เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 637

ตอนที่637 ลูกอกตัญญูต่อหน้าวิญญาณ

ตอนนี้หลันเนี่ยนก็คุกเข่าไปข้างๆเขา และเคาะไปสามทีเช่นกัน

จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นประคองเป่หมิงเฟยหย่วนลุกขึ้น ตอนนี้ก็เห็นเป่หมิงเฟยหย่วนน้ำตาเต็มหน้า หน้าผากของเขามีเลือดเล็กน้อย

***

ตอนนี้เองเจียงฮุ่ยซินมองต่อไปไม่ได้ ยืนมือโบกไป “เฟยหย่วน อย่าทำอย่างนี้สิ”

เป่หมิงยันชักหน้าใส่เป่หมิงยี่เฟิง “ยังไม่รีบไปดึงพ่อกับแม่มาอีก”

เป่หมิงยี่เฟิงมองทุกคนในนั้น “ญาติและเพื่อนทุกท่าน ผมมีบางอย่างไม่รู้ว่าควรพูดหรือว่าไม่พูดดี พ่อผมเป่หมิงเฟยหย่วนเป็นลูกชายคนโตของตระกูลเป่หมิง ตามมารยาทแล้ว ควรเป็นพ่อของผมที่อยู่หน้าสุดใช่หรือไม่”จากนั้นเขาก็เดินไปตรงข้างๆเป่หมิงโม่ ค่อยๆพูดอีกว่า “คิดอย่างนั้นไหมครับ อาสอง”

“นี่……”ทุกคนได้ยินก็มองหน้ากัน ถึงแม้เป่หมิงยี่เฟิงจะพูดไม่ผิด แต่ว่าตอนนี้เป่หมิงโม่คือหัวหน้าครอบครัว ไม่มีใครกล้าพูดอะไร

เป่หมิงโม่มองเป่หมิงยี่เฟิง ตอนนี้เขาระงับความโกรธไว้ แต่ว่าวันนี้เป็นงานศพพ่อ ตอนที่ดวงจิตเขายังไม่ได้กลับไปพักใต้พื้นดินอย่างสงบสุข จะให้เห็นตระกูลเป่หมิงบาดหมางกันไม่ได้

เขาได้แต่ยิ้มอย่างเยือกเย็น “นายไปถามพ่อนายไป ว่าเขามีคุณสมบัติหรือไม่”

“อาสอง คนในนี้ใครไม่รู้บ้าง ตอนนี้คุณคือพี่ใหญ่ ใครจะกล้าขัดคุณ แต่ผมไม่ใช่แบบนั้น เห็นไม่ใช่ก็ต้องพูดออกมา”เป่หมิงยี่เฟิงพูดไปก็เตรียมยื่นมือไปหยิบรูปเหมือนของปู่ที่เฉิงเฉิงกอดไว้ในมือ

เป่หมิงโม่ยื่นมือไปจับข้อมือเขา จากนั้นก็สะบัดเบาๆไปด้านข้าง “มีอะไรก็เรียกพ่อนายมาพูด นายไม่มีคุณสมบัติที่นี่”

มือของเขามีแรงไม่น้อย เป่หมิงยี่เฟิงที่ถูกจับข้อมือก็ขมวดคิ้ว

หลันเนี่ยนเห็นลูกชายตัวเองกับเป่หมิงโม่ต่อสู้กัน ก็ตกใจจนสีหน้าเปลี่ยน รีบจับแขนสามีมาที่ข้างๆลูกชาย

“ยี่เฟิง พอแล้ว พวกเราอยู่ด้านหลังก็ได้”พูดไปเธอก็ยื่นมือไปดึงแขนของเป่หมิงยี่เฟิง

“แม่ เขารังแกครอบครัวเรานะ หรือว่ายังต้องกล้ำกลืนความเจ็บช้ำน้ำใจต่อไปอีกเหรอ”เป่หมิงยี่เฟิงพูดไปก็เอามือของตัวเองออกแรงสะบัดออก

“พอแล้ว！ยี่เฟิง ถ้าลูกไม่ฟัง งั้นพ่อกับแม่ลูกจะกลับไปนะ พ่อไม่มีหน้ามองวิญญาณของปู่ลูกที่อยู่บนสวรรค์ได้อีกแล้ว”เป่หมิงเฟยหย่วนพูดไปก็ลากหลันเนี่ยนออกไป

เป่หมิงโม่มองครอบครัวพวกเขา ยิ้มอย่างเยือกเย็น ยกมือเรียกฉิงฮัว

ฉิงฮัวยืนอยู่ด้านหน้าคนที่เรียกและถือโลงศพ ค่อยๆมาที่สุสาน

เป่หมิงยี่เฟิงโกรธจริงๆ เขามองพ่อของตัวเอง “พ่อ ทำไมพ่ออ่อนแอแบบนี้ล่ะ ชัดเจนมากว่าอาสองเขาจะกำจัดจุดอ่อนของพ่อน่ะ”

เป่หมิงเฟยหย่วนถอนหายใจ เหตุผลในนั้นมีแค่ในใจเขาเองที่ชัดเจนที่สุด

ทุกคนค่อยๆตามโลงศพมาที่พิธีฝังศพสุสานของเป่หมิงเจิ้งเทียน

รอบทิศทั้งสี่ด้านล้อมรอบด้วยต้นไม้เขียวขจี ด้านหน้าหลุมฝังศพ สามารถมองเห็นอาคารเป่หมิงท่ามกลางหมอกสีเทาได้อย่างรางๆไม่ค่อยชัดเจน

ข้างๆสุสานที่ฝังไว้ก็คือน้องสาวของเขาคุณป้าฟาง

ที่นี่คือสถานที่ที่เป่หมิงโม่ตั้งใจเลือกไว้

อย่างแรก เพราะว่าที่นี่สามารถให้พ่อมองเห็นบริษัทตระกูลเป่หมิงที่เขาสร้างมาเองกับมือได้

อย่างที่สอง ทุกคนต่างรู้เป่หมิงเจิ้งเทียนกับน้องสาวของเขาไม่ลงรอยกัน แต่ว่าความเป็นจริงแล้วระหว่างพวกเขายังมีความห่วงใยในใจต่อกันอยู่ แค่พอจากไปแล้วต่างยังไม่พูดออกมาให้ชัดเจน ในเมื่อตอนนี้ต่างก็จากไปกันหมดแล้ว งั้นก็ฝังพวกเขาไว้ด้วยกัน ถือซะว่าความปรารถนาที่มีมายาวนานของพวกเขาที่ยังไม่เป็นจริงก็สำเร็จลงแล้ว

อย่างที่สาม เป่หมิงโม่ไม่อยากให้พ่อของตัวเองกับแม่ของเป่หมิงเฟยหย่วนฝังไว้ด้วยกัน เพราะว่าเขาแค้น ถ้าหากไม่ใช่เพราะแม่ของตัวเองหน้าเหมือนแม่ของเป่หมิงเฟยหย่วนล่ะก็ ก็คงไม่ถูกพ่อเข้ามายึดครอง ในเมื่อเขาคิดถึงแม่ของเป่หมิงเฟยหย่วนขนาดนั้น งั้นเขาก็จะไม่ให้พ่อกับเธอฝังไว้ด้วยกัน

***

ส่วนที่ตั้งของสุสานนั้น คนอื่นต่างรู้สึกว่ามีบางอย่างที่พูดออกไปไม่ได้ไม่ใช่ไม่รู้สึก

แต่ว่ามีแค่ในใจของเจียงฮุ่ยซินที่แอบดีใจ

เธอเป็นภรรยาคนที่สามของเป่หมิงเจิ้งเทียน อิจฉาแม่ของเป่หมิงเฟยหย่วนกับแม่ของเป่หมิงโม่มากๆ

เพราะว่าเป่หมิงเจิ้งเทียนต่างมีความรักให้กับพวกเธอมาก สำหรับตัวเองนั้นความรักระหว่างสามีภรรยากลับมีน้อย เหมือนแค่อยู่ด้วยกันไปวันๆมากกว่า

แบบนี้เธอเลยไม่ค่อยพอใจเป่หมิงเจิ้งเทียนตลอดมา แต่ก็กล้ำกลืนความเจ็บช้ำน้ำใจนั้นไว้

ตั้งแต่ที่เป่หมิงเฟยหย่วนยอมทิ้งอำนาจที่ลูกคนโตควรได้ทั้งหมดนั้นไป เป่หมิงยี่เฟิงก็เลยไม่หมดความหวังทุกอย่างกับพ่อของเขาแล้ว

ไม่น่าล่ะอาสองคอยเอาแต่รังแกพ่อ เพราะคิดว่าเขาโง่เกินไป ต่อไปดูเหมือนว่าเพื่อตำแหน่งของลูกพี่ตระกูลเป่หมิงที่จะกลับมานั้น ต้องได้แต่พึ่งตัวเองแล้ว

ทุกคนล้อมรอบหลุมศพ มองโลงของเป่หมิงเจิ้งเทียนที่ค่อยๆลงไป ตามด้วยเป่หมิงโม่กับเป่หมิงยันที่ถือพลั่วมา ค่อยๆเอาดินกลบ

ในใจทุกคนต่างซึมลงมาก

สักพักหนึ่ง หลุมศพหนึ่งก็ปรากฏออกมา

เป่หมิงโม่เอาแต่ยืนตรงหน้าหลุมศพ เอาแก้วเหล้าสองแก้วในมือฉิงฮัวเทใส่เหล้าจนเต็ม “พ่อ คิดไม่ถึงว่าพวกเรากินเหล้าด้วยกันกลับเป็นแบบนี้เนอะ ผมเริ่มก่อนละกันนะ”

พูดจบ เขาก็เงยหน้าดื่มเหล้าหมดแก้ว จากนั้นก็เอาอีกแก้วค่อยๆใส่ไปหน้าหลุมฝัง