เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 89

ตอนที่ 89 คุณดูเหมือนจะสนใจ1

โดยไม่คาดคิด ทันใดนั้นเขาก็ลดริมฝีปากลงและจูบเบาๆบนริมฝีปากสีเชอร์รี่ของกู้ฮอน......

ซูยิ่งวรรณหน้าซีด!

ป่ายมู่ซี รู้สึกหัวร้อนด้วยความโกรธ

กู้ฮอนจ้องมองนิ่งเป็นหิน

นี่เขาทำอะไรอยู่? จะแกล้งเธอไม่หยุดใช่ไหม?

เธอแค่อยากจะอ้าปากกัด แต่เขาขยับออกไปอย่างเจ้าเล่ห์และเลื่อนริมฝีปากใกล้กับหูสีชมพูของเธอ พูดเบาๆ "ถ้าปากเล็กๆของคุณยังกล้าพูดอีกครั้ง ผมจะฉีกมัน......รวมถึงปากด้านล่างของคุณด้วย......"

ถึงแม้ว่าเสียงจะดูราบเรียบ แต่เหมือนมีภัยคุกคามที่รุนแรง และ......แอบแฝงบางอย่างอยู่!

ทันใดนั้นใบหน้าของกู้ฮอนเปลี่ยนเป็นสีแดง!

เงียบเสียงอย่างเชื่อฟัง

เพียงแค่ใช้สายตาดุเดือดราวกับใบมีด ค่อยๆแทงเข้ากับร่างเขา!

ซูยิ่งวรรณตกใจกับการจูบของเป่หมิงโม่

น้ำตาหยดลงมาข้างแก้มอันบอบบางของเธอ แล้วเธอก็จ้องมองอย่างอ่อนโยนที่เป่หมิงโม่ "คุณยอมรับได้จริงเหรอ? โม่ ความสัมพันธ์สิบปีของเรา คุณสามารถยอมรับได้จริงเหรอ?"

สิบปี! กู้ฮอนตกใจมาก!

แต่เพียงได้ยินเสียงเยือกเย็นของเป่หมิงโม่ ผ่านหูเบาๆ "ทุกอย่างล้วนมีเวลาสิ้นสุด ยิ่งวรรณเป็นคุณที่ต้องการจบ และผมก็ไม่อยากคัดค้าน"

น้ำเสียงเย็นชา

ราวกับว่าจำนวนสิบปีในสายตาของเป่หมิงสอง มันเป็นเพียงทรายที่ดูดหายวับไป

ราวกับว่าสิบปี ไม่มีผลอะไรกับเขา

ทุกอย่างล้วนมีเวลาสิ้นสุด รวมไปถึงความรู้สึก!

ใจของกู้ฮอนสั่นไหว

ในขณะนี้ เพลงไพเราะดังขึ้นบนเรือยอร์ช

ผู้คนเริ่มออกมาเต้นรำ......

ในทันใดนั้น เป่หมิงโม่ก็โอบกู้ฮอนและเดินตรงไปยังฟลอร์เต้นรำ--

ปล่อยให้ซูยิ่งวรรณยืนหน้าละอายใจ น้ำตาไหลอย่างเงียบๆ......

*

ถูกเขาบังคับให้เข้ามาในฟลอร์เต้นรำและเขาถูกบังคับให้เต้นตามอย่างเชื่องช้า

กู้ฮอนรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนตุ๊กตา ที่ปล่อยให้เขาชักจูง

"คือ......เป่หมิงโม่......" เธอเงยหน้าขึ้นจากอ้อมแขนของเขา พูดขึ้นอย่างติดขัด

มองไปที่สันกรามคมชัดอย่างสมบูรณ์และใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา เธอถอนหายใจ

มีคนที่ความรู้สึกด้านชาขนาดนี้ได้อย่างไร?

แก้มร้อนขึ้น เธอกะพริบตาถี่ ภายในใจเหมือนมีกวางตัวน้อยนับพันวิ่งอยู่ในนั้น

"เฮ้อ! คนไร้หัวใจ ไร้ความปรานี ใครจะสนใจคนที่เหมือนเฉินชิเหม่ยอย่างคุณกัน!" เธอไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงพูดอย่างนั้น หัวใจเธอเต้นแรงมาก

ใบหน้ามืดมนของเขา มือที่ยังโอบรอบเอวของเธอไว้ นิ่งด้วยความตะลึง--

"เรื่องของผมกับSoso คุณรู้ดีขนาดไหนเชียว? เธอไม่ใช่ภรรยาของผมและผมก็ไม่ได้จะแต่งงานกับเป่ยใต้เอ๋อเพราะเลิกกับเธอ นี่ก็นับว่าเป็นเฉินชิเหม่ยอย่างนั้นเหรอ?"

ลมหายใจเย็นของเขาพ้นเข้ามาใส่จมูกของเธอ

รอบตัวเธอในขณะนี้ ราวกับว่าถูกเขาลากเข้าไปในห้องเก็บน้ำแข็ง เธอสั่นอย่างหนาวเย็น

"โอเค โอเค......คิดว่าผมเดาผิดละกัน......" ด้วยสายตาที่เย็นชาของเขาจับจ้องอยู่ที่ดวงตาเธอ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกเหมือนเป็นอัมพาต กัดฟันและก่นด่าตัวเอง!

จากนั้นสนับมือของเขากลับมาแข็งแกร่งอีกครั้ง มือใหญ่นั้นก็นำทางเอวเธอทันที......

ทำให้เธอกลับมามึนงงอีกครั้ง......

ความตื่นตระหนกของเธอล้วนอยู่ภายใต้สายตาเขา เขาหลับตา ยกริมฝีปากขึ้นบางๆ ก่อนลืมตาขึ้น "คิดได้หรือยัง?"

"ค่ะ?" เธอชะงัก ดูเหมือนจะตามไม่ทันความคิดของเขา "คิดอะไรคะ?"

"ปีนขึ้นไปบนเตียงของผม" เขาพูดอย่างง่ายดาย กลิ่นของเพศสัมพันธ์ออกมาระหว่างริมฝีปากและฟันของเขา......

กู้ฮอนมุมปากชะงักแล้วจ้องมองเขา "เป่หมิงโม่ ก็แค่เลิกรากัน จำเป็นจะต้องฝืนตัวเองขนาดนี้ไหม?

"ฮืม?" เขาขมวดคิ้ว นัยน์ตางงงวย

"อะไรคือเป็นคนรักของคุณ อะไรคือเดิมพันเจ็ดวัน ฉันคิดว่าคุณเพียงแค่รู้สึกโดดเดี่ยวและมีอาการพ่วงจากอุบัติเหตุทางรถยนต์!" เธอกัดฟัน "เป็นเพราะคุณยอมรับไม่ได้ที่Sosoบอกเลิก และยอมรับไม่ได้ที่จะต้องเสียเธอไป เพราะอย่างงั้นคุณถึงพาฉันมาทำให้เธอรู้สึกไม่ดี และคุณพยายามอยากได้รับการปลอบใจจากฉัน! เป่หมิงโม่ฉันจะบอกคุณนะ ฉันไม่มีทางเป็นคนที่คุณจะมีไว้เพื่อปลอบใจ!"