เด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+ นิยาย บท 8

Talk หิรัญ

ผมรีบขับรถไปที่บ้านพักต่างอากาศ ด้วยความหงุดหงิด เมื่อมาถึงก็รีบตรงไปยังห้องที่ลูกเลี้ยงตัวแสบของผมอยู่ด้านใน

“เป็นยังไงบ้าง” ผมถามไอ้กล้าที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้อง

“ยายังไม่หมดฤทธิ์เลยครับนาย ผมว่านายอย่าเพิ่งเข้าไปดีกว่า”

“ทำไมกูถึงเข้าไปไม่ได้ ?” ผมถามไอ้กล้า เมื่อถูกมันห้าม

“ตอนนี้คุณหนูไม่ได้สติ ถ้าเกิดทำอะไรขึ้นมามันจะ...”

“หลีกไป” ผมไม่ได้รอให้มันพูดจบ ไอ้กล้าหลีกทางให้ผมอย่างจำใจ “ยืนเฝ้าหน้าห้องเอาไว้”

ผมสั่งก่อนจะเปิดประตูเข้าไปด้านในห้อง ภาพที่ผมเห็นมันทำให้ผมต้องหยุดชะงักและตะลึง

“คะ คุณป๋า ออกไป อ๊า~” เสียงเล็กๆ ไล่ผมให้ออกไปจากห้อง ก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเองเอาไว้

ใช่!! เธอกำลังเปลือยกายอยู่ ไม่ใช่แค่นอนเปลือยกายอยู่บนเตียง แต่ยังช่วยตัวเองอีกด้วย

“อ่า!! คิดบ้าอะไรอยู่วะ” ผมสะบัดความคิดบ้าๆ ของตัวเองออกไปให้หมด เพราะเมื่อครู่ผมเอาแต่ตกตะลึงกับเรือนร่างเปลือยเปล่าของลูกเลี้ยงตัวแสบของผม ไม่คิดมาก่อนว่าเวลาที่เธอไม่สวมใส่อะไรร่างกายของเธอมันจะสวยสะดุดตาแถมยังน่าสัมผัสขนาดนั้น

ผมพยายามข่มใจและบอกกับตัวเองว่าตรงหน้าคือลูกเลี้ยงของผม เธอคือเด็กที่ผมเลี้ยงมาเองกับมือ ถึงผมจะไม่ได้ดูแลเธอในฐานะพ่อคนหนึ่ง แต่ผมก็ไม่ควรมีความคิดบ้าๆ

“บอกไปออกไปไงคะ อื้อ อ๊า~” ถึงแม้จะมีผ้าห่มปิดบังเรือนร่างเอาไว้อยู่ แต่ผมก็รู้ว่าเธอกำลังช่วยตัวเอง

ถือว่าเธอยังมีสติ ถึงแม้จะมีอารมณ์มากขนาดนี้แต่ก็ยังไล่ให้ผมออกไป

“ฉันเคยบอกเธอว่าห้ามรับของที่ศัตรูให้ เธอไม่คิดจะฟัง ?”

“หนะ หนูอ๊า อย่าเพิ่งพูดได้มั้ยคะ ออกไปก่อน อ๊ะ หนูขอร้อง” เธอมองผมด้วยสายตาที่เร่าร้อน และแฝงไปด้วยความกลัว

แต่จู่ๆ ลูกเลี้ยงตัวดี เธอก็พุ่งปรี่มาหาผมด้วยความเร็ว จนร่างของผมเซไปข้างหลังนิดๆ มือเล็กลูบไล้ไปทั่วแผงอกของผมก่อนจะเลื่อนต่ำลงกุมเป้ากางเกงของผม

“เมเบล ตั้งสติ!!” ทั้งที่เธอเพิ่งจะไล่ผมให้ออกไปแท้ๆ แต่ตอนนี้เหมือนเธอคุมสติตัวเองไม่ได้แล้ว