ฉันยิ้มให้คุณป๋าแล้วพูด “ที่เขาว่าคนแก่ชอบหงุดหงิดง่ายสงสัยคงจะเป็นเรื่องจริงสินะคะ”
“ถึงฉันจะแก่ แต่ก็ทำให้เธอ....” คุณป๋ากระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะมองร่างกายของฉันอย่างมีเลศนัย ถึงไม่พูดต่อฉันก็รู้ความหมายนั้นดี
“ขอตัวก่อนนะคะ” ฉันพยายามสะบัดแขนให้หลุดจากการจับกุมของคุณป๋าอีกครั้ง แต่ก็ไม่เป็นผล
คุณป๋าหยัดตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ “ตั้งแต่ฉันรับเธอมาเลี้ยง ฉันไม่เคยพาเธอไปเที่ยวที่ไหนเลยใช่มั้ย ?”
คำถามของคุณป๋าทำให้ฉันรู้สึกงุนงงไม่น้อย “ค่ะ ปกติก็เลี้ยงด้วยเงินมาตลอด”
คุณป๋าพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เมื่อได้ยินสิ่งที่ฉันเพิ่งจะตอบไป
“ตั้งแต่เลื่อนขั้นจากลูกเลี้ยงเป็นเมีย” คุณป๋าหยุดพูดแล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆ “เธอปากเก่งกับฉันขึ้นเยอะเลยนะเมเบล”
“ปล่อยค่ะ !!” ฉันดันแผงอกแกร่งให้ออกไปให้พ้น แล้วพยายามแกะมือตัวเองข้างที่คุณป๋าจับเอาไว้อยู่
“มานี่สิ” พูดจบคุณป๋าก็เดินไป ทำให้ฉันที่ถูกคุณป๋าจับมือเอาไว้ต้องเดินตามไปอย่างเลี่ยงไม่ได้
“จะไปไหนคะ หนูไม่ไป!!” คุณป๋าทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยินที่ฉันบอก “คุณป๋า!! หนูบอกว่าไม่ไปไง”
ฉันโวยวายตลอดทาง คุณป๋าพาฉันเดินห่างออกมาจากบ้านพักไกลพอสมควร ตรงนี้มีเรือจอดอยู่ เป็นเรือยอชต์ คุณป๋าพาฉันขึ้นไปบนเรือโดยไม่ถามฉันเลยว่าฉันอยากจะขึ้นมาด้วยหรือเปล่า
“นั่งตรงนี้” คุณป๋ากดให้ฉันนั่งลงตรงที่นั่งด้านหน้าของเรือยอชต์
“จะไปไหนคะ” ฉันถามเพราะคุณป๋ากำลังจะเดินหนี
“ขับเรือ” คุณป๋าตอบเพียงสั้นๆ แต่เป็นคำตอบที่ทำเอาฉันอึ้งไปชั่วขณะ
“ขะ ขับเรือหรอคะ คุณป๋าขับเรือเป็น ?” ฉันถามอย่างไม่เชื่อ นี่มันเรือนะไม่ใช่รถจะไม่ให้ตกใจได้ยังไง
“ไม่มีอะไรที่ฉันทำไม่ได้ เธอควรรู้ไว้นะ” คุณป๋ากระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินหายเข้าไปด้านในตัวเรือ
ฉันชั่งใจอยู่นานว่าจะโดดลงเรือดีมั้ย มันจะปลอดภัยหรือเปล่า ตั้งแต่เล็กจนโตนี่เป็นเรื่องที่ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยจริงๆ
ในระหว่างที่ฉันคิดอยู่ พอได้สติเรือก็แล่นออกจากฝั่งแล้ว มองไปตรงชายหาด เอวากำลังเดินมาแต่นางคงมองไม่เห็นฉันแน่ๆ เพราะตอนนี้เรือเคลื่อนตัวออกมาไกลพอสมควรแล้ว
ฉันนั่งตัวเกร็งเพราะกลัว ไม่กล้าขยับหรือลุกขึ้นเดินไปไหนเลย นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันแสดงออกมาว่ากลัวชัดเจนขนาดนี้ ไม่ได้กลัวที่จะขึ้นเรือยอชต์ ที่กลัวก็เพราะว่าคนขับเรือคือคุณป๋า
ประมาณหนึ่งชั่วโมงผ่านไปเรือก็หยุดนิ่ง ทำเอาใจฉันตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม เพราะตรงนี้มันกลางทะเล ตอนนี้เวลาประมาณห้าโมงเย็นได้ แสงแดดที่ส่องมากระทบผิวจะไม่ร้อน บรรยากาศตรงนี้ดีมากเลยนะ ถ้าไม่ติดว่าฉันกำลังกลัวจนตัวเกร็งอยู่ก็คงจะรีบหยิบโทรศัพท์มาถ่ายภาพเก็บไว้
เสียงย้ำเท้าหนักๆ ดังมาให้ได้ยินฉันจึงรีบหันไปมอง เห็นคุณป๋ากำลังเดินมา ในมือถือขวดไวน์ราคาแพงและแก้วมาด้วย
คุณป๋าเดินมานั่งตรงที่นั่งตรงข้ามกับฉัน ไวน์ราคาแพงถูกเทลงแก้วอย่างบรรณจง
“หนูก็ไม่ได้ต่างอะไรกับผู้หญิงทุกคนที่คุณป๋าใช้บำเรอความต้องการของตัวเองเลยใช่มั้ยคะ ?” ฉันหันหน้าไปถามคุณป๋าด้วยสายตาที่จริงจัง
“ทำไมถึงคิดอะไรโง่ๆ แบบนั้น หื้ม~” คุณป๋าค่อยๆ สอดมือเข้ามาในเสื้อแล้วเลื่อนมือขึ้นมาบีบเค้นหน้าอกของฉันเบาๆ
“สะ สิ่งที่คุณป๋าทำอยู่มันทำให้หนูคิดแบบนั้นค่ะ อื้อ ยะ หยุดได้แล้วค่ะ” ฉันเบี่ยงตัวหนีและรั้งแขนของคุณป๋าเอาไว้ แต่ก็ไม่สามารถทำให้คุณป๋าหยุดการกระทำตอนนี้ได้
“ฉันมีอะไรกับเธอแค่คนเดียว เธอยังไม่พอใจอีกหรือไง หื้ม~” พูดจบคุณป๋าก็ถกเสื้อของฉันขึ้นมากองเอาไว้บนเนินหน้าอก แล้วก้มหน้าลงมาหยุดมองล่องรอยแดงที่ตัวเองทำไว้อย่างพึงพอใจ ก่อนจะกดจูบลงมาหนัก
“ไม่ถามความต้องการของหนูหน่อยหรอคะ อ๊ะ~”
ฉันหลุดครางออกมาอย่างน่าอาย เมื่อคุณป๋าดึงเสื้อชั้นในที่ฉันสวมใส่อยู่ขึ้น เปิดทางให้เห็นหน้าอกทั้งสองเต้าโดยไม่มีอะไรปิดกั้นได้อย่างเต็มตา และที่ทำให้ฉันต้องร้องครางออกมาก็เพราะคุณป๋าตวัดลิ้นเลียลงมาบนยอดปะทุมถันบนเนินหน้าอกของฉัน ทำให้ฉันอดกลั้นเอาไว้ไม่ไหว
“แล้วตอนนี้เธอต้องการแบบไหน ?” คุณป๋าถามพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ มือหนาค่อยๆ เลื่อนต่ำลงมาตรงกลางหว่างขาของฉันอย่างจงใจ
“ตะ ตรงนั้นห้ามแตะนะคะ อื้อ~ บะ บอกว่าอย่าแตะมันไง”
“ทำไม ทั้งที่มันทำให้เธอรู้สึกดีมากขึ้น หรือไม่จริง ?”
คุณป๋าใช้นิ้วขยี้ติ่งเกสรของฉันผ่านกางเกงยีนขาขั้นที่ฉันสวมใส่อยู่ แต่ถึงอย่างนั้นมันกลับทำให้เสียวซ่านไม่น้อย
“มะ ไม่ หนูไม่ได้รู้สึก อ๊า~”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+
มีต่อไหมค่ะสนุกมากอยากอ่านต่อ...
มีต่อไหมครับ...