เด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+ นิยาย บท 19

ฉันกดปิดหน้าจอโทรศัพท์ทันที ก่อนจะวางมันเอาไว้แบบลวกๆ แล้วลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ

มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันควรจะต้องคิดมากอยู่แล้วไม่ว่าคุณป๋าจะไปกับผู้หญิงคนไหน นั่นมันสิทธิ์ของคุณป๋า

แต่!! ทำไมพอมันเป็นยัยฮาน่าฉันถึงรู้สึกอยากเอาชนะ ขึ้นมาซะดื้อๆ

“คุณหนูจะออกไปข้างนอกอีกแล้วหรอครับ” พี่กล้าถามขณะที่ฉันกำลังเดินลงบันได แปลกที่ครั้งนี้คุณป๋าไม่ให้พี่กล้าตามไปลอนดอนด้วย เพราะทุกครั้งเวลาไปต่างประเทศพี่กล้าจะต้องไปด้วยตลอด

อ๋อ! ลืมไป คงอยากจะไปกับยัยฮาน่าสองคนสินะ

“ค่ะ หนูนัดกับเพื่อนไว้” ฉันเห็นพี่กล้ากำลังจะอ้าปากพูดจึงรีบขัดก่อน

“หนูไปไม่นานหรอกค่ะ พี่กล้าไม่ต้องตามไป แล้วก็ไม่ต้องรายงานคุณป๋าหรอกนะคะ” ฉันพูดย้ำ

“แต่ถ้านายรู้...”

“ไม่รู้หรอกค่ะ”

พูดจบฉันก็เดินผ่านหน้าพี่กล้าออกไปนอกบ้าน วันนี้นัดกับเอวากับฟาร์นไปกินชาบูที่ห้างกันน่ะ แต่ฉันไม่ได้เป็นคนชวนหรอกนะ เอวานางชวน

ณ ร้านชาบู ที่ห้างสรรพสินค้า

“คิดยังไงชวนมาแดกแต่เช้าเลย ?” ฟาร์นถามเอวา พร้อมกับหาวนอนวอดๆ ซึ่งเอวานางไม่ชอบให้เพื่อนพูดคำหยาบเท่าไหร่จึงจ้องฟาร์นตาเขม็ง

“เออๆ กินครับกิน” ฟาร์นรีบแก้คำ

“วันนี้คุณพ่อกับคุณแม่ไปบริษัทแต่เช้า แม่บ้านก็หยุดงานที่บ้านไม่มีอะไรกิน ก็เลยชวนมาหาอะไรกินนี่แหละ” เอวาร่ายยาวเหยียด

“เมเบล แกทำหน้าเครียดอีกแล้วนะ ไม่อยากมาหรอ ฉันบังคับแกหรือเปล่าเนี่ย” เอวาถามฉันอย่างกังวล

“เปล่าๆ แกคิดบ้าอะไร ฉันแค่เครียดๆ เรื่องดอกไม้ที่บ้านมันเหี่ยวตายน่ะ” ฉันพูดแก้ต่าง เพราะความจริงแล้วก็มีแค่ไม่กี่เรื่องหรอกที่ทำให้ฉันเครียดๆ ในช่วงนี้

“ตายก็ซื้อไปปลูกใหม่ดิ เดี๋ยวซื้อให้เอามั้ย ?” ฟาร์นถาม

“แค่ดอกไม้ซื้อเองก็ได้หรอก”

“ฟาร์น อะกุ้ง” เอวาตักกุ้งไปใส่ในจานของฟาร์น เพราะมันชอบกินกุ้งมาก

ฉันกับเพื่อนนั่งกินชาบูและคุยกันไปจนอิ่ม ก่อนจะเรียกเช็คบิลและเดินออกมาจากร้าน

“เรื่องที่จะย้ายมาที่คอนโดฉัน ว่าไง?” ฟาร์นถาม พอดีเราตกลงกันว่าจะย้ายไปอยู่ที่คอนโดเดียวกับฟาร์นน่ะ เพราะมันอยู่ใกล้มหาวิทยาลัยด้วย

“ไม่มีปัญหาอะไร เดี๋ยวใกล้ๆ เปิดเทอมคงย้ายไป” ฉันพูด

“ฉันยังไม่ลองคุยกับคุณพ่อเรื่องนี้เลย กลัวว่าจะถูกบ่นนะสิ” เอวาตอบอย่างหนักใจ

“เดี๋ยวฉันพูดให้เอามั้ย ?” ฉันเสนอ เอวารีบพยักหน้าหงึกๆ ตอบ

“พรุ่งนี้ปาร์ตี้กันมั้ย ?” ฉันถามฟาร์นกับเอวา

“ที่ไหนว่ามา” เรื่องปาร์ตี้ไว้ใจฟาร์นเถอะ มันถนัดอยู่แล้ว

“ที่บ้านฉัน”

เมื่อฉันพูดไปแบบนั้น ทั้งเอวาและฟาร์นก็มองอย่างแปลกใจทันที ที่สองคนนั้นแปลกใจก็เพราะว่าคุณป๋าไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายที่บ้าน ถ้าไม่ได้รับอนุญาต

“อาหิรัญจะไม่ดุแกหรอเมเบล” เอวาถาม

“นั่นสิเมล พวกฉันไม่เสี่ยงด้วยหรอกนะเว้ย!”

“คุณป๋าไปต่างประเทศ คงอีกหลายวันกว่าจะกลับ พวกแกอย่ากลัวไปเลยน่า ขนาดฉันยังไม่กลัวเลย”

“ตกลงนะ พรุ่งนี้ปาร์ตี้ที่บ้านฉัน” ฉันพูดอีกครั้ง

เอวากับฟาร์นพยักหน้าตอบอย่างไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ ก่อนที่เราจะเดินซื้อไวน์ไปไว้ดื่มพรุ่งนี้

“น้องเมเบลครับ...”

“...พี่เบส” ฉันเรียกชื่อคนตรงหน้า และรู้สึกแปลกใจที่เจอเขาอีก แถมยังเจอที่ห้างเหมือนครั้งก่อนด้วย

“ดีใจนะครับที่จำชื่อพี่ได้ ^_^” พี่เบสยิ้มหวานมาให้ฉัน

“มันอีกแล้วหรอวะ” ฟาร์นบ่นพึมพำเบาๆ

“พรุ่งนี้ไปดื่มด้วยกันมั้ยคะพี่เบส” เมื่อฉันเอ่ยปากชวน พี่เบสก็มองฉันอย่างแปลกใจ

แต่ไม่เท่าเพื่อนของฉันทั้งสองคนหรอก เพราะฟาร์นกับเอวามองฉันแบบตกใจสุดๆ ที่ฉันเอ่ยปากชวนคนอื่นที่ไม่สนิทไปด้วย

“ครับ ครับพี่ต้องไปอยู่แล้วน้องเมเบลเอ่ยปากชวนด้วยตัวเองขนาดนี้” พี่เบสหยิบโทรศัพท์ขึ้นมายื่นให้ฉัน “พี่ขอไลน์ไว้ได้มั้ยครับ”

“ได้สิคะ” ฉันหยิบโทรศัพท์มาโดยไม่ลังเล ก่อนจะกดไลน์ของตัวเองให้เขาไป

“พรุ่งนี้เจอกันนะครับ พี่รีบไปธุระก่อน^_^”

หลังจากที่พี่เบสเดินไปไกลแล้ว ฉันก็ถูกเพื่อนทั้งสองสอบปากคำทันที

“เมเบลแกกำลังคิดจะทำอะไรอยู่กันแน่ รู้ไม่ใช่หรอว่ายิ่งเป็นคนนอกอาหิรัญยิ่งไม่ชอบนะ แกนี่หาเรื่องใส่ตัวจริงๆ เลย” เอวาส่ายหน้าไปมาอย่างหนักใจ กับสิ่งที่ฉันเพิ่งจะตัดสินใจชวนพี่เบสไปร่วมปาร์ตี้ในวันพรุ่งนี้ด้วย

“นั่นดิเมล!! รู้จักมันดีแล้วหรือไงถึงได้ชวนมันไปที่บ้าน เธอไม่ใช่คนแบบนี้นะ เป็นอะไรไปวะ” ฟาร์นถามอย่างหัวเสีย

นั่นสิ! ฉันกำลังคิดจะทำอะไรอยู่กันแน่...