เด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+ นิยาย บท 30

คุณป๋าอุ้มฉันขึ้น แล้ววางฉันลงให้นอนราบไปกับที่นอน เสื้อชั้นในของฉันถูกคุณป๋าปลดและถอดมันออกอย่างง่ายดาย ก่อนที่กางเกงตัวบางที่ฉันสวมใส่จะถูกถอดออกตามไปติดๆ

คุณป๋าพิจารณามองเรือนร่างของฉันอยู่นาน และฉันก็ต้องจำใจให้คุณป๋ามองอย่างนั้น เพราะเป็นเพียงทางเลือกเดียวที่จะทำให้คุณป๋าสงบลงได้

นิ้วใหญ่แตะลงมาบนเนินหน้าอกของฉันก่อนจะลากมันวนไปมา สายตาของคุณป๋ายังจับจ้องที่ใบฉันไม่กระพริบ

ไม่นานคุณป๋าก็ก้มใบหน้าลงมาขบเม้มเนินหน้าอกทั้งสองเต้า และทำรอยไว้เพิ่มจากรอยเดิมที่ยังไม่หายดี ถึงอยากจะห้ามแต่ก็ทำไม่ได้ คุณป๋างับยอดปะทุมถันแล้วใช้ลิ้นตวัดหยอกล้อ ทำให้ฉันเริ่มมีความรู้สึกเสียวซ่าน พร้อมกับครางออกมาเสียงกระเส่า

“อ๊า ~ ซี๊ด”

มือหนาค่อยๆ เลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆ จนถึงจุดอ่อนไหวกลางลำตัว คุณป๋าจับขาทั้งสองข้างของฉันให้อ้าออกจากกันเล็กน้อย แล้วใช้นิ้วใหญ่บดขยี้ติ่งเกสรเบาๆ

การกระทำนี้ของคุณป๋าทำให้ฉันครางเสียงดังขึ้น และเริ่มดิ้นอย่างคนที่ทรมาน ร่างกายปล่อยน้ำล่อลื้นออกมาชโลมนิ้วใหญ่ของคุณป๋า เพียงแค่โดนปรนเปรอไม่นานร่างกายมันกลับตอบสนองเป็นอย่างดี

“อ๊า อย่าทำแรงสิคะ ซี๊ด” ฉันพยายามทำเสียงออดอ้อนเพื่อให้คุณป๋าเคลิบเคลิ้ม

แต่แล้วจู่ๆ คุณป๋าก็หยัดตัวขึ้นตรง หยุดทุกอย่างที่ทำอยู่เมื่อกี้ทั้งหมด

“ช่วยบอกฉันทีสิว่า...ฉันต้องพิสูจน์ยังไง ?” คุณป๋าถาม ทั้งที่น่าจะรู้ดีอยู่แก่ใจ แต่ก็ยังจะมาถามฉันอีก

“แล้วคุณป๋าต้องการแบบไหนหรอคะ...”

“เป็นคำถามที่ท้าทายดีหนิ” คุณป๋ากระตุกยิ้มมุมปาก “ฉันจัดการกับเธอแน่ไม่ต้องห่วง แต่ตอนนี้ฉันขอไปจัดการไอ้เวรนั่นก่อน!!”

พูดจบคุณป๋าก็ลุกขึ้นจากเตียงเดินตรงไปที่ประตู ฉันรีบวิ่งตามไปรั้งแขนคุณป๋าเอาไว้ทั้งที่ตัวเองยังเปลือยกายอยู่

“จัดการอะไรคะ พี่เบสกลับไปแล้ว”

“ถ้าเธอมั่นใจว่ามันกลับไปแล้วเธอก็ปล่อยฉัน!!”

“คุณป๋ามีเหตุผลหน่อยได้มั้ยคะ ทำแบบนี้มันจะเกินไปแล้วนะ”

“ฉันไม่ได้คิดว่ามันเกินไปเลยนะเมเบล....” คุณป๋าตอบเสียงเย็น

ฉันพยายามฉุดดึงคุณป๋าให้กลับมาที่เตียง คิดว่าจะยอมอ่อนให้แล้วแต่ใครจะไปรู้ว่าคุณป๋าจะทำแบบนี้ แล้วตอนนี้ฉันก็ไม่มั่นใจด้วยสิว่าพี่เบสออกไปจากเกาะหรือยัง

“หนูจะไม่ยุ่งกับพี่เบสแล้วค่ะ อย่าทำอะไรเขาเลยนะคะ” เมื่อห้ามไม่ได้ผล ฉันก็ต้องบอกออกไปแบบนี้

ฉันไม่อยากให้ผู้ชายดีๆ แบบพี่เบสต้องมาเจอทำร้ายเพราะฉันหรอก ถึงฉันจะไม่ค่อยใส่ใจเขา แต่ฉันก็ไม่ได้ใจร้ายถึงขนาดปล่อยให้คุณป๋าทำอะไรบ้าๆ ลงไป

“ปกป้องมันเก่งดีหนิ” พูดจบคุณป๋าก็สะบัดแขนออก คำพูดของฉันมันไม่มีผลอะไรเลย คุณป๋ายังคงอารมณ์เดือดดาล

“แล้วถ้าหนูทำร้ายผู้หญิงของคุณป๋าบ้างละคะ !!” ฉันตั้งคำถาม ทำให้คุณป๋าคิดครู่หนึ่ง “ตอบยากนักหรอคะ ?”

“เอาไว้ฉันจะมาตอบคำถามของเธอทีหลังแล้วกัน”

คุณป๋าจะออกไปจากห้องให้ได้ ฉันจึงออกแรงทั้งหมดที่มีลากคุณป๋ากลับมาที่เตียงได้สำเร็จ จากนั้นก็กดตัวคุณป๋าให้นอนราบลงไปแล้วพยายามปลดกางเกงออก

“จะทำอะไร ฉันบอกเธอแล้วไงว่าไม่ใช่ตอนนี้เมเบล!!” คุณป๋ารั้งมือฉันเอาไว้แต่ฉันสะบัดออก