เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 642

ตอนที่ 642 เมฆครึ้มและฝนใกล้จะมา

ใต้การดูแลของเจ้าของร้าน แป๊บหนึ่งก็เอาอาหารห้าอย่างรวมถึง ‘อายุมั่นโชคมั่งมี’ที่เป่หมิงยี่เฟิงสั่งมาเสิร์ฟให้

ผ่านไปไม่ถึงสิบนาที ห้องวีไอพีก็เปิด เหล่าหวีเดินเข้ามา

“หัวหน้าหวี นั่งตามสบาย”เป่หมิงยี่เฟิงชี้ไปยังที่นั่งรอบๆ

หัวหน้าหวีมีใบหน้ายิ้มแย้ม“ขอโทษจริงๆครับที่ให้คุณชายเป่หมิงรอนาน”

เป่หมิงยี่เฟิงโบกมือด้วยรอยยิ้ม“ที่จริงผมก็เพิ่งมาถึงไม่นาน เลิกงานแล้ว พวกเราไม่ต้องแบ่งสูงต่ำอะไรกัน ไม่ต้องเกรงใจ ลองชิมฝีมือที่นี่ดู”

“โอเคโอเค ผมก่อนเอง ผมเอง”เหล่าหวีพยักหน้าหยิบตะเกียบ

*

เวลาไม่นาน อาหารบนโต๊ะก็กินได้พอประมาณ

เป่หมิงยี่เฟิงวางตะเกียบลง มองเหล่าหวี“หัวหน้าหวี รสชาติอาหารที่นี่ไม่เลวเลยเนอะ”

บอกว่ามาทานข้าว แต่เหล่าหวีกินอย่างอกสั่นขวัญแขวน ระหว่างนั้นเขาถามเป่หมิงยี่เฟิงว่ามีเรื่องอะไรอยู่หลายครั้ง แต่เขายิ้มไม่พูด

ตอนนี้ก็กินได้พอประมาณแล้ว เขาวางตะเกียบพูดกับเป่หมิงยี่เฟิง“คุณชายเป่หมิง มีเรื่องอะไร พูดมาเถอะครับ”

ได้ยินเหล่าหวีพูดขนาดนี้ เป่หมิงยี่เฟิงก็ไม่เสแสร้งต่อไป เขายกแก้วตรงหน้า ดื่มน้ำไปจนหมดแก้ว มองเหล่าหวีแล้วพูด“หัวหน้าหวี คุณถือว่าเป็นพนักงานเก่าแก่ของตระกูลเป่หมิงแล้ว ผมมีความเห็นบางอย่างจะคุยกับคุณ”

เป่หมิงยี่เฟิงหยิบตะเกียบขึ้นมาคีบถั่วลิสงเข้าปาก“ผมอยากให้ต่อไปคุณติดตามผม คุณคิดว่าไง”

เหล่าหวีฟังไม่เข้าใจความหมายของเป่หมิงยี่เฟิง เขาพูดยิ้มๆ“คุณชายเป่หมิง ยังไม่ดื่มเหล้าเลยคุณก็เมาแล้วเหรอ ผมไม่ได้ทำงานให้ตระกูลเป่หมิงมาตลอดหรือครับ”

เป่หมิงยี่เฟิงโบกมือ“ตอนนี้ตระกูลเป่หมิงเป็นของอาสองผม ผมต้องการให้คุณติดตามผม เอาฝ่ายออกแบบมาเป็นของผม”

***

เหล่าหวีขมวดคิ้วก้มหน้าลง

เขารู้อยู่แล้วว่าเป่หมิงยี่เฟิงหมายถึงอะไร ไม่ชัดเจนหรือไงว่าต้องการแยกตระกูลเป่หมิงออก ตอนแรกเป่หมิงยี่เฟิงโทรมา ก็รู้ว่าเป็นงานเลี้ยงที่หงเหมิน แต่ว่าคิดไม่ถึงว่าเขาจะมีความคิดแบบนี้ได้

ดูเหมือนว่าครั้งนี้เป่หมิงยี่เฟิงใจกล้าจริงๆ ด้านหนึ่งเป็นเป่หมิงโม่ของตระกูล อีกด้านเป็นคุณชายตระกูลเป่หมิง

ตอนนี้เหล่าหวีแอบลำบากใจ พวกเขาทั้งสองคน ทำไมต้องเอาตัวเองเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ตอนนี้ต้องพูดโดยไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้แล้ว

เขาเงยหน้าขึ้นอย่างระมัดระวัง สบตากับเป่หมิงยี่เฟิงที่มองตัวเองพอดี เขาตัวสั่นเล็กน้อย ก้มหน้าลงอีกครั้ง

มองออก ถ้าหากตัวเองไม่ตอบตกลงไป ก็ยากที่จะสลัดออก

พอคิดถึงตรงนี้ เขาก็หยิบแก้วของตัวเอง เอาน้ำด้านในดื่มจนหมด

เขาเงยหน้ามองเป่หมิงยี่เฟิง“คุณชายเป่หมิง ผมเป็นแค่พนักงานคนหนึ่ง มีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกับตระกูลเป่หมิง หลายปีมานี้ ประธานเป่หมิงดีต่อผมมาก ตอนนี้คุณท่านเป่หมิงเพิ่งจะจากไป ให้ผมตัดสินใจไวขนาดนี้ กลัวว่าตอนนี้ผมยังไม่มีความสามารถพอที่จะทำ”

เป่หมิงยี่เฟิงฟังความหมายของเขาออก นี่คือท่าทีที่ไม่อยากทำงานกับเขา ถึงแม้ในใจจะไม่ดีใจหน่อยๆ แต่ใบหน้ายังคงยิ้มออกไป“เหอะเหอะ หัวหน้าหวี ไม่มีอะไรต้องลำบากใจ ผมก็แค่พูดไปงั้นๆ ตระกูลเป่หมิงมีพนักงานเก่าแก่ที่ซื่อสัตย์แบบคุณนี้ ในฐานะคนของตระกูลเป่หมิงก็ประทับใจมาก มา เรากินต่อกันเถอะ”

เหล่าหวีไม่นั่งต่อไป เขาลุกขึ้น“คุณชายเป่หมิง ขอบคุณการต้อนรับอย่างอบอุ่นของคุณ ขอโทษนะครับผมยังมีเรื่องต้องจัดการ ต้องไปก่อนแล้ว คุณชายเป่หมิงค่อยๆทานนะครับ”พูดจบเขาก็รีบออกไปจากห้องวีไอพีโดยไม่หันมามอง

เป่หมิงยี่เฟิงหันกลับไปมองประตูที่ห้องวีไอพี ตาหรี่ลง จากนั้นก็หันกลับมากินอาหารต่ออย่างช้าๆ

*

หลังจากงานศพคุณท่านเป่หมิง ทุกคนต่างทำการไว้อาลัย ทุกวันเป่หมิงโม่ทำงานเลิกงาน ยุ่งอยู่กับธุรกิจต่างๆ

ถึงแม้บนหนังสือพิมพ์จะโจมตีเขาไม่ดีอยู่บ้าง แต่ก็โดยพื้นฐานแล้วยังเอาข่าวเมื่อก่อนมาเขียนอีก ดังนั้นสำหรับเขาแล้วไม่มีผลกระทบใดๆ

กู้ฮอนอยู่ในสำนักงานกฎหมายของหยินปู้ฝัน ไม่มีทนายหวังที่ไร้หลักการมาขวางลูกตา เธอก็ทำงานได้อย่างสบายใจ แป๊บหนึ่งเธอได้ใบอนุญาตทนายความมา ตอนนี้ถือว่าเธอก็เป็นทนายความที่แท้จริงแล้ว

ทุกวันเฉิงเฉิงกับหยางหยางได้เจอกันแค่ที่โรงเรียน หยางหยางไม่มีอะไรมากไปกว่าบ่นย่าว่าทุกวันเอาแต่ชักสีหน้าใส่เขา และยัยน่าเกลียดนั่น ตอนนี้อยู่กับย่าแล้ว ทำให้เขารู้สึกว่านอกจากจะไม่สบายใจแล้ว ยังรู้สึกปวดหัวอีก

มีแค่ตอนที่ครูโล่ที่สอนเสริมให้เขาเท่านั้น จึงรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย

เปรียบกับเฉิงเฉิงแล้วก็ไม่มีอำนาจอะไร จึงได้แต่ปลอบหยางหยางไม่ให้ก่อเรื่อง อย่าสร้างความวุ่นวายให้พ่อมากขึ้น

เพราะว่าวันที่ฝังศพปู่วันนั้น เขามองออกว่าเหมือนเป่หมิงยี่เฟิงกลับเป็นปรปักษ์กับพ่อ

หยางหยางตบหน้าอกตัวเอง ให้เฉิงเฉิงสบายใจ

ตั้งแต่ที่ทานข้าวกับหัวหน้าหวี เหมือนว่าเป่หมิงยี่เฟิงจะเปลี่ยนไปไม่ค่อยเหมือนเดิม ไม่ทำท่าทางโอ้อวดไปทั่วให้คนสนใจอีก

แต่ว่าแบบนี้เขากลับทำให้หัวหน้าหวีรู้สึกตระหนก ส่วนทำไมนั้นเขาก็ไม่แน่ใจ

*