เด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+ นิยาย บท 31

กริ่ง~ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น แต่ไม่ใช่เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ฉัน ฉึนจึงมองหา เมื่อเจอกับโทรศัพท์ของคุณป๋าฉันก็หยิบขึ้นมาดู หน้าจอโชว์ชื่อว่า ฮาน่า

ฉันมองไปที่ประตูห้องน้ำ ก่อนจะจะกดรับสายอย่างถือวิสาสะ

( อาหิรัญอยู่ไหนคะ ฮาน่ามาหาที่บ้านไม่เจอเลย )

( หรอคะ...)

( แกเป็นใคร !!) พอฮาน่าได้ยินเสียงของฉันมันก็ตวาดทำทันที คงไม่คิดละสิว่าจะมีผู้หญิงรับสาย

( แล้วใครกันนะที่จะมารับโทรศัพท์แทนหิรัญได้ ) ฉันสวมรอยเป็นคนอื่น ฮาน่ามันคงจำเสียงฉันไม่ได้แน่ๆ

( ฉันต้องการจะคุยกับอาหิรัญ )

( หิรัญอาบน้ำอยู่น่ะ เขาคงจะเหนื่อย...ทำกับฉันไปตั้งหลายรอบแหนะ )

( อย่างแกก็คงได้ใช้แค่ปาก อย่ามาพูดอวดนักเลย !!)

( อุ้ย! แค่ปากอะไรหรอ หิรัญเขาสอดใส่เข้ามาในตัวของฉันเลยต่างหาก ) ฉันหัวเราะเยาะเย้ยเบาๆ แล้วพูดต่อ ( คนที่ใช้แค่ปากเป็นเธอหรือเปล่านะ )

จู่ๆ สายก็ถูกตัดไปเฉยเลย แม่นั่นคงจะหัวเสีนไม่เบาที่ถูกฉันยั่วขนาดนี้ คิดแล้วก็สะใจไม่เบาเลยจริงๆ

ฉันเอาโทรศัพท์วางไว้ที่เดิม แล้วออกมาจากห้อง ส่วนคุณป๋ากำลังอาบน้ำอยู่ ฉันจึงรีบหนีออกมา

“เมเบล”

“อ่ะ!” ฉันตกใจเพราะไม่ทันมองเห็นเอวาที่กำลังเดินมาทางนี้พอดี

“ตกใจอะไรขนาดนั้น” เอวาถามอย่างแปลกใจ

“ปะ เปล่าๆ”

“ฉันแค่จะบอกว่าพี่เบสเขากลับไปแล้วนะ กลับไปได้สักพักแล้วแหละ”

“อื้อๆ” ฉันพยักหน้าตอบ

เอวามองหน้าฉันอย่างพิจารณา “ทำไมแกดูเหนื่อยๆ หน้าซีดๆ นี่อย่าบอกนะว่าอาหิรัญอบรมแกชุดใหญ่น่ะ”

“อะ อื้อๆ” ฉันก้มหน้าตอบเพราะไม่กล้าสู้หน้าเพื่อน

“เป็นไงบ้าง ?” ฟาร์นเดินมาพอดีเลยถามฉัน

“ไม่มีอะไรแล้วแหละ พี่เบสกลับไปแล้วหนิ”

“ทีหลังทำอะไรก็คิดให้มากๆ นะเมล ดีที่มันไม่โดนอาหิรัญกระทืบตายที่หาด”

เอวากับฟาร์นจะรู้ดีว่าคุณป๋าโหดขนาดไหน และถ้าถามถึงเหตุผลคนอย่างคนป๋าก็ไม่ค่อยจะมีสักเท่าไหร่ คุณป๋าเป็นคนที่มักจะใช้อารมณ์เป็นที่ตั้งซะมากกว่า

“นั่นสิ! จู่ๆ ก็โผล่มา รู้ได้ยังไงกันว่าเบสอยู่ที่นี่” เอวาทำหน้าสงสัย

“ลูกน้องเกลื่อนเมืองขนาดนั้น ไม่รู้สิแปลก” ฟาร์นตอบ

“ฉันว่าจะไปเดินเล่น พวกแกสองคนจะไปด้วยกันมั้ย ?” ฉันตัดบท เพราะไม่งั้นสองคนนี้คงพูดถึงคุณป๋าไม่เลิกแน่ๆ

“อื้อ ไปๆ” เอวาพยักหน้า ส่วนฟาร์นส่ายหน้าไปมา “ง่วงว่ะ เจอกันตอนเย็นแล้วกัน”

พูดจบฟาร์นก็เดินเข้าไปในห้อง ส่วนฉันกับเอวาก็ไปเดินเล่นที่ชายหาด

วันนี้อากาศดี ไม่ร้อนมากแดดก็ไม่แรงเท่าไหร่

“แปลกจัง” เอวาพูดขึ้น

“แปลกอะไรของแก ?”

“ก็ปกติเวลามาเที่ยวทะเลแกจะใส่บิกินี่ ทำไมครั้งนี้ถึงได้แต่งตัวมิดชิดขนาดนี้ล่ะ ?”

“อะ เอ่อคือฉัน...ฉะ ฉันกลัวผิวเสียน่ะ” ฉันรีบแก้ตัว เป็นจริงอย่างที่เอวาพูด ปกติฉันจะใส่บิกินี่ แค่ครั้งนี้ฉันไม่สามารถใส่ได้จริงๆ ไม่ได้กลัวว่าผิวจะเสียอย่างที่ปากพูด แต่มันเป็นเพราะรอยแดงที่คุณป๋าที่ทิ้งไว้บนตัวฉันต่างหาก

“แกเนี่ยนะกลัวผิวเสีย ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ” เอวาถามอย่างกับว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่ออย่างไงอย่างงั้น