เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 536

ตอนที่ 536 วันสิ้นใจของสุนัข2

กู้ฮอนร้องเรียกหยางหยางอย่างร้อนใจ ในใจเธอรู้ดี หากเข้าไปในป่า หากไม่คุ้นเคยกับพื้นที่ จะสามารถได้รับบาดเจ็บโดยง่าย และอาจจะหลงทางได้

แต่หยางหยางที่วิ่งอยู่ด้านหน้าเหมือนจะไม่ได้ยิน ตามเบลล่าไปอย่างต่อเนื่อง เพียงชั่วครู่เขากับเบลล่าก็หายเข้าไปในป่า

“หยางหยาง หยางหยาง” กู้ฮอนตะโกนร้องอย่างร้อนใจ และรีบเร่งฝีเท้าไล่ตามเข้าไป

เมื่อเข้าไปในป่า หลังจากที่วิ่งไปแล้วหลายสิบเมตร รอบๆนอกจากได้ยินเสียงนกดังมาเป็นบางครั้งแล้ว ล้วนกลายเป็นความเงียบสงบ

ต้นไม้หนาทึบบดบังท้องฟ้า มีเพียงแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาผ่านช่องใบไม้ กลายเป็นแสงส่องถนน

ยิ่งเป็นแบบนี้ กู้ฮอนก็ยิ่งร้อนใจ เธอเริ่มเสียใจ เสียใจที่ทำไมตัวเองไม่อยู่ในห้องใต้ดิน ต่อให้ต้องออกไปเผชิญหน้ากับเฟยเอ๋อ แต่ก็ไม่ถึงขั้นตอนนี้แม้แต่ลูกชายก็สูญหายไปแล้ว

“หยางหยาง หยางหยาง...” ไม่ว่ากู้ฮอนจะออกแรงตะโกนร้องดังแค่ไหน สิ่งที่ตอบโต้เธอ มีเพียงเสียงก้องของตัวเอง ดังเสียงสะท้อนอยู่ในป่า

เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า จนกู้ฮอนไม่รู้เลยว่าเดินมาไกลแค่ไหนแล้ว หาจนเธอแทบจะหมดสิ้นเรี่ยวแรง

ในขณะที่เธอแทบจะหมดหวังแล้ว ก็มีเสียงร้องของสุนัขดังมาจากไม่ไกล

กู้ฮอนมีแรงกระปี้กระเป่าขึ้นมาทันที เหมือนกลับมีชีวิตชีวาขึ้นมาใหม่อีกครั้ง วิ่งไปตามเสียงนั้น

ห่างจากสถานที่มีเสียงสุนัขร้องยิ่งอยู่ยิ่งใกล้ ดูเหมือนจะได้ยินเสียงของหยางหยางด้วย

แต่ในขณะนั้น ฝีเท้าของเธอก็ช้าลง และยิ่งอยู่ยิ่งช้า ยิ่งอยู่ยิ่งระวัง

เพราะเธอพบว่า นอกจากเสียงของเบลล่ากับหยางหยางแล้ว ยังมีเสียงคนอื่นอีกด้วย

“พี่เคย จับไว้ จับไว้...เฮ้อ...ข้าก็นึกว่าสัตว์ร้ายอะไร ที่แท้ก็สุนัขตัวหนึ่งแล้วก็เด็กคนหนึ่ง”

“เฮ้อ... พวกเราใช้เวลาขุดหลุมอยู่ตั้งครึ่งวัน ยังรออีกตั้งหนึ่งคืน กลับได้มาแค่สองสิ่งนี้ ขาดทุน ขาดทุน”

กู้ฮอนค่อยๆแอบเข้าไปใกล้ สุดท้ายแล้วก็แวกดูต้นไม้ด้านหน้าของเธอ มองเห็น ชายร่างผอมคนหนึ่งกับชายอ้วนเตี้ยคนหนึ่ง พวกเขาทั้งสองสวมเสื้อผ้าหลากสีสัน กำลังยืนเรียงหันหลังให้กับตัวเอง

ตรงช่องว่างระหว่างไหล่ของคนทั้งสอง เหมือนจะเห็นตรงหน้าของพวกเขาเป็นหลุมขนาดใหญ่

ฟังคำพูดของพวกเขาแล้ว เบลล่ากับหยางหยางตกอยู่ข้างใน

“แซก แซก...” เสียงจุดไฟแช็กดังขึ้นสองครั้ง หลังจากนั้นก็เกิดควันสีขาวลอยขึ้น

“พี่เขย ข้าว่าวันนี้ไม่มีโชคลาภอะไรจริงๆ อยากที่จะจับสัตว์ปาไปขายในตลาดนัด สุดท้ายกลับถูกสองสิ่งนี้ทำให้สูญเปล่า” ชายอ้วนเตี้ยพูดบ่น

“เฮ้อ ไม่งั้นพวกเราทำอย่างนี้ไหม สุนัขตัวนี้ดูแล้วก็อ้วนดี เราเอาเข้าไปในหมู่บ้าน ไม่แน่อาจจะสามารถขายได้หลายตังค์” ชายอ้วนเตี้ยคนนั้นพูดพร้อมกับสูบบุหรี่ไปด้วย