เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 31
กลางดึก ฉันพลิกตัวไปมาบนเตียงเพราะนอนไม่หลับ ความคิดฟุ้งซ่านมันยังคงหนักอึ้งในหัว จนต้องหยิบโทรศัพท์มากดโทรออกไปหาเพื่อนสนิทอย่าทิชา
( อื้อเกล โทรมาทำไมตอนตีสามเนี่ย )
“ชาช่วยฉันด้วย”
( หือ แกเป็นอะไร ใครทำ คัลเลนหรอ เขาทำอะไรแก ตอนนี้อยู่ไหน บาดเจ็บไหม หรือจะให้ฉันแจ้งตำรวจ เดี๋ยวรีบ…..) ทิชายิงคำถามรัวๆ ไม่เว้นช่องว่างให้พูดแทรกเลย จากตอนแรกเสียงเธอรัวเงีย ถ้าให้เดาตอนนี้คงตกใจดีดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วแน่ๆ
“ชาแกใจเย็นๆ แล้วฟังฉันก่อน”
( รีบๆ พูดมา ฉันกำลังจะแจ้งตำรวจ )
“ไม่ต้องๆ”
( เอะ!! อะไรของแก แล้วจะให้ช่วยอะไร )
“ช่วยคิด ไม่ได้ถูกทำร้ายแกไม่ฟังอะไรเลย”
( อะ อ้าว ก็คนมันตกใจนี่ )
“ถ้าเบรคไม่ทันจะเป็นยังไง”
( ป่านนี้ตำรวจคงได้ไปถึงหน้าบ้านแล้ว )
“เห้อ!! แกนี่มันจริงๆ เลยนะ”
( ว่าแต่มีเรื่องอะไรถึงได้โทรมาดึกขนาดนี้ ถ้าเป็นเรื่องไร้สาระฉันโกรธจริงๆ นะเกล นี่มันตีสามแล้ว )
“ไม่รู้เหมือนกันว่าแกจะมองมันไร้สาระหรือเปล่า”
( อะไร ยังไง พูดมาสิ )
ฉันเม้มปากแน่นพร้อมระบายลมหายใจที่หนักอึ้งออกมา ก่อนจะเริ่มพูดให้เพื่อนสนิทฟัง
“ความรู้สึกมีความรักนี่มันเป็นยังไงหรอชา”
( เดี๋ยวๆ โทรมาถามเรื่องนี้หรอ )
“มันฟังดูไร้สาระใช่ไหม อือฉันก็คิดแบบนั้นแกวางสายก็ได้นอนต่อเถอะ คิดซะว่าฉันไม่ได้ถามอะไร”
( ไม่ๆ คือแกมีความรักหรอเกล )
“……….” ฉันเม้มปากแน่นพอจะตอบมันก็ลังเล และความเงียบนี้ก็ทำให้ทิชารับรู้คำตอบ
( เมื่อไรกับใคร เฮ้!! ใครกันที่ทำให้เพื่อนฉันหวั่นไหวได้ )
ที่ทิชาจะดูตื่นเต้นจนเก็บอาการผ่านน้ำเสียงไม่อยู่มันก็ไม่แปลกเพราะที่ผ่านมาฉันไม่เคยมีความรัก ไม่ใช่ไม่มีใครเข้ามาจีบแต่ฉันปิดกั้นตัวเองจากทุกคนต่างหาก
“อย่ารนได้ไหมชา ช่วยตอบคำถามหน่อย”
( อ่าๆ ความรู้สึกเวลามีความรักน่ะหรอ )
“อือ”
( คงจะใจเต้นแรงเวลาเจอหน้าเขา )
แค่เต้นแรงนิดนึงนับหรือเปล่านะ
( ชอบเวลาอยู่ใกล้ๆ เขา )
ไม่ชอบเลยสักนิด
( อยากทำนู่นทำนี่ด้วยกันกับเขา )
ข้อนี้ปัดตกเพราะไม่มีความคิดนี้เลย
( หึงหวงเวลาเห็นเขากับผู้หญิงคนอื่น )
ส่วนข้อนี้มัน…..ตรงกับสิ่งที่ฉันรู้สึกก่อนหน้าเลย
( คัลเลนหรอ )
“อะ อะ อะไร”
( ใช่จริงๆ ด้วย )
ขนาดคุยกันผ่านโทรศัพท์ทิชายังจับได้เลยว่าฉันกำลังหมายถึงใคร
หัวใจมันเต้นตุบๆ รีบเปิดลิ้นชักหยิบแผงยาคุมฉุกเฉินออกมา ก่อนจะมองหาน้ำ ไม่มี บ้าจริง!!!
“ก็แค่ยาคุมฉุกเฉิน จะกินก็กินทำตัวลับๆ ล่อๆ ทำไม” หัวคิ้วหนาจมวดชนกันเป็นปมพร้อมตั้งคำถาม
นั่นสิ ทำไมฉันต้องเลิ่กลั่กด้วย มันก็แค่ยาคุมฉุกเฉินต้องกินอยู่แล้วเพราะเราทั้งคู่ต่างก็ไม่อยากมีพันธะต่อกัน
“ทำไมถึงลืมกิน?”
“……..”
“อยากมีลูกกับฉันหรือไง อ่า พ่อเธออยากให้มีลูกกับฉันหรือเปล่า”
“น่าสนไหมคะ คิดไม่ออกเลยถ้าคุณมีลูกแล้วจะเป็นยังไง”
“ฉันไม่ชอบเด็ก”
“แล้วทำไมไม่ป้องกัน เผลอๆ คุณอาจทำผู้หญิงท้องไปหลายคนแล้วก็ได้”
ฉันคงพูดผิดไปแน่ๆ ถึงได้ถูกจ้องเขม็งราวกับจะบีบคอกันให้ขาดใจตายตรงนี้ “ฉันป้องกันตลอด”
“แต่เมื่อคืนที่เราทำกันในรถคุณไม่ได้ป้องกันนะ”
“นั่นสิ ทำไมพอเป็นเธอแล้วฉันถึงไม่อยากใส่ถุงยาง” ร่างหนาโน้มตัวลงมาใกล้ๆ สายตาเจ้าเล่ห์คู่นั้นทำฉันเกือบลืมหายใจ “เวลาสอดใส่แบบสดๆ เนื้อแบบเนื้อมันดีจนแทบคลั่ง”
คำพูดที่วาบหวิวทำให้รู้สึกร้อนท้องน้อยวูบวาบไปหมด
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องป้องกันเลยดีไหมคะ มามีลูกกันสักคน”
“แน่ใจหรอว่าอยากมีลูกกับฉันจริงๆ” ฉันยกมือขึ้นคล้องท่อนคอแกร่งพร้อมทำให้ท้าทาย
ให้ตายสิ!! ทั้งที่เป็นคนตั้งคำถามเองแท้ๆ แต่พอถูกถามกลับดันไปไม่เป็นไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ
“อย่าทำอะไรโง่ๆ ตามที่พ่อเธอต้องการ มันสิ้นคิดมากเลยรู้ใช่ไหม”
เขารู้แผนของพ่อและพี่เรย์ทั้งหมด และแปลกที่ฉันรู้สึกว่าครั้งนี้เขากำลังเตือนด้วยความหวังดี ถึงมันจะดูเป็นไปไม่ได้ แต่สายตาของเขามันมองฉันแบบนั้นจริงๆ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD