เด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+ นิยาย บท 20

พี่เบสมองอย่างแปลกใจทันทีเมื่อลูกน้องของคุณป๋าเดินมาพูดแบบนั้น

“ถ้าหนูอยากจะกลับ เดี๋ยวหนูก็กลับเองค่ะ ฝากบอกคุณป๋าด้วยว่าเชิญทำธุระให้สบายใจ ไม่ต้องห่วงทางนี้หรอกค่ะ...”

“คุณหนูครับ ถ้าคุณหนูไม่กลับนายต้องเอาผมตายแน่ๆ”

ฉันขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อได้ยินแบบนั้น เพราะการที่ฉันไม่กลับแล้วจะมาลงโทษคนอื่นมันก็ไม่ใช่เรื่องหนิ “เรื่องนั้นเดี๋ยวหนูจัดการให้เองค่ะ ไม่ต้องกังวล”

“โธ่! คุณหนูครับ กลับเถอะครับผมขอร้อง” ลูกน้องของคุณป๋าขอร้องอ้อนวอนให้ฉันเห็นใจ

“เอ่อ...” พี่เบสพูดขัดขึ้นมากลางวงสนทนา “มีอะไรกันหรือเปล่าครับ แล้วน้องเมเบลเป็น...”

ฉันยิ้มจางๆ ก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง “หนูคงต้องกลับแล้วนะคะ พรุ่งนี้เจอกันค่ะ”

“ดะ เดี๋ยวสิครับ น้องเมเบล!!”

เสียงพี่เบสตะโกนเรียกตามหลัง แต่ฉันไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก จึบรีบเดินออกมาจากคลับ แล้วขับรถกลับไปที่บ้าน

เหมือนคุณป๋าจะรู้ว่าฉันกลับมาที่บ้านแล้ว เมื่อขึ้นมาบนห้องเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง แน่นอนว่าเป็นคุณป๋าที่โทรเข้ามา

ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะกดรับสาย

( ฮัลโหล่ค่ะ )

( ทำไมไม่รับสายฉัน ) เมื่อฉันกดรับสาย น้ำเสียงเกรี้ยวกราดของคุณป๋าก็ดังเข้ามาผ่านปลายสายทันที

( ก็รับแล้วนี่ไงคะ )

( เธอกำลังยั่วโมโหฉันอยู่นะเมเบล !! )

( หนูทำแบบนั้นหรอคะ ) ฉันเดินไปนั่งลงบนเตียงพร้อมกับยกขาขึ้นมาไขว้ห้าง (....หนูจะทำแบบนั้นทำไมละคะ )

เสียงพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ยิ่งตกย้ำว่าตอนนี้คุณป๋ากำลังหงุดหงิดกับฉันมากขนาดไหน

( ไปดื่มกับใคร ) คุณป๋าถามเสียงแข็ง

( เพื่อนค่ะ ) ฉันตอบอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก เหมือนแค่ตอบปัดๆ ไปก็เท่านั้น เพราะคุณป๋าน่าจะรู้ดี อาจจะรู้มากกว่าตัวฉันด้วยซ้ำ

( เธอกำลังโกหกฉันอยู่นะเด็กน้อย...) คุณป๋าพูดเสียงเย็นยะเยือก

( ไปลอนดอนกับฮาน่า มีเวลาโทรมาด้วยหรอคะ ) ฉันถามเปลี่ยนเรื่อง

( ไม่ใช่เรื่องที่เธอควรจะถาม ฉันกำลังพูดเรื่องเธออยู่ )

( ก็บอกไปแล้วว่าเพื่อนไงคะ )

(....อาหิรัญขา ทำอะไรอยู่คะไหนบอกจะมาอาบน้ำด้วยกันไง ฮาน่าแช่น้ำรอจนตัวเปื่อยหมดแล้วนะคะ )

เสียงดังเล็ดลอดมาจากปลายสาย ทำให้ฉันกำโทรศัพท์แน่น ตอกย้ำความเกลียดในใจ ผู้หญิงมีเยอะแยะ ทำไมต้องเป็นนังนี่ด้วย ทำไมต้องเป็นคนที่ฉันเกลียด!

( เมียเด็กเรียกแล้ว รีบๆ ไปสิคะ แค่นี้ก่อนนะคะหนูง่วง )

( เมเบล !!)

ฉันไม่ได้รอฟังว่าคุณป๋าจะพูดอะไรต่อ เมื่อกดตัดสายทิ้งฉันก็ปิดไฟเตรียมที่จะนอนทันที โดยที่ไม่ได้เปลี่ยนชุดก่อน

ตอนนี้ในใจมันร้อนรุ่มเหมือนเปลวไฟ ถ้าเป็นคนอื่นฉันคงไม่ต้องมาหงุดหงิดมากขนาดนี้ ถ้าคุณป๋าทำเหมือนว่ายัยฮาน่าเป็นเหมือนๆ กับผู้หญิงคนอื่นฉันคงจะคอยเย้ยหยันสมน้ำหน้ามัน แต่นี่ฉันไม่สามารถเดาได้เลยจริงๆ ว่าคุณป๋าคิดยังไง

วันต่อมา...

ฉันนัดเพื่อนให้มาที่บ้านเวลาหนึ่งทุ่ม ส่วนตอนนี้ฉันก็ใช้ให้คนเตรียมจัดของที่ริมสระรอ

“คุณหนูครับ...”

“หยุดเลยค่ะพี่กล้า ให้หนูมีอิสระบ้างได้มั้ยคะ” ฉันที่รู้ว่าพี่กล้ากำลังจะพูดอะไร จึงรีบขัด ทำให้พี่กล้าไม่กล้าที่จะพูดอะไรต่อ

“อย่าดื่มดึกมากนะครับ พรุ่งนี้นายกลับไทยแล้ว”

“...ค่ะ” ฉันถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่เมื่อได้ยินว่าคุณป๋ากำลังจะกลับไทย งั้นวันนี้คงต้องจัดเต็มสักหน่อยแล้วสิ

ติ่ง! เสียงแชทเด้งเข้า เมื่อฉันก้มหน้าไปดูก็เห็นว่าคนที่ส่งข้อความมาคือพี่เบส

( รถพี่เสีย น้องเมเบลมารับได้มั้ยครับ )

ฉันหัวเราะออกมาเบาๆ ให้กับแผนตื้นๆ แบบนี้ แน่นอนว่าฉันไม่ไปรับแน่ๆ