เด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+ นิยาย บท 34

กรุงเทพ ณ คฤหาสน์หลังใหญ่....

ฉันไม่ได้กลับมาพร้อมคุณป๋า เพราะคุณป๋าต้องเข้าไปที่บริษัท มาถึงฉันก็ขึ้นห้องเพื่อจะไปพักผ่อน เพราะเหนื่อยจากการเดินทาง

แต่นอนเท่าไหร่ก็นอนไม่หลับ ฉันเอาแต่พลิกตัวไปมา ในหัวมันเป็นบ้าอะไรก็ไม่รู้ เอาแต่คิดถึงการกระทำของคุณป๋าอยู่ได้ จนต้องลุกขึ้นนั่งพร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดประตูแล้วลงไปที่ชั้นล่าง

“พี่กล้าคะ พาหนูไปหาดูต้นไม้หน่อยค่ะ”

นี่คือวิธีที่พอจะทำให้พอจะคลายเครียดได้บ้าง

“เอ่อ...เดี๋ยวผมบอกคนขับรถให้พาไปนะครับคุณหนู”

ฉันมองพี่กล้าอย่างงุนงงทันทีเมื่อได้ยินพี่กล้าบอกแบบนี้ “หนูต้องการให้พี่กล้าพาไปนะคะ”

“.....” พี่กล้าเงียบแล้วก้มหน้าลง ท่าทางน่าสงสัย

“ทำไมถึงพาหนูไปไม่ได้คะ หรือว่าติดธุระ ?”

“เดี๋ยวผมไปบอกคนขับรถให้นะครับ คุณหนูจะไปตอนนี้เลยมั้ยครับ”

“คุณป๋าสั่งห้ามหรอคะ ?” ฉันกอดอกมองพี่กล้าอย่างคาดคั้น ท่าทางของพี่กล้าดูจะลำบากใจที่จะพูดเอามากๆ ทำให้ฉัรพอจะเอาเดาแล้วแหละ

“ไปกันเถอะค่ะ”

“คุณหนูครับ...”

ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือพี่กล้าแล้วพาเดินออกมาจากในตัวบ้าน

“คุณหนูครับ จับมือผมแบบนี้มันจะดูไม่ดีเอานะครับ” ฉันหันไปมองพี่กล้าแล้วส่ายหน้าไปมา ฉันว่าคุณป๋าชักจะทำเกินไปแล้วจริงๆ

“....จะไปไหน”

ในขณะที่ฉันกำลังเดินไปทางโรงยอดรถ บังเอิญเจอเข้ากับคุณป๋าที่กลับมาบ้านแล้วพอดี ในมือคุณป๋าถือถุงอะไรอยู่บางอย่าง พอเห็นว่าเป็นคุณป๋า พี่กล้าก็รีบดึงมือออกจากมือฉันทันที

“หนูจะให้พี่กล้าพาไปซื้อต้นไม้ค่ะ”

คุณป๋าละสายตาออกจากใบหน้าของฉันไปมองพี่กล้าแทน “มึงจำที่กูบอกไม่ได้ ?”

“จำได้ครับนาย” พูดจบพี่กล้าก็มองฉันแล้วพูดต่อ “ผมขอตัวก่อนนะครับคุณหนู”

จากนั้นพี่กล้าก็รีบเดินไปจากตรงนี้ทันที เมื่อพี่กล้าเดินไปไกลแล้วฉันก็จ้องคุณป๋าตาเขม็งทันที

“สั่งพี่กล้าห้ามยุ่งกับหนูหรอคะ ?”

“ถ้าอยากจะไปซื้อต้นไม้ ฉันจะพาไปซื้อเอง” คุณป๋าไม่ได้สนใจตอบคำถามของฉันเลยสักนิด

“มันจะไม่มากไปหน่อยหรอคะคุณป๋า แม้แต่พี่กล้า....”

“จะไปกันเลยมั้ย ?”

ฉันพ่นหายใจออกมาแรงๆ เมื่อคุณป๋าไม่ยอมฟังในสิ่งที่ฉันพูดเลยจริงๆ “ไม่ไปแล้วค่ะ ไม่อยากไป น่าเบื่อ!!”

พูดจบฉันก็หมุนตัวเดินกลับเข้าไปด้านในบ้าน กำลังจะก้าวขาขึ้นบันไดแต่ก็ถูกคุณป๋ารั้งแขนเอาไว้ซะก่อน

“หนูบอกว่าไม่ไปไงคะ จะอะไรอีก!!” ฉันหันไปมองคุณป๋าอย่างหงุดหงิด

คุณป๋าไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่กลับยื่นถุงในมือตัวเองมาตรงหน้าฉัน

“อะไรคะ ?”

“โทรศัพท์เครื่องใหม่”

ฉันรับถุงโทรศัพท์มาโดยไม่ได้ขัดข้านอะไร เพราะจำเป็นนต้องใช้ คุณป๋าเอามือทั้งสองข้างล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง แล้วพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ

“ถ้าเธออยากจะไปดูคอนโด ก็ได้นะฉันอนุญาต”

“หมายถึง...?”