เด็กฝึกงานสอนรัก นิยาย บท 15

ตอนที่ 15 กระทะทองแดง

ข้าวหอมต้องเสียสละเตียงนุ่มของเธอ ให้กับหนุ่มขี้เมาอย่างคชาในคืนนี้

'ทำไมเดี๋ยวนี้พี่เค้าถึงเมาบ่อยจังนะ ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย' เธอยืนมองหน้าชายหนุ่มหน้าตาดี ที่นอนหลับอยู่บนเตียงนุ่มของเธอเอง ด้วยความสงสัย

เฮ้ออออ

แล้วถอนหายใจยาวกับตัวเอง เดินไปหยิบผ้าห่มสำรองที่เก็บไว้ในตู้เสื้อผ้า คืนนี้เธอต้องเสียสละเตียงนอนให้กับเขา

แล้วก็พาตัวเอง ไปนอนที่โซฟาที่ห้องรับแขกแทน ด้วยทนไม่ได้ที่นอนข้างคนเมา แถมยังอ้วกอีกต่างหาก

'เอาอีกแล้วเหรอแผนการฉันพังอีกแล้วเหรอ' เธอบ่นกับตัวเองแล้วล้มตัวลงนอนที่โซฟา โดยไม่ลืมที่จะห่มผ้าบางสำรองให้กับตัวเอง ด้วยความเซ็งที่ทำอะไรไม่ได้

นอนตรงก็ได้ว่ะ พี่คชานะพี่คชา เธอทำหน้างอลเขา ที่ปล่อยให้เธอต้องออกมานอนตรงนี้

เวลา 6.00 น.

พี่ก็ชาคะ พี่คชาตื่นเถอะ 6 โมงแล้ว พี่ต้องไปทำงานนะ ข้าวหอมสะดุ้งตัวตื่น แล้วรีบเข้าไปปลุก คชาที่กำลังนอนหลับสบายบนเตียง

พี่ ตื่นๆๆ

พี่ต้องกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องอีกนะ ตื่นเถอะ

อี๋ ...ยังเหม็นอยู่เลย พี่ลุกเถอะ

พี่คชา ตื่นๆ

อ้าว !..หอมพี่มานอนอยู่ตรงนี้ได้ยังไง คชาตกใจตื่นเมื่อเห็นว่าตัวเองมานอน อยู่ในห้องข้าวหอมอีกแล้ว

ชั่งเถอะ ตื่นเถอะพี่เดี๋ยวทำงานสาย

คชางัวเงียตื่นขึ้นมาด้วยความมึนเมาแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปยังไม่สิ้นฤทธิ์ ถึงแม้จะสำรอกออกมาแล้วบางส่วนก็ตาม

ฮืมม..พี่กลับแล้วนะ

ขอโทษนะหอมที่รบกวนหอมอีกแล้ว

ไม่เป็นไรพี่ๆ รีบกลับเถอะ กว่าจะถึงห้องกว่าจะออกมาทำงานอีก เดี๋ยวไม่ทันพอดีรีบไปเถอะ

ขอบใจมากนะ

พี่ดูแย่จัง เขาเหมือนรับสภาพตัวเอง ตอนนี้ไม่ไหวเหมือนกัน

ไม่ต้องพูดแล้วไปเถอะข้าวหอมรีบเดินเข้าไปดึงแขนกล้ามใหญ่ ให้เขาลุกขึ้นเตียงกลัวเขาไปทำงานสาย

เธอยังต้องจัดการกับเตียงนอนของเธออีกนานกว่าจะออกไปทำงานได้

โอเค ..พี่กลับละ ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเตียงนอนอย่างช้าๆ ด้วยความเมา ปวดหัวหนักมากยังด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์

ขอบใจมากหอม พี่ไปละ เขาหันมาบอกขอบใจเธออีกรอบก่อนออกจากห้องไป

รีบเถอะพี่ เดี๋ยวไม่ทัน

เฮ้ยยย

หมดกันชายในฝันของฉันไม่น่าเลย เธอได้แต่บ่นกับตัวเองไป เก็บผ้าห่ม ผ้าปูที่นอนปลอกหมอนไป ต้องจัดการซักให้เรียบร้อยก่อนออกไปทำงาน ปล่อยไว้ไม่ได้แน่ คืนนี้กลับมาคงไม่มีที่นอน

ในที่สุดแผนการของฉันก็ไม่สำเร็จ ช่างน่าสงสารจริงๆ ข้าวหอมได้แต่บ่นด้วยความเสียดาย ที่ตัวเองพลาดอีก อดได้ชายในฝัน มาเป็นของตัวเองอีกจนได้

สักวันต้องที่เป็นของฉันบ้างล่ะ ว่าแล้วเธอก็เก็บกวาดห้องอีกที ไม่อยากปล่อยทิ้งไว้นาน

@ออฟฟิศ

เนเน่นั่งเหม่อใจลอยที่โต๊ะทำงานตัวเดิม ดูเหมือนคราวนี้จะอาการหนักกว่าครั้งก่อนๆ เสียอีก

พี่เนเน่เป็นอะไรครับ

ผมเห็นพี่นั้งแบบนี้นานแล้ว

มีอะไรหรือเปล่าบอกผมได้นะ

เธอสะดุ้งตัวเล็กน้อยเมื่อถูกเรียก

เปล่าไม่มีอะไร