เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 8

ตอนนี้ฉันอยากรู้มากๆ ว่าพี่เรย์ทำอะไร ดูเหมืินคนตรงหน้าจะหัวเสียเอามากๆ ถึงขั้นกระแทกนิ้วเข้ามาอย่างแรงจนฉันต้องกัดริมฝีปากจนห้อเลือดเพื่อไม่ให้ตัวเองส่งเสียงที่เจ็บปวดออกมา

คุยไปครู่หนึ่งเขาก็กดตัดสายแล้วโยนโทรศัพท์ไปบนโซฟาอย่างไม่สนใจ สายตาคมหันมาจ้องมองเรือนร่างของฉันอีกครั้งแต่แววตาคู่นั้นดูดุดันมากกว่าเดิม

“พี่ชายเธอนี้มันชอบหาเรื่องใส่ตัวจริงๆ”

“อึก!” ฉันกำมือแน่นเมื่อเขาสอดนิ้วเข้ามาในช่องทางคับแน่นอีกนิ้วสร้างความเจ็บปวดให้ทวีคูณเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว

“ดูเหมือนมันจะแค้นอะไรสักอย่าง เธอรู้ไหมว่าเรื่องอะไร?”

“ไม่…รู้…อื้อ…มันเจ็บ” ฉันจ้องผู้ชายตรงหน้าเขม็ง แต่ไม่ช่วยทำให้เขาผ่อนแรงกระแทกนิ้วเข้ามาเลย

“มันยิงลูกน้องมือดีของฉันไปห้าคน แถมยังวางเพลิงโกดังอีก หึ!! ขยันเผาจริงๆ”

“……..” ไม่คิดเลยว่าพี่เรย์จะทำขนาดนี้ ฉันเองก็ตกใจเหมือนกันที่ได้ยินสิ่งที่เขาบอก “มั่นใจได้ยังไง อ๊ะ~ ว่าพี่เรย์ทำ”

“ไม่ใช่มันแล้วจะเป็นหมาตัวไหน ทำเรื่องแบบนี้ได้ก็มีแค่มัน”

พูดจบเขาก็กระแทกนิ้วเข้ามารัวๆ ในร่องแคบ มันไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกดีได้เลย แต่ตอนนี้ทำได้แค่กัดฟันสู้

“ครางออกมา”

“ครางชื่อฉัน”

ฉันยังคงกัดริมฝีปากแน่นไม่ยอมทำตามคำสั่งทำให้เขายิ้มมุมปาก ก่อนจะเอ่ย “ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนขัดคำสั่งฉันเวลาที่นอนอ้าขาอยู่แบบนี้”

“ก็มีแล้วนี่ไง อื้อ~”

“อวดเก่งแบบเธอ…ถูกใจฉันจริงๆ”

เขาดึงนิ้วออกไปก่อนจะหยิบเอาทิชชู่มาเช็ดเลือดที่ติดไปกับนิ้วแล้วโยนทิ้งลงพื้นอย่างหงุดหงิด จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงจัดการกางเกงของตัวเองให้เรียบร้อย

“ฉันมีธุระต้องไปจัดการ ลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าซะ”

โล่งอก! มันเป็นความรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ที่เขาทำแค่นี้ เมื่อได้ยินคำสั่งฉันก็รีบลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าของตัวเองแล้วเดินไปห้องน้ำทันที

การกระทำนั้นมันยิ่งอยากเอาคืนให้สาสม แต่เหมือนผู้ชายอย่างคัลเลนจะไม่หลงผู้หญิงคนไหนง่ายๆ สายตาของเขามันไร้ความปราณี

หลังจากแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมาข้างนอกเห็นผู้ชายตัวสูงนั่งอยู่บนโซฟาตัวเดิมด้วยท่าทางที่นิ่งเงียบ ก่อนจะหันมามองฉัน แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาใครสักคน

“มึงกับกูมาคุยกันหน่อย”

“กูมีอะไรเซอร์ไพรส์มึงด้วยนะ รับรองว่าถ้ามึงเห็นคงชอบแน่ๆ”

ไม่รู้ว่าเขาคุยกับใครแต่สายตาคู่นั้นเอาแต่มองฉันแล้วยิ้มมุมปากราวกับพวกโรคจิต เมื่อพูดจบแล้วก็วางสายทันที

ฉันฉีกรอยยิ้มเล็กน้อยแล้วเดินมานั่งลงบนตักแกร่งพร้อมยกมือขึ้นคล้องคอเอาไว้แบบหลวมๆ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน