เด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+ นิยาย บท 21

ฉันมองคุณป๋าอย่างไม่ค่อยรู้สึกสะทกสะท้านเท่าไหร่ ต่างจากเมื่อกี้ที่ค่อนข้างจะตกใจเพราะไม่คิดว่าคุณป๋าจะกลับมาคืนนี้ ทั้งที่พี่กล้าบอกว่าพรุ่งนี้ถึงจะกลับ

“ไปปิดเพลง” คุณป๋าสั่งให้ลูกน้องไปปิดเพลง แล้วก็มองฉันอย่างเอาผิด

“ใครหรอครับ ?” พี่เบสหันหน้ามาถามฉันอย่างแปลกใจกับการปรากฏตัวของคุณป๋า

“พ่อเลี้ยงของเมเบลเองค่ะ” ฉันตอบพร้อมกับยิ้มหวานให้กับพี่เบส เมื่อพี่เบสได้ยินว่าคุณป๋าเป็นพ่อเลี้ยงของฉันเขาจึงรีบยกมือไหว้

“มันเป็นใคร ?” คุณป๋าจ้องหน้าฉันกับพี่เบสสลับกันตาเขม็ง

“เพื่อนใหม่ของหนูเองค่ะ ^_^” ฉันยิ้มตอบโดยไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้สีหน้าของคุณป๋าจะโกรธเคืองมากขนาดไหน

“หนูแค่พาเพื่อนมาปาร์ตี้ คุณป๋าคงไม่ว่าอะไรหรอกนะคะ ขนาดคุณป๋ายังพาเพื่อนหนูบินไปไกลถึงลอนดอน...”

“ใครวะเมล ?” ฟาร์นถามฉัน แต่ฉันไม่ได้ตอบอะไร การที่เอ่ยถึงฮาน่าว่าเป็นเพื่อนมันทำให้รู้สึกกระดากปากมากจริงๆ

“เพื่อนใหม่ หึ!!”

“ได้ถ้าจะปาร์ตี้ต่อฉันจะไม่ว่า” เมื่อคุณป๋าพูดมาแบบนี้ฉันสังเกตเห็นเอวาที่นั่งตัวเกร็งถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

คุณป๋าเงียบไปสักพักก่อนจะพูดต่อ “ถ้าอย่างงั้นฉันขอปาร์ตี้ด้วยคนแล้วกัน”

พูดจบคุณป๋าก็เดินไปหยิบแก้วไวน์ไปนั่งลงตรงที่นั่งซึ่งไม่ได้ห่างกับเอวาเท่าไหร่ ทำให้นางมองหน้าฉันสายตาเหมือนอยากจะกลับบ้านเต็มทน เพราะงานปาร์ตี้วันนี้คงจะไม่สนุกแล้ว

“มันเป็นปาร์ตี้ของเด็กวัยรุ่น คุณป๋าจะสนุกหรอคะ ?” คำถามของฉันทำให้คุณป๋าขบกามแน่น และไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับมานอกจากยกไวน์ขึ้นดื่มจนหมดแก้ว

“ว่ายน้ำกันต่อดีกว่าค่ะ”

“ครับ ^_^”

ฉันเลิกสนใจคุณป๋าและหันมาบอกพี่เบสก่อนจะว่ายน้ำกับพี่เบสเล่นอย่างสบายใจ โดยไม่ได้สนใจเลยว่าคุณป๋าจะอยู่ตรงนี้ด้วยหรือเปล่า

“ดื่มมั้ยครับ เดี๋ยวพี่ไปเอามาให้ ?” พี่เบสถามในขณะที่เราเล่นน้ำกันมาแล้วสักพัก

“ก็ดีเหมือนกันค่ะ อยากขึ้นไปด้านบนแล้วด้วย” ฉันยิ้มอ่อนให้พี่เบส เมื่อจบคำพูดของฉันพี่เบสก็ขึ้นจากสระไปหยิบไวท์มาเทลงแก้ว

ส่วนฉันก็ขึ้นจากสระไปนั่งบนขอบสระ ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับที่คุณป๋านั่งอยู่ ในตอนนี้คุณป๋าก็ยังเอาแต่มองฉัน

“คิดอะไรอยู่ ?” ฟาร์นว่ายน้ำมาเกาะที่ขอบสระก่อนจะถามฉัน ฉันรู้ว่าฟาร์นกับเอวาคงจะสับสนไม่น้อยที่ฉันทำแบบนี้

“ก็เปล่านี่” ฉันตอบกลับ แต่ฟาร์นก็ยังมองหน้าฉันแบบไม่ปักใจเชื่ออยู่ดี

“เธอดูเปลี่ยนไปนะเมล” จบคำพูดของฟาร์นมันก็ว่ายน้ำต่อ ส่วนเอวาก็เดินอ้อมมาหาฉันที่กำลังนั่งอยู่ เดินมาพร้อมๆ กับพี่เบส

“ไวน์ครับ” พี่เบสยื่นแก้วไวน์มาให้พร้อมกับยิ้มหวาน ส่วนเอวาก็นั่งลงข้างๆ กับฉันพร้อมกับย่อนเท้าลงไปในสระ พี่เบสก็นั่งข้างๆ ฉันอีกฝั่ง

“ขอบคุณค่ะ” ฉันรับแก้วไวน์มาพร้อมกับเอ่ยขอบคุณ

“เมเบล ฉันว่าพอแค่นี้เถอะดูหน้าอาหิรัญสิ น่ากลัวมากเลยนะ” เอวากระซิบบอก ทำให้ฉันมองไปยังคุณป๋าอีกครั้ง

ใช่ในตอนนี้สีหน้าของคุณป๋าน่ากลัวมาก “แล้วไงล่ะเอวา ฉันไม่ได้ทำอะไรเสียหายสักหน่อย”

“เมเบล แกไม่กลัวบ้างหรือไงเนี่ย” ฉันไหวไหล่ก่อนจะยักคิ้วให้เอวาเป็นเชิงว่าชิลๆ ไม่ต้องซีเรียส

“พ่อเลี้ยงน้องเมเบลดูยังหนุ่มอยู่เลยนะครับ” พี่เบสพูด

“....ค่ะ”

“ท่าทางดูจะโหดแน่ๆ เลยใช่มั้ยครับเนี่ย”

“...คงงั้นมั้งคะ”

“แบบนี้พี่จะ....”

“เดี๋ยวเมเบลขอตัวไปเอาโทรศัพท์ก่อนนะคะ” พูดจบฉันก็ลุกขึ้นยืน แล้วเดินอ้อมไปยังตรงที่คุณป๋านั่ง เพราะโทรศัพท์ของฉันวางอยู่ใกล้ๆ กับคุณป๋าพอดี

ในขณะที่ฉันกำลังก้มหยิบโทรศัพท์ เสียงทุ้มเข้มของคุณป๋าก็ดังขึ้น

“พวกมันกลับไปเมื่อไหร่ เราคงมีเรื่องต้องคุยกันยาวๆ นะครับคุณลูกเลี้ยง...” คุณป๋าพูดยียวน แต่น้ำเสียงนั้นแผงไปด้วยความน่ากลัว ซึ่งฉันก็เริ่มหวั่นๆ ในใจแล้วด้วยสิ

ฉันไม่ได้ตอบอะไรกลับไป รีบหยิบโทรศัพท์แล้วก็รีบเดินกลับไปนั่งที่เดิม

“อาหิรัญดุแกหรอเมเบล” เอวารีบถามหลังจากฉันเดินกลับมานั่งที่เดิมแล้ว

“ปะ เปล่าหรอก”

“เล่นน้ำกันต่อมั้ยครับ” พี่เบสหันมาถามฉัน

ก่อนจะหย่อนตัวลงไปในสระแล้วเคลื่อนตัวมาหยุดตรงหว่างขาของฉัน การกระทำของพี่เบสเป็นเป้าสายตาของคุณป๋าอยู่ตลอดเวลา

“เล่นไปก่อนเลยค่ะ เมเบลขอพักก่อนสักแป๊บ” พูดจบพี่เบสก็ว่ายน้ำไป ส่วนฟาร์นก็ขึ้นจากสระมานั่งข้างๆ กับเอวา

ฉันนั่งอยู่สักพัก จู่ๆ ก็มีผู้หญิงสองคนเดินมา ทั้งสองคนนั้นใส่ชุดบิกินี่เดินตรงมาหาคุณป๋า

“ยะ อย่าแตะตรงนั้นนะคะ คุณป๋าจะทำแบบนี้กับหนูไม่ได้นะ”

“ทำไมจะทำไม่ได้ ในเมื่อฉันเคยทำแล้วตั้งสองครััง”

ฉันร้องห้าม แต่คงไม่เป็นผล เมื่อคุณใช้นิ้วใหญ่แหวกบิกินี่ตัวจิ๋วออกให้พ้นทางแล้วสอดใส่นิ้วใหญ่เข้ามาโดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว

“อ๊ะ~” มันแทบจะไม่มีแรง แทนที่จะเจ็บทำไมฉันถึงต้องรู้สึกดีขนาดนี้กัน

“แค่นิ้ว ทำไมถึงแน่นขนาดนี้” คุณป๋าบ่นพึมพำตรงหน้าอกของฉัน ก่อนจะกดจูบลงหนักๆ ทำให้เกิดรอยแดง

“อย่านะคะ อ๊า~” ฉันร้องครางออกมาเสียงกระเส่าอีกครั้งเมื่อคุณป๋าเริ่มชักนิ้วใหญ่เข้าออกร้องแคบ

ตอนนี้ความรู้สึกมันตีกันจนสับสนไปหมด ทั้งความต้องการให้คุณป๋าทำ ทั้งอยากจะผลักออกไปให้พ้น

เสียงที่น่าอับอายดังขึ้นเมื่อคุณป๋าเร่งจังหวะนิ้วเร็วขึ้น ทำให้น้ำล่อลื่นภายในช่องทางรักของฉันไหลเยิ้มออกมา

คุณป๋ามองหน้าฉันแล้วกระตุกยิ้มโดยไม่พูดอะไร ก่อนจะใช้หัวเข่าดันขาของฉันให้อ้าออกกว้างขึ้น แล้วกระแทกนิ้วใส่ร่อบแคบของฉันรัวๆ

“อ๊า อ๊า พอแล้วค่ะ หนูไม่ไหวแล้ว” ฉันเชิดหน้าขึ้นครางออกมาอย่างไม่รู้จักอายเมื่อถูกเล้าโลมทั้งด้านล่างและด้านบน

เมื่อเสียงของฉันมันดังมากเกินไปคุณป๋าจึงใช้ปากของตัวเองมาปิดปากของฉันเอาไว้ และเร่งจังหวะนิ้วใหญ่ให้ชักเข้าออกเร็วขึ้นเป็นทั่วตัว จนในที่สุดร่างกายของฉันก็เกร็งกระตุกถี่ๆ

ความรู้สึกนี้ฉันไม่เคยได้สัมผัสมันเลยสักครั้ง ทำไมมันถึงทำให้รู้สึกดีได้มากขนาดนี้กัน... ฉันต้องไม่รู้สึกแบบนั้นสิ

“ถึงตาฉันบ้าง” คุณป๋าควักท่อนเอ็นออกมาแล้วใช้มือรูดมันช้าๆ จนมันแข็งตัวก่อนจะเอามาถูที่ร่องแคบของฉัน

“มะ ไม่นะคะ” ฉันตั้งสติได้และพยายามผลักคุณป๋าออกอีกครั้ง

ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูห้องน้ำ ทำให้ฉันผลักคุณป๋าออกไปได้สำเร็จ

“เมเบลแกอยู่ในห้องน้ำหรือเปล่า” เสียงเอวา

“ยะ อยู่” ฉันรีบตอบกลับอย่างรนรานและรีบจัดการตัวเองให้เรียบร้อย

“ฉันว่าจะกลับแล้วนะ แกทำอะไรอยู่ถึงได้นานจัง”

“จะ...จะออกไปแล้ว” คุณป๋าไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่มองหน้าฉันนิ่งๆ และเก็บท่อนเอ็นของตัวเองไว้เหมือนเดิม

ก่อนที่ฉันจะเปิดประตูห้องน้ำออกไป คุณป๋าได้พูดทิ้งท้ายเอาไว้ว่า “ยังไงคืนนี้เธอก็ไม่รอด ฉันไม่ปล่อยให้เด็กดื้อแบบเธอรอยนวลหรอกนะเมเบล”