เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 5

Talk - เกลลิน

#วันต่อมา

มองตัวเองผ่านกระจกภายในห้องน้ำ รอยแดงที่เด่นชัดอยู่บนแก้มทำให้ร้องไห้ออกมา ไม่คิดว่าพี่ชายของตัวเองจะฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าหลังจากได้ยินฉันเอ่ยคำนั้น

ตั้งแต่เมื่อวานฉันก็ขังตัวเองไว้ในห้องไม่กินข้าวไม่ยอมออกไปไหน ไม่ใช่เพราะประชดแต่มันเสียใจเพราะไม่คิดว่าพี่เรย์จะทำแบบนี้

ทั้งพ่อและพี่เรย์โกรธมากและเค้นถามถึงสามครั้งเรื่องที่ฉันพูดไปเป็นความจริงหรือเปล่า ที่บอกว่านอนกับผู้ชายชื่อคัลเลน แน่นอนว่าฉันยืนยันคำเดิม

เป็นครั้งแรกที่ฉันรับรู้ได้ว่าพี่ชายที่เคยใจดี คนที่เข้าใจฉันมากที่สุดได้เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ มันทำให้รู้สึกเหมือนตัวคนเดียว รู้สึกโดดเดี่ยว

ฉันยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้ม ไม่ชอบที่สุดคือเวลาที่ตัวเองร้องไห้ ไม่ชอบความรู้สึกอ่อนแอ ฉันมักจะถูกชมเสมอว่าเป็นผู้หญิงที่เก่งไม่อ่อนไหวกับอะไรง่ายๆ จนบางครั้งก็ถูกมองว่าเย่อหยิ่ง

ติ้ง~ เสียงแชตเด้งเข้ามาในโทรศัพท์ เรียกความสนใจจากฉันที่กำลังเหม่อลอยให้หน้าก้มลงมองที่หน้าจอ

Ticha: เกล แกเป็นยังไงบ้างตอบหน่อยได้ไหมฉันเป็นห่วง

Ticha: แกขังตัวเองไว้ในห้องไม่ยอมกินข้าวแน่ๆ เลยใช่ไหม

Ticha: ถ้าไม่ตอบฉันจะไปหาแกที่บ้านแล้วนะเกล

ฉัน: ไม่ต้องมาหรอกชา ตอนนี้พ่อกับพี่เรย์กำลังโกรธ

ฉันพิมพ์ข้อความตอบกลับ ทิชารู้ว่าเมื่อวานฉันถูกพี่เรย์ตบหน้าเพราะโทรไปร้องไห้ให้และเล่าเธอฟัง หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยไม่ได้ตอบข้อความเลยทำให้ทิชาร้อนใจขนาดนี้

ทิชาคงกลัวว่าจะถูกทำโทษหนักเพราะตอนที่เรียน ม.ปลาย ฉันเคยดื้อกับพ่อแล้วถูกจับขังไว้ในห้องใต้ดินสามวัน

Ticha: ถ้าตอบช้ากว่านี้อีกนิดเดียวฉันขับรถไปบ้านแกแน่ๆ

ฉัน: ขอบคุณนะชา ตอนนี้ฉันเหมือนตัวคนเดียวเลย

Ticha: ไม่คิดเลยจริงๆ ว่าพี่เรย์จะทำแบบนั้น

ฉัน: พี่เรย์โกรธมาก

Ticha: คิดอะไรอยู่ถึงได้พูดไปแบบนั้น แกก็รู้นี่ว่าไม่ควรบอกให้คนในครอบครัวรู้

ฉัน: พ่อจะให้ไปกินข้าวกับคนที่เขาจับคู่ให้ แถมพี่เรย์ก็ยังเห็นดีด้วย

ฉัน: ตอนนั้นคิดแค่ว่าอยากพูด

Ticha: แล้วแกไม่ต้องไปกินข้าวกับคุณบารอนนั่นหรอ ไหนว่านัดวันนี้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน