เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 545

บทที่ 545 ใช้เวลาให้เกิดประโยชน์

ไม่รู้ว่าห้องใต้ดินทำไมเงียบขนาดนี้ ทำให้เขารู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ

ไม่มีเสียงของเฉิงเฉิง ไม่มีเสียงของหยางหยางที่เล่นกับเบลล่า และไม่มีเสียงของกู้อันที่สั่งสอนหยางหยาง.....

มันผิดปกติเกินไป

“เป่หมิงซิเฉิง.....กู้ฮอน......เป่หมิงซีหยาง.........ฉิงฮัว.......เบลล่า.......”

ช่างเป็นอะไรที่แปลกประหลาด ทำไมเรียกใครก็ไม่มีใครตอบ

หรือพวกเขาตั้งใจหลบอยู่มุมห้องเพื่อแกล้งตัวเอง

พวกเขาอยู่ที่นี่ไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมง คงจะไม่ไร้สาระจนถึงระดับนี้มั่ง

เป่หมิงโม่หน้าบึ้งแล้วคิด ค่อยๆเดินไปที่หน้าห้องนอน แอบฟังเสียงความเคลื่อนไหวด้านในก่อน

จากนั้นดันประตูเปิด เห็นแค่ความว่างเปล่าในห้องนอน เปิดผ้าห่ม ดูใต้เตียงก็ไม่มี

เขาไปที่ห้องนอนอีกห้อง ยังคงไม่มีอะไรเหมือนเดิม

ยืนอยู่กลางห้องโถง เป่หมิงโม่ขมวดคิ้ว หรี่ตา กวาดสายตาไปรอบๆ

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหากู้ฮอนก่อน

เสียง “ตู๊ดตู๊ดตู๊ด......” เหมือนมีเสียงเธอกับลูกๆในห้องนอนอย่างเลือนราง มีเสียงโทรศัพท์ของกู้ฮอนดังขึ้น

เขามั่นใจว่า ตรวจเช็กแล้วในห้องนอนไม่มีคนแอบอยู่ข้างใน

หลังจากนั้น เขาก็โทรหาฉิงฮัว

หลังจากเสียงดังสองสามครั้ง ก็มีการตอบรับ ฉิงฮัวรับสายแล้ว “เจ้านาย มีเรื่องอะไรสั่งมาได้เลย”

“คุณพากู้ฮอนกับลูกๆออกไปข้างนอกใช่ไหม” เป่หมิงโม่น้ำเสียงเย็นชา ทำให้ฉิงฮัวสะดุ้ง

“ใช่ครับเจ้านาย เดิมทีฉันตั้งใจจะออกไปตรวจสอบสถานการณ์ข้างนอก แต่ว่าคุณกู้บอกว่าอยู่แต่ในห้องใต้ดินรู้สึกอึดอัด จึงให้ฉันพาเธอและคุณชายออกมาสูดอากาศข้างนอก” ฉิงฮัวตอบอย่างระมัดระวัง

ได้ยินว่ากู้ฮอนกับลูกๆออกไปข้างนอก โดยที่ไม่ได้บอกเขาสักคำ ทันใดนั้นเป่หมิงโม่ก็โกรธมาก “พวกเขาออกไปข้างนอก ทำไมคุณไม่รายงานฉัน คุณรู้ไหนถ้าเกิดอะไรขึ้น คุณรับผิดชอบไหวเหรอ”

“.........” ฉิงฮัวฟังโทรศัพท์ ไม่พูดอะไรสักคำ เขาก็รู้สึกว่าเรื่องเขาทำไม่ถูกต้อง เจ้านายพูดถูก ถ้าคุณกู้และลูกๆเกิดเรื่องขึ้นมา ตัวเองไม่สามารถรับผิดชอบได้แน่นอน

“แล้วคุณยังทำอะไรที่นั่น ยังไม่รีบพสพวกเขากลับมาอีก” เป่หมิงโม่พูดจบก็วางสายทันที

“โม่ คุณกำลังโกรธใครเหรอ” เฟยเอ๋อถามขณะที่เดินไปทางเป่หมิงโม่

เป่หมิงโม่เสียงดังขนาดนี้ เฟยเอ๋อจะนั่งอยู่ในร้านอาหารได้อย่างไร จากการได้ยินเธอก็พอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

น่าจะเป็นเพราะกู้ฮอนแอบพาลูกๆออกจากห้องใต้ดินโดยไม่บอกเป่หมิงโม่

ในใจของเฟยเอ๋อเต็มไปด้วยความอิจฉากู้ฮอน อิจฉาที่เธอออกไปในเวลาที่ไม่เหมาะสมทำให้เป่หมิงโม่โกรธมากได้ขนาดนี้ เขายิ่งโกรธมากเท่าไหร่ก็แสดงว่าเขาเป็นห่วงผู้หญิงคนนี้มากเท่านั้น

แต่ว่านอกจากอิจฉาแล้ว เธอก็แอบดีใจลึกๆ ดีใจที่กู้ฮอนทำโดยไม่ได้รับอนุญาต ทำให้เป่หมิงโม่โกรธ เพราะเขาเกลียดการตัดสินใจที่ไม่ได้รับอนุญาตมาก

เธอมีความชั่วร้ายอยู่บ้าง หวังให้กู้ฮอนและลูกๆเกิดเรื่อง ถ้าเป็นเช่นนี้ก็จะออกห่างจากเป่หมิงโม่ เป่หมิงโม่ก็จะกลับมาอยู่ข้างกายตัวเองแล้ว

***

เฟยเอ๋อแม้จะรู้สถานการณ์แล้ว เธอก็ตัดสินใจที่จะสุมไฟให้กับเป่หมิงโม่อีก

เธอแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง “ว้าย โม่ ทำไมห้องเงียบขนาดนี้ ฮอนกับลูกๆหล่ะ”

เป่หมิงโม่ขมวดคิ้ว ดูออกว่าเขายังโกรธอยู่ “ฉิงฮัวพาพวกเขาออกไปข้างนอก”

เฟยเอ๋อคิ้วตั้งขึ้น ตาโต แกล้งทำเป็นโกรธ “อืม ฉิงฮัวออกไปคนเดียวก็แล้วไป แต่นี่กู้ฮอนพาลูกๆไปด้วยแล้วยังไม่ยอมบอกคุณอีก มันไร้สาระมาก คุณเป็นหัวหน้าครอบครัวนะ เธอทำเช่นนี้แสดงว่าไม่เห็นคุณอยู่ในสายตาเลย ถ้าพวกเขากลับมาแล้ว คุณอย่าปล่อยพวกเขาง่ายๆนะ”

พูดจบ เธอก็เปลี่ยนสีหน้าใหม่ อ่อนโยนและยิ้ม หันหน้าไปทางเป่หมิงโม่ ร่างกายเกือบจะแนบติดตัวเขา

มือของเธอวางบนไหล่เป่หมิงโม่เบาๆ “โม่ อย่าโกรธพวกเขาจนทำร้ายสุขภาพตัวเองนะ ถึงแม้ฉันยังไม่ได้เป็นภรรยาของคุณอย่างเป็นทางการ แต่ว่า ในใจฉันได้ยอมรับคุณเป็นสามีของฉันแล้ว.......”

ขณะพูดเธอก็ผลักเป่หมิงโม่เบาๆ เป่หมิงโม่ก็นั่งลงบนโซฟา เฟยเอ๋อนั่งลงที่ตักของเขา ใบหน้าแสดงความอ่อนโยน สายตานั้นเหมือนจะกลืนกินผู้ชายตรงหน้า หรือถูกเขากลืนกิน

“โม่ อย่าโมโหเพราะผู้หญิงคนนี้เลย” ขณะพูดใช้นิ้วมือ ค่อยๆเลื่อนจากแก้มเขาลงไปเรื่อยๆ

ในที่สุดก็หยุดบนกระเป๋าเสื้อของเขา หยิบกล่องใส่บุหรี่ออกมาด้วยฝีมือที่ประณีต แล้วหยิบเปิดไฟแช็กออกมา

เธอหยิบบุหรี่ออกมาหนึ่งมวนแล้วใส่เข้าไปในปากของเธอ แล้วใช้ไฟแช็กจุดบุหรี่

หลังจากที่เธอดูดมัน แล้วเอาบุหรี่ออกจากปาก แล้วค่อย ๆ เป่าควันสีน้ำเงินอ่อน ๆ บนใบหน้าของเป่หมิงโม่

เธอพูดเบาๆว่า “ดังนั้น ทุกการเคลื่อนไหวของคุณฉันก็จะใส่ใจ ถ้าคุณโกรธจนไม่สบาย ฉันก็จะเจ็บไปถึงข้างในใจ.........”

พูดจบค่อยๆเอาบุหรี่ใส่เข้าไปในแกของเป่หมิงโม่

เป่หมิงโม่ก็กอดเธอไว้ในอ้อมกอด......

*