่รู้ ถ้าเขาออกโรงพยาบาลแล้วอาการทรุดจะทำยังไงคะ”

“กู้ฮอน” เสียงของเป่หมิงโม่เล็ดลอดออกมาจากไรฟัน สรุปแล้วเธอเป็นห่วง หรือกำลังแช่งเขาอยู่กันแน่

คุณหมอพยายามกลั้นยิ้ม และพูดอย่างอารมณ์ดีว่า “คุณผู้หญิงไม่ต้องเป็นห่วงครับ อาการบาดเจ็บของคุณเป่หมิงไม่ร้ายแรงมาก และไม่มีอวัยวะภายในที่ได้รับบาดเจ็บ ในเมื่อคุณเป่หมิงยืนยันว่าจะออก พวกเราก็จะเคารพการตัดสินใจของเขา ยิ่งกว่านั้นจะกลับไปรักษาตัวที่บ้านก็ไม่เป็นปัญหาครับ ขอแค่มาตรวจซ้ำในวันนัดก็พอครับ”

พอได้ยินแบบนั้น กู้ฮอนถึงค่อยโล่งอกไปที

ฉิงฮัวเข็นรถเข็นเข้ามา เดินอย่างนอบน้อมไปที่ข้างเตียงของเป่หมิงโม่ “เจ้านาย ต้องให้ช่วยไหมครับ”

เป่หมิงโม่ทำหน้านิ่ง พยักหัวเบาๆ ดวงตาคู่สวยมองมา “กู้ฮอน มาพยุงฉันหน่อย”

“คุณนี่……” สายตากู้ฮอนไม่พอใจ มีคนอยู่ตั้งเจ็ดแปดคน เขายังจะใช้เธออีก เธอทำหน้ามุ่ย “ท่านประธาน เพื่อไม่ทำให้ร่างกายอันสูงส่งของท่านต้องแปดเปื้อน ฉันตัดสินใจว่าจะไปล้างหน้าแปรงฟันก่อน แล้วค่อยกลับมาพยุงท่าน ท่านก็ค่อยๆรอไปนะคะ……”

เธอวิ่งเข้าห้องน้ำพร้อมรอยยิ้มอย่างรวดเร็ว พอเหลือบมองไปที่ใบหน้าหล่อของเขา เธอก็แอบหัวเราะเบาๆออกมา……

*

ด้วยกลอุบายของฉิงฮัว เขาได้จัดเตรียมรถอีกคันไว้เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของนักข่าวนับร้อยที่รออยู่หน้าโรงพยาบาลทุกวัน

ไม่นาน รถเมอร์ซิเดซสีดำก็ขับออกจากโรงพยาบาลช้าๆ……

กู้ฮอนที่นั่งอยู่ด้านหลัง หาวไม่หยุด

เธอเอนหลังพิงเบาะหนังนุ่ม เธอเหลือบมองเป่หมิงโม่ที่นั่งข้างเธอ “ท่านประธานผู้ยิ่งใหญ่ จะไปไหนต่อคะ”

เป่หมิงโม่ไม่ยอมมองหน้าและไม่ยอมพูดกับเธอสักคำ

ภายในรถเงียบจนทำให้รู้สึกง่วงนอนขึ้นมา……

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

ในเครือซูเปอร์มาร์เก็ตของตระกูลเป่หมิง

กู้ฮอนกำลังเข็นรถช้อปปิ้งตามหลังวีลแชร์ของเป่หมิงโม่

ผลไม้สด ผัก เนื้อสัตว์ต่างๆ ปลา ภาชนะใส่อาหาร ใบมีด เขียง หม้อ ถ้วย ทัพพี กะละมัง……

ชุดนอนผู้หญิง ผ้าอนามัยสำหรับผู้หญิง และ…………

เธอนิ่งเฉยต่อไปไม่ได้แล้ว

“ท่านประธาน ซื้อของพวกนี้ให้ชู้หรือคะ”

หรืออุบัติเหตุที่เกิดในคืนนั้น ผู้หญิงที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อแซ่ในรถของเขา จะเป็นชู้ของเขา

คำว่า ‘ชู้’ ทำให้เป่หมิงโม่ส่งสายตาดุร้ายมาอย่างรวดเร็ว

เขากัดฟันทันที ค่อยๆพูดทีละคำอย่างช้าๆ “ซื้อให้เธอไง”

“ฉัน” กู้ฮอนตกใจ “ซื้อให้ฉันทำไมคะ”

เขาทำเสียงฮึดฮัด “อีกหกวันข้างหน้า เธอยังต้องอยู่กับฉัน ฉันต้องแน่ใจว่าอาหาร เสื้อผ้า ที่อยู่ และการเดินทางของคุณจะไม่ทำให้รสนิยมของฉันตกต่ำลง”

ใบหน้าของเธอแข็งทื่อ เธอจับเสื้อผ้ารัดรูปที่เขาเพิ่งโยนเข้ามา “ขอโทษนะคะ แต่ให้ตายฉันก็ไม่ใส่เด็ดขาด”

เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย มุมปากกระตุกขึ้น “อืม เป็นความคิดที่ไม่เลว” เขาหยุดไปสักพักหนึ่ง แล้วพูดต่อ “งั้นก็ไม่ต้องใส่อะไรเลยแล้วกัน”

“……” เธอโกรธจนฟันในปากกระทบกัน “เป่หมิงโม่——”

“บอกว่าจะทำตามคำสั่งทุกอย่างของฉันไม่ใช่หรือ งั้นเอาตามนี้ละกัน” นัยน์ตาเขาเป็นประกายและมีความเจ้าเล่ห์ปนอยู่ เขายักไหล่เบาๆ

เธอกัดฟันกรอด เขาเหี้ยมโหดมาก